Ένας "φωτισμένος" επετειακός λόγος για την 25η Μαρτίου...

Όσοι από εμάς διακονούμε στα σχολεία μας ξέρουμε πόσο απαξιωμένoi είναι από τους μαθητές οι εορτασμοί των εθνικών επετείων...Δεν εννοώ μόνο τη φασαρία που γίνεται-αν οι καθηγητές δεν κάνουν τους "αστυνομικούς"-τα γέλια,τα κινητά,τα σφυρίγματα- γεμάτα ειρωνεία-(ακόμη και οι μαθητές που έχουν αναλάβει τον εορτασμό και έχουν κουραστεί γι' αυτό,μοιάζουν αμήχανοι-το λιγότερο- και συμμετέχουν με τον ίδιο ζήλο στη γενική απαξίωση των όσων συμβαίνουν γύρω τους) εννοώ περισσότερο τα άδεια από συναίσθημα μάτια τους όταν προσπαθούν να καταλάβουν γιατί ακούγονται όσα ακούγονται...Και τι να καταλάβουν άλλωστε από την επανάσταση του '21 οι νέοι μας σήμερα;Αυτά τα παιδιά που κουράζονται μόνο για τη διαδρομή από την κρεβατοκάμαρα στην κουζίνα και το αντίστροφο-γιατί όλες τις υπόλοιπες τις κάνουν συνήθως με το αυτοκίνητο-που δεν έχουν νιώσει καταπίεση-όχι σκλαβιά- ούτε από τους γονείς τους ακόμη(στο όνομα του φόβου των ψυχολογικών τραυμάτων)που δεν ξέρουν από κρύο, από πείνα,από σεβασμό και ιεραρχία, από λεβεντιά(λεβεντιά στην εποχή μας θεωρείται η "μαγκιά" και η καπατσοσύνη)από την  περιφρόνηση του θανάτου...τι να καταλάβουν από την επέτειο αυτή ...πως να νιώσουν τα κλέφτικα τραγούδια,τους περήφανους χορούς(σα να ήταν-που μπορεί και να ήταν- ο τελευταίος της ζωής τους)...

Και τι να καταλάβει από πατρίδα η γενιά της παγκοσμιοποίησης;Όλα αυτά είναι αισθητά και προβληματίζουν  τους δασκάλους.Πολλές φορές σκέφτηκα αν θα έπρεπε να καταργηθούν οι επετειακές αυτές γιορτές αφού "σκύλευση" του ονόματος και της προσφοράς των αγωνιστών γίνεται περισσότερο παρά απόδοση μνήμης και τιμής...Όμως τότε είναι σα να σπρώχνουμε τα παιδιά μας ακόμη βαθύτερα στη λήθη,τους αποκόπτουμε από την Ιστορία μας και τους αφήνουμε δεντράκια δίχως ρίζες στο φύσημα του ανέμου...
Όταν λοιπόν πέρυσι διάβασα τον παρακάτω επετειακό λόγο ένιωσα πως αυτός θα μπορούσε να μιλήσει στις καρδιές των παιδιών μας κι έτσι τον μοιράζομαι μαζί σας...

Αυτά τα λόγια απηύθυνε στους µαθητές του ένας καθηγητής στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου:

Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον Καραΐσκάκη,αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.
Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21,αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.
Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο.Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα...Τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που ßιάζεσαι να φύγεις,να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο,και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω για αλλού σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία  ή και περισσότερα χρόνια,θα σου µιλήσω σταράτα για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου.Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις,οι µαθητές που δίδαξα φέτος,στην συντριπτική τους πλειονότητα µε σεßάστηκαν,αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος.Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές δε µε σεßάστηκαν, µε προσέßαλαν κατ' επανάληψη με έργα, µε λόγια, µε ύßρεις,δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος,που µε σόκαρε, που µε έßαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο,πως εκτός του γνωστικού ελλείµµατος το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά και στο ηθικοπλαστικό του έργο,στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.
Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας,των δασκάλων σας και των γονιών σας.Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση,πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα,θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν,θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας, θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση,θα σας γεράσουν πρόωρα.Αν όµως θέλετε µια συµßουλή από ένα δάσκαλο,
σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη,που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν,για να καταλάßει τότε πως η µόρφωση, η καλλιέργεια ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο και έµαθε πέντε κολλυßογράµµατα,για να µας πει την ιστορία του ßίου του,το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών.Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο.Και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη να ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε,το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο της παιδείας,τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από τον µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρßανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη.Ηταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς,αλλά είχε αυτό που από τα αλßανικά µάθαµε σαν µπέσα,ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής.
Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς.Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα.Να αναλαµßάνετε τις ευθύνες σας,
Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον,να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφοßία.
Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου, του Νικηταρά.Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του κι έπειτα φυλακίστηκε,για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά,σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος και εγκαταλειµµένος από όλους.Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα.Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει από την κυßέρνηση µια πλούσια σύνταξη,απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείßει πολύ καλά,λέγοντας ψέµατα, για να µην προσßάλει την πατρίδα του.Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά.Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα.Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας,να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα για σας και για το μέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.Ξέρω, καταλαßαίνω, αντιλαµßάνοµαι πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική.Όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών,
της εποχής στην οποία µεγαλώνετε.Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της,περιµένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά και µε επιτυχία τη σηµαία του αγώνα και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.Κι όταν ßλέπω την εποχή µας να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση,να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία,να µουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας,μόνο σε εσάς ελπίζω, στην ειλικρινή σας διάθεση να αγωνιστείτε,να αντισταθείτε,να πολεµήσετε,να νικήσετε.Μη µας απογοητεύσετε.

Καλή εθνική επέτειο και η Παναγιά που κι αυτή γιορτάζει αύριο να φωτίζει πάντα τους νέους μας προς το  καλό...