Φανουρόπιτα...

 Πριν καιρό ήταν ένα κουνελάκι που χάθηκε και βρέθηκε δύο μέρες μετά...Αργότερα το αγαπημένο παιχνίδι του Αντρέα μας...Φάγαμε τον τόπο να το βρούμε και όταν πια είχαμε απογοητευτεί θυμηθήκαμε τον Άγιο Φανούριο...Προχθές ήταν το κινητό του Ιωσήφ μας...Περπάτησε όλη την παραλία του Βόλου να το βρει και στην επιστροφή...νάτο μπροστά του σαν από...θαύμα!!!"Θαύμα του Αγίου Φανουρίου" μου είπε όταν γύρισε γεμάτος χαρά και βάλαμε μπροστά την πίτα του για μια ακόμη φορά...Άγιος του οποίου την ύπαρξη πολλοί αμφισβητούν,αφού δεν αναφέρεται από τους αρχαίους συναξαριστές.'Ομως στην πίστη του λαού κατέχει εξέχουσα θέση...όπως και στη δική μας ζωή...

Η φανουρόπιτα που συνήθως φτιάχνουμε είναι η παραδοσιακή της Κρήτης...Στο νησί την ετοιμάζουν την παραμονή της εορτής του Αγίου(27 Αυγούστου)και την πηγαίνουν στην εκκλησία σαν δώρο ευγνωμοσύνης προς τον Άγιο που τους βοηθά να βρίσκουν τα απωλεσθέντα αντικείμενά τους...Μετά τη Θεία Λειτουργία τη μοιράζουν στο εκκλησίασμα...Τη συνταγή πήραμε από το εξαιρετικό βιβλίο του Νίκου και της Μαρίας Ψιλάκη "Κρητική παραδοσιακή κουζίνα"...Σε μια λεκάνη,λοιπόν,βάλαμε 1 ποτήρι λάδι...

...και 1 ποτήρι ζάχαρη...

...τα οποία χτυπήσαμε καλά...

κατόπιν σε ένα μπωλάκι βάλαμε 4 κουταλιές κονιάκ(μπορείτε να βάλετε και ρακί)...

...και μια κουταλιά της σούπας μπέικιν πάουντερ...

...που,αφού τα ανακατέψαμε καλά...

...τα ρίξαμε στη λεκάνη...

...κατόπιν σε ένα ποτήρι πορτοκαλόζουμο ρίξαμε και ανακατέψαμε ένα κουταλάκι σόδα(προσοχή γιατί φουσκώνει)...

...και το βάλαμε κι αυτό στη λεκάνη...

...το μείγμα συμπληρώσαμε με 1 κουταλιά της σούπας κανελογαρύφαλλα...

...μισό ποτήρι σταφίδες...

...μισό ποτήρι μήλο ή άλλο φρούτο τριμμένο ή περασμένο στο μπλέντερ...

...μισό ποτήρι καρύδια...

...και αλεύρι για όλες τις χρήσεις...τόσο όσο για να γίνει...

...μια ζύμη όπως των κέικς...

...κατόπιν λαδώσαμε ένα ταψάκι...

...ρίξαμε μέσα το μείγμα...

...και από πάνω ρίξαμε...

...μπόλικο σουσάμι...

...την ψήσαμε όπως το κέικ για μια ώρα...

...και την ξεφορμάραμε πάνω σε μια πιατέλα με την οποία την πήγαμε στην εκκλησία...

Ο Άγιος Φανούριος να είναι βοήθειά μας...

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Ήχος δ΄. Βασίλειον διάδημα

Ουράνιον εφύμνιον εν γη τελείται λαμπρώς, επίγειον πανήγυριν νυν εορτάζει φαιδρώς Αγγέλων πολίτευμα, άνωθεν υμνωδίαις, ευφημούσι τους άθλους, κάτωθεν Εκκλησία την ουράνιον δόξαν^. ην εύρες πόνοις και άθλοις τοις σοις, Φανούριε ένδοξε.

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ
Ήχος γ΄. Η Παρθένος σήμερον

Ιερείς διέσωσας αιχμαλωσίας αθέου και δεσμά συνέθλασας δυνάμει Θεία, Θεόφρον, ήσχυνας τυράννων θράση γενναιοφρόνως, ηύφρανας Αγγέλων τάξεις Μεγαλομάρτυς, δια τούτο σε τιμώμεν, θείε οπλίτα, Φανούριε ένδοξε.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

Τους ασπαζομένους την σην σεπτήν εικόνα εν πίστει και αιτούντας σην αρωγήν, Μάρτυς, κληρονόμους της Θείας Βασιλείας, Φανούριε, λιταίς σου πάντας ανάδειξον.

Κότες ντόπιες...αφιερωμένες...

 Η ανάρτηση που ακολουθεί είναι αφιερωμένη στους φίλους της Μικρής Φάρμας,μιας ομάδας στο Facebook με πολύ μεράκι για τα ζώα...Μια πολύ ξεχωριστή παρέα...Γι αυτούς φωτογράφησα σήμερα τα κοτοπουλάκια που βγήκαν από την κλωσσομηχανή τα οποία μεγάλωσαν και έγιναν κοτούλες...Φτέρωσαν...όπως έλεγε η γιαγιά μου...Σε λίγες μέρες είναι έτοιμα να μεταφερθούν στο κοτέτσι τους...Με καμάρι στήθηκαν μπροστά στο φακό για να δείξουν το ιδιαίτερο που οι ντόπιες κότες διαθέτουν...Τη...διαφορετικότητά τους...Σπάνια να βρεις δυο κότες ίδιες ακριβώς...όπως συμβαίνει και με τους ανθρώπους...

 ...παλιά θυμάμαι οι άνθρωποι εκτιμούσαν το ωραίο ακόμη κι αν αυτό αφορούσε τα ζωντανά τους...Αντάλλασσαν κότες ή πρόβατα για να "πιάσουν" το νταμάρι...

  ...άλλοι πάλι ζητούσαν με επιμονή μια κότα που τους άρεσε από τη γειτόνισσα ώστε να στολίσουν το κοτέτσι τους...

 ...θεωρούσαν τα ζώα μέρος της οικογένειας και...όπως καμάρωναν για τα όμορφα και μυαλωμένα παιδιά τους έτσι και για τα ξεχωριστά ζωάκια τους...

  ...γι αυτές τις "κατσαρές" κότες,αλλά και για τη σκουφάτη  της προηγούμενης φωτογραφίας ή μπουγούνικη ή πωγωνάτη ήταν ικανοί να ταξιδέψουν μια μέρα και μια νύχτα ώστε να τις αποκτήσουν...

 ...αλλά και οι ντόπιες κότες τους αποζημίωναν πάντα με τα ξεχωριστά χρώματά τους...

 ...οι ντόπιες κότες παλιότερα ήταν μικρόσωμες...τώρα πιο βελτιωμένες,μεγαλύτερες...

  ...που διατηρούν όμως τα χαρακτηριστικά της ράτσας τους...είναι γερές,ανθεκτικές στις αρρώστιες και στις ζέστες του καλοκαιριού...

  ...και κλωσσούν,ένδειξη ότι διατηρούν το ένστικτο...χαμένο για τις περισσότερες κότες του εμπορίου...

 ...πανέμορφα τα κοκοράκια των ντόπιων ποικιλιών...

 ...και ξεχωριστές οι γυμνολαίμικες ή γκούσιες...."ξανθές"...

...ή και "μελαχροινές"...

 ...κάποιες μοιάζουν κεντημένες...

   ...και ξεχωριστές οι καλτσονάτες,με τα φτερά στα πόδια τους...

 ..αλλά και τα νανάκια,οι καλύτερες κλώσσες...μόνες τους γεννούν...χωρίς να το καταλάβεις κλωσσούν και φέρνουν γεμάτες καμάρι τα κλωσσοπουλάκια τους όταν πια έχουν μεγαλώσει αρκετά...κάτω από τη μύτη σου χωρίς να το πάρεις χαμπάρι...

 Συμβουλή του εξαδέλφου μου προς όλους όσους βάζουν κλωσσομηχανές είναι: Παράλληλα να αφήνουν και τις κλώσσες να κλωσσούν και κατόπιν να ενώνουν τα πουλάκια κάτω από τα φτερά της κλώσσας ώστε να ακούνε την καρδιά της μάνας...Έτσι θα διατηρήσουν το ένστικτο και θα συνεχίσουν να κλωσσούν...Αλλιώς σε τρεις γενιές πουλιών από κλωσσομηχανές το ένστικτο χάνεται...
Η σημερινή ανάρτηση είναι κυρίως για ειδικούς...αλλά και για όσους σκοπεύουν να βάλουν το κοτετσάκι τους σε όποιο μέρος μπορούν(θυμάμαι τον πατέρα μου που είχε κοτούλες στην...ταράτσα του σπιτιού μας...)...Αξίζει να διαλέξουν τις δικές μας,ντόπιες κότες ώστε να μη χαθεί η ράτσα τους...Θα αποζημιωθούν τόσο από την ανθεκτικότητά τους όσο και από την ποικιλία των χρωμάτων τους που θα τους ενθουσιάσουν...Επίσης πολλοί υποστηρίζουν ότι τα αυγά των ντόπιων είναι πολύ νοστιμότερα από των υπολοίπων...Κι εγώ είμαι μία από τους πολλούς...!!!

Kαλημέρα και σήμερα...

Υπέροχη μέρα ξημέρωσε!!...Σηκώθηκα με το...φυσικό μας ξυπνητήρι...τον κόκορα του κοτετσιού...πρωί-πρωί...

...και βγήκα έξω ..σε λίγες μόνο μέρες πολλές οι αλλαγές....τα δέντρα μπουμπούκιασαν...

 ....κι άλλα-πιο βιαστικά-άνθισαν...

 ...η γη άρχισε να κεντά το καινούργιο φουστάνι της με λουλουδάκια ανοιξιάτικα...

 ...μαργαριτούλες καλλίγραμμες...

 σπάνια αγριολούλουδα...

 ..κι άλλα ...ταπεινότερα...

 ...οι τριανταφυλλιές στολίστηκαν με τα πρώτα μπουμπούκια

 ...και οι ανεμώνες κόκκινες και ροζ και φούξια...

 ...οι λεμονιές γεμάτες καρπούς(ο άντρας μου επιμένει να φυτεύει λεμονιές εδώ και είκοσι χρόνια παρόλο που στην περιοχή μας δεν προκόβουν...)...

 ...και τα χειμωνιάτικα κολοκυθάκια-τελευταία έμαθα πως τα λένε κολοκύθια του Ιωνά-πέταξαν βλαστούς...λίγο ακόμη να μεγαλώσουν και θα τα φυτέψω σε μέρος με πολύ νερό...θα βγάλουν καρπούς κατά το Νοέμβρη...

 ... ο κήπος γέμισε με φρέσκα και δροσερά ραπανάκια...

 ...τα ποδήλατα που όλο το χειμώνα περίμεναν  την αλλαγή του καιρού...σαν ανυπόμονα μου φάνηκαν...

 ... στο κτήμα του γείτονα όλα τα ζωάκια του είχαν στήσει την πρωινή τους κουβεντούλα σκορπώντας βελάσματα και κακαρίσματα και μουγκανίσματα στον αέρα...

 ...οι γάτες του σπιτιού δεν προτίμησαν για τη βραδινή ξεκούραση τη ζεστασιά της αποθήκης...αλλά το δέντρο της αυλής...(αυτό κι αν είναι σημάδι!!!!)...

 ...το παγώνι στολίστηκε κι αυτό με τα ολοκαίνουργια φτερά του που το κάνουν να καμαρώνει...

 ...κάνοντας τις κότες να το κοιτούν με φθόνο...

...τα κουνέλια...σε καιρό γέννας...

 ...όλα Άνοιξη διαλαλούν...και χαρά και αισιοδοξία και τη συνέχιση της ζωής...Όμορφη μέρα ξημέρωσε...όπως είναι οι περισσότερες μέρες στην ύπαιθρο για όποιον μπορεί να τις δει...Δεν λέω εύκολη...γιατί δεν ήταν(καθαριότητα στο κοτέτσι...σας λέει τίποτα;)...κουραστική αλλά όμορφη...Δύσκολο να νιώσεις μελαγχολία κοντά στα πλάσματα του Θεού-ζώα και φυτά...Εύχομαι σε όλους να έχετε μια μέρα χαρούμενη και ευλογημένη...μια μέρα ανοιξιάτικη...