Καλημέρα και σήμερα...

Το αυγουστιάτικο φεγγάρι έκλεισε την αυλαία του καλοκαιριού...Φθινόπωρο και επίσημα πια...Άλλωστε,όπως λέγαν οι παλιοί...

"Από Αύγουστο χειμώνα κι από Μάρτη καλοκαίρι"...

Το καλοκαίρι λοιπόν φεύγει ανεπιστρεπτί,όμως ζει ολοζώντανο μέσα στη σκέψη μας...Αυτή η μνήμη είναι άλλωστε ένα μεγάλο μέρος της αξίας του...Από το καλοκαίρι που έφυγε είχα αφήσει σαν υπόσχεση τις φωτογραφίες από μια υπέροχη σπηλιά στη Χιλιαδού,την οποία μπορεί κανείς να επισκεφτεί μόνο με βάρκα(εκ των ων ουκ άνευ και οι καλοί καραβοκύρηδες)...

 

 Το άνοιγμα της σπηλιάς είναι τόσο χαμηλό,που μπορεί όποιος θέλει να το περάσει ξαπλωμένος μέσα στη βάρκα και φυσικά όταν η θάλασσα είναι λάδι(πράγμα σπάνιο για την περιοχή)...

Με το πέρασμα βρίσκεσαι σε μια μεγάλη σπηλιά που στην αρχή της υπάρχει μια κανονική παραλία με ψιλή άμμο.Εκεί εγκαταλείπεις τη βάρκα... 

 ...για να κάνεις μπάνιο στα πιο γαλανά νερά που έχεις δει ποτέ(εδώ βλέπετε το πρώτο μέρος της σπηλιάς.Κολυμπώντας αριστερά μπαίνετε σε μια δεύτερη σπηλιά που έχει την έξοδό της ένα-δύο μέτρα κάτω από τη στάθμη της θάλασσας και ο φωτισμός της έρχεται επομένως υπόγεια,δεν καταλαβαίνεις από που.Δεν έχω κολυμπήσει σε πιο υποβλητικό μέρος...Κλειστή,σκοτεινή σπηλιά με καταγάλανα φωτεινά νερά και ρεύματα ψυχρά.Μαγεία...Δυστυχώς για...τεχνικούς λόγους δεν μπορώ να σας δείξω φωτογραφίες από τη δεύτερη σπηλιά.Του χρόνου...αν θέλει ο Θεός)...

 ...

 ...φθινόπωρο λοιπόν και αρχή μαθημάτων για τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς,αλλά και για τους... γονείς...Περίεργο είναι που τα σχολικά μαθήματα είναι και υπόθεση των γονιών...Σαν εκπαιδευτικός αλλά και σαν μητέρα τεσσάρων παιδιών,που έκανα και κάνω πολλά λάθη στο μεγάλωμά τους έχω να πω δυο λόγια προς τους γονείς,βγαλμένα μέσα από την εμπειρία μου και τα πολλά λάθη μου...Αρχικά οι Έλληνες γονείς πρέπει να ξεπεράσουμε την άποψη πως "τα γράμματα" είναι ο μόνος δρόμος καταξίωσης των παιδιών μας,αλλά και των ίδιων...Αν το καταφέρουμε αυτό θα δούμε με άλλο μάτι τη σχολική εκπαίδευση,θα της δώσουμε τη θέση που της αξίζει(σημαντική αλλά όχι αναντικατάστατη)...Θα αφήσουμε τα παιδιά μας να θεωρούν αποκλειστικά δική τους υπόθεση τη σχολική τους επίδοση,να κάνουν λάθη ,να τα διορθώνουν και γενικά να προχωρούν με το ρυθμό τους και να διορθώνονται με κριτήριο τις συνέπειες των πράξεών τους...Έτσι θα μείνει χρόνος και διάθεση για την...κυρίως μάθηση,υπεύθυνοι της οποίας είναι πρωτίστως οι γονείς...Εννοώ φυσικά την πρακτική γνώση που έχει σχέση με την καθημερινότητα...Είναι τραγική η κατάσταση των περισσότερων παιδιών σήμερα,αφού ελάχιστα ξέρουν να κάνουν για τον εαυτό τους πράγματα που στον καιρό μας θεωρούνταν αυτονόητα...Τα περισσότερα δεν ξέρουν να στρώσουν το κρεββάτι τους,να ετοιμάσουν ένα γεύμα για να φάνε,να πλύνουν τα πιάτα ή τα ρούχα τους...

Και φταίμε κυρίως εμείς οι γονείς που τα θεωρούμε ανίκανα γι αυτά ή θεωρούμε αυτές τις δεξιότητες ήσσονος σημασίας(ανοησία φανερή αφού χωρίς μαθηματικά ζει ο άνθρωπος,όμως χωρίς να ξέρει να φτιάχνει την τροφή του όχι...)....Με την ίδια λογική μεγάλωνα κι εγώ τα παιδιά μου μέχρι που είδα τα ...παιδιά του γείτονά μου...Στην ηλικία από 6 έως 13 ετών έχουν αποκτήσει δεξιότητες που δεν μπορούσα να φανταστώ(πρέπει να τα δείτε να ταΐζουν τα ζώα,να αρμέγουν,να πήζουν το τυρί...).Κι αυτό που κυρίως μου έκανε εντύπωση είναι πως δεν έχουν την ψυχολογία του καταπιεσμένου παιδιού,αλλά αντίθετα πατούν γερά στα πόδια τους,είναι υπεύθυνα,σχεδόν πάντα χαρούμενα,νιώθουν-και είναι-σημαντικά...Τα σύγκρινα λοιπόν με τα σημερινά παιδιά που περνούν τον χρόνο τους μπροστά στην τηλεόραση,που όλα τους προσφέρονται στο χέρι,που για τίποτα δεν νοιάζονται,που θέλουν σπρώξιμο για κάθε τι που δεν έχει να κάνει με την προσωπική τους ευχαρίστηση,που δεν ξέρουν να προσφέρουν και...πήρα στροφή...180 μοιρών...Κατάλαβα πως τα παιδιά είναι ικανά για τόσα πράγματα και κυρίως ικανά να μας αφήνουν με ανοικτό το στόμα....Δοκίμασα λοιπόν και εντυπωσιάστηκα...Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να μοιράσετε τις ατέλειωτες υποχρεώσεις σας και στα μικρά μέλη του σπιτιού,ανάλογα με την ηλικία και τις δυνάμεις τους(και είναι πολλές)... Μάθετε στα παιδιά σας να ανοίγουν φύλλο...

...και να μαγειρεύουν(η σιχασιά αποτυπωμένη τόσο στο πρόσωπο όσο και στο χέρι...όμως όλα συνηθίζονται)...

...να στρώνουν τα κρεβάτια τους(δεν πειράζει που -τουλάχιστον στην αρχή-θα είναι...επιμελώς ατημέλητα...

...να απλώνουν(θυμάμαι τη μητέρα μου πόσο επέμενε στο ότι η καλή νοικοκυρά φαίνεται από το πως απλώνει τα ρούχα του σπιτιού της)...

 ...και να μαζεύουν τα ρούχα...

...να τακτοποιούν τα πράγματά τους(μην τους αφήσετε ούτε μια μέρα να κοιμηθούν χωρίς να έχουν τακτοποιήσει τα παιχνίδια τους και μην κάνετε ποτέ τη δουλειά τους αντί γι αυτούς)...

 ...να ξεσκονίζουν...

 ...να σκουπίζουν(η σκουπίτσα είναι προσπάθεια...πρόσθεσης κινήτρου)...

...να σας βοηθούν στις εύκολες δουλειές της κουζίνας(ξέρω πολλούς εφήβους που δεν μπορούν να καθαρίσουν ούτε μήλο.Μην φοβάστε να βάλετε τα παιδιά να κάνουν τέτοιες δουλειές.Αρκεί να βρίσκονται κάτω από την επίβλεψή σας)...

...να ετοιμάζουν ένα απλό πρωινό για τους ίδιους,αλλά και για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας...

...ή έναν καφέ για σας(έτσι μαθαίνουν πως στη ζωή οι σχέσεις είναι αμφίδρομες...δίνουν και παίρνουν)...

...να πλένουν τα πιάτα(με τη σειρά ο καθένας)...

...να επισκευάζουν το ποδήλατό τους(μη σας πτοούν τα νεύρα των εφήβων,ειδικά όταν κάνουν ψιλοδουλειές...Όταν τελικά τα καταφέρνουν νιώθουν να έχουν ψηλώσει δέκα πόντους)...

...ή να πλένουν και να χτενίζουν το σκύλο...

...επίσης ενισχύστε τους,αντί να παρακολουθούν παθητικά μια οθόνη,να ασχολούνται με ΄δημιουργικές ασχολίες όπως να κατασκευάζουν καράβια με θαλασσόξυλα...Δασκάλα η Αλεξάνδρα μας(http://okipostisfantasias.blogspot.gr/) που σε δευτερόλεπτα σκάρωσε ένα καραβάκι από θαλασσόξυλα,εκεί όπου τα βρήκε(το πανάκι από ένα παλιό καπέλο)...

...και άξιοι μαθητές της ο γιος μου(δεξιά)και η κόρη μου(αριστερά)...

...να ζωγραφίζουν(το ξύλο το φέραμε από τη Μήλο και ζωγραφίσαμε την οχιά της Μήλου.με το χαρακτηριστικό της κεραμιδί χρώμα...

...αλλά και να υφαίνουν(δεν αρχίσαμε ακόμη,προσπαθούμε να στήσουμε τον... αργαλειό...)....

...και φυσικά να κεντούν(κορίτσι από σπίτι,όχι αστεία)

ή και να κατασκευάζουν πράγματα(αξεπέραστος σε αυτά ο γιος μου...βιβλίο να μη δει στα μάτια του)...

..μην περιμένετε να κάνουν με ευκολία στην αρχή τα παιδιά ή οι έφηβοι τις δουλειές που θα τους αναθέτετε,ειδικά αν μέχρι τώρα τους είχατε συνηθίσει στο να μην κάνουν τίποτα...Θα αντισταθούν...σθεναρά...Κι εσείς όμως πρέπει να επιμείνετε με τρόπο σαφή,να είστε αμετακίνητοι σε όσα είναι υποχρεωμένοι να κάνουν και αν αρνηθούν να αρνηθείτε κι εσείς να τους κάνετε κάποιο χατήρι που ξέρετε πως θα τους στοιχίσει...Με αυτή τη διαδικασία όλοι θα βγείτε κερδισμένοι.. .Αρχικά-και κυρίως-τα παιδιά σας,που θα σταθούν στα πόδια τους,θα νιώθουν ισότιμα μέλη,θα μάθουν να προσφέρουν και να σχετίζονται και δεν θα είναι ανάπηρα ώστε να χρειάζονται τη βοήθειά σας συνεχώς...

Αλλά κι εσείς...που-αφού ξεπεράσετε το αρχικό στάδιο κατά το οποίο θα κάνουν αρκετές ζημιές και ατσαλιές και θα χρειάζεστε αρκετό χρόνο να τα διορθώσετε(προσοχή...δεν πρέπει να τα αποθαρρύνετε με φωνές,αλλά πρέπει να απαιτείτε να διορθώνουν τις ατσαλιές τους,άσχετα αν δεν τις διορθώνουν τέλεια)-θα έχετε γρήγορα βοηθούς σε πολλές μέριμνες του σπιτιού αλλά και έξω από αυτό(να πληρώνουν λογαριασμούς του σπιτιού,να ψωνίζουν,να ταΐζουν τα ζώα,να ξεβοτανίζουν τον κήπο...)...Με λίγη προσπάθεια και επιμονή θα τρίβετε τα μάτια σας...Εγώ νιώθω ευγνωμοσύνη για τον γείτονά μου που μου έμαθε το πόσα μπορούν να κάνουν τα παιδιά.Απαλλάχθηκα από δουλειές που...μισούσα,όπως το πλύσιμο και το χτένισμα το σκύλου,το πλύσιμο των μεσημεριανών πιάτων,το στήσιμο στην ουρά για την πληρωμή της ΔΕΗ,το σκούπισμα του δρόμου,την τακτοποίηση των ρούχων τους στην ντουλάπα(το χειρότερό μου)...Αλλά κυρίως παίρνω την ικανοποίηση ότι αποκτούν σιγά σιγά την ανεξαρτησία τους,γίνονται δυνατά και άξια(κυρίως στα μάτια τα δικά τους),έτοιμα να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους...Δοκιμάστε με συνέπεια και θα με θυμηθείτε...

Θέλω λοιπόν να ευχηθώ καλή χρονιά σε όλους...Στους μαθητές  στη σχολική ζωή τους,στους γονείς στην καθημερινότητά τους...Ιδιαίτερα να ευχηθώ σε έναν καλό μου φίλο που έφυγε προχθές για μοναχός...Καλό αγώνα,φίλε Δημήτρη,και καλό Παράδεισο...Με υπομονή θα  τον περάσουμε και τούτο το Χειμώνα...Καλημέρα και σήμερα...