Καλημέρα και σήμερα...

Ναι, το ξέρω πως η 1η Μαΐου είναι  ημέρα απεργίας και όχι αργίας...Ξέρω πως το σωστό θα ήταν να είμαι στους δρόμους διαδηλώνοντας για τα πολλά προβλήματα που απειλούν να μας πνίξουν...Όμως αδυνατώ αυτή τη μέρα να την περάσω μακριά από τη φύση και από την συντροφιά ανθρώπων που αγαπώ...Έτσι συνήθισα χρόνια τώρα(καλώς ή κακώς...ποιος ξέρει...)Είναι άλλωστε και η πρώτη μέρα του Μάη...Βρεθήκαμε λοιπόν πάλι και φέτος,φίλοι και συγγενείς σε σπίτι φιλόξενο...ψήθηκαν αρνιά(σε πείσμα της λιτότητας)...

...άναψε ο ξυλόφουρνος για να υποδεχθεί το ταψί με τις πατάτες(σε πείσμα των υγιεινιστών που επιμένουν για τον ...κακό συνδυασμό)...

...και φυσικά δεν έλειψε ο χορός(σε πείσμα της γενικής μαυρίλας των ημερών)...

...και φέτος λοιπόν επιβεβαίωσα την εδραιωμένη πεποίθησή μου ότι το σημαντικό στη ζωή μας είναι οι ζεστές σχέσεις ανάμεσά μας,η αγάπη,τα προβλήματα που μοιράζονται,οι συμπεριφορές που-αν και ενοχλητικές-γίνονται αποδεκτές στο όνομα της ανοχής και της κατανόησης του έτερου(δεν είναι μικρό πράγμα να ανεχτεί κανείς μια ολόκληρη μέρα τα αεικίνητα τερατάκια μου),η καλή προαίρεση...Άνοιξε η ψυχή μου στη σκέψη πως οι Έλληνες σε καιρούς δύσκολους δεν χάνονται χάρη σε αυτή την...κυκλοτερή ζωή τους-ίδια όπως οι χοροί και τα τραπέζια τους-που κλείνει μέσα της όλα τα μέλη της παρέας δημιουργώντας συναισθήματα ασφάλειας και αποδοχής -τόσο μα τόσο αναπαυτικά...Είμαι αισιόδοξη(σε πείσμα της διάχυτης απαισιοδοξίας)ότι θα τα καταφέρουμε...Με την ευχή λοιπόν:
                          "...να μας έχει ο Θεός καλά,               
                  πάντα ν' ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε..."
σας εύχομαι από καρδιάς....καλημέρα και σήμερα....