Όσπρια..."παντρεμένα"...

Τα όσπρια ήταν ανέκαθεν βασική τροφή της ελληνικής κουζίνας.Εκτός από το ότι η γη μας είναι εύκολη στην καλλιέργεια των οσπρίων,ήταν- και είναι- επίσης εύκολο να αποθηκευτούν και να συντηρηθούν για πολύ καιρό.Όταν ήμουν μικρή και περνούσα τα καλοκαίρια μου στην Κρήτη(στο χωριό του πατέρα μου)θυμάμαι να τρέχουμε κάθε απόγευμα όλη η πιτσιρικαρία έξω από το χωριό,να μπαίνουμε στους μπαξέδες και να τρώμε χλωρά ρεβίθια με κίνδυνο να...σκάσουμε αφού ήταν ωμά και-επομένως- δύσπεπτα-έδεσμα πάντως για τον καιρό εκείνο,ακόμα έχω τη γεύση στο στόμα μου.Κάθε αγροτικό σπίτι θυμάμαι να έχει αποθηκευμένα όσπρια,άλλοτε σε πάνινα σακουλάκια που ράβαν οι νοικοκυρές και άλλοτε σε πιθάρια στο κελάρι του σπιτιού.

Τα "παντρεμένα" όσπρια ήταν η λύση της επόμενης μέρας...Όταν περίσσευαν όσπρια τα μαγείρευαν με ρύζι την επόμενη μέρα (ρεβιθόρυζο,φασουλόρυζο,φακόρυζο).Έτσι "τίποτα δεν πήγαινε χαμένο" και οι νοικοκυρές βγαίναν από τη δύσκολη θέση επάξια...Όμως τα "παντρεμένα" όσπρια φαίνεται να συνδέονται και με ειδικές περιστάσεις της ζωής των ανθρώπων του χωριού.Γνωστή είναι η συνήθεια των κρητικών να μαγειρεύουν κάθε χρόνο στα Εισόδια της Θεοτόκου(21 Νοεμβρίου) το "φασουλόρυζο της Παναγίας"(επιβίωση ίσως των αρχαίων πολυσπορίων).Και στο χωριό της μητέρας μου στον θεσσαλικό κάμπο συνηθίζουν να προσφέρουν ρεβιθόρυζο με ψωμί και ελιές μετά τις κηδείες σε όλους όσους παρευρίσκονται...Εκείνο που ίσως δεν γνώριζαν οι παλιότεροι είναι πως τα όσπρια συνδυασμένα με ρύζι είναι μια πολύ υγιεινή τροφή,πλήρης πρωτεΐνη,ισάξια-και ίσως καλύτερη-από το κρέας,αφού δεν έχει τις τοξίνες του...

Σήμερα λοιπόν μαγείρεψα ρεβιθόρυζο...Το ιδιαίτερο σε αυτό το φαγητό είναι ότι χρησιμοποίησα ρύζι μαύρο,ακατέργαστο, με όλο το φλοιό του,επομένως με όλα τα θρεπτικά του συστατικά(το κατεργασμένο,άσπρο,γυαλισμένο ρύζι είναι πολύ φτωχή τροφή σε θρεπτικά συστατικά).Αυτό κάνει το φαγητό υγιεινό και πραγματικά εύγευστο(δοκιμάστε και είμαι σίγουρη ότι θα πειστείτε).

Έβαλα σε μια κατσαρόλα τα ρεβίθια που περίσσεψαν από χθες...

...έριξα λάδι,αλάτι και νερό...

...το έβαλα στη φωτιά και ετοίμασα ένα πιάτο ρύζι ακατέργαστο...

...και μόλις τα ρεβίθια "πήραν βράση" έριξα μέσα το ρύζι...

...ανακάτεψα καλά και το άφησα να σιγοβράζει(αυτό το ρύζι χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να ψηθεί,τουλάχιστον μία ώρα).Στη μέση περίπου του βρασμού...

...έριξα νερό κρύο ώστε να "κόψω" το βράσιμο και να φουσκώσει το ρύζι(αυτό το ¨κόλπο" μου το εμπιστεύτηκε μια παλιά νοικοκυρά και γειτόνισσα και...πιάνει)...

... το άφησα να βράσει μέχρι να χυλώσει,ανακατεύοντας που και που...

...κι όταν ήταν έτοιμο(χυλωμένο,όχι χωρίς νερό),το σκέπασα με μια πετσέτα και το άφησα να τραβήξει τα υγρά και να γίνει χλιαρό...

..κατόπιν ανακάτεψα καλά και σέρβιρα.Είναι νοστιμότατο με πιπέρι από πάνω και συνδυασμένο με ελιές -σε περιόδους νηστείας- ή τυρί φέτα-τις υπόλοιπες μέρες-και ζυμωτό ψωμί.Έχει επίσης το πλεονέκτημα να μη "λασπώνει" ποτέ,ακόμη κι αν το βάλετε στο ψυγείο για την επόμενη μέρα...

Καλή επιτυχία και καλή όρεξη...