Καλημέρα και σήμερα...

Ήρθε και το κίτρινο...Απότομα,σχεδόν σε μια μέρα...Το Φθινόπωρο είναι η εποχή των πολλών υποσχέσεων,του τρύγου,του λιομαζώματος,των ονομαστικών εορτών,της ετοιμασίας του σπιτιού για το Χειμώνα,της φωτιάς και των παραμυθιών...λίγο μελαγχολικό,τόσο όσο για να μας συγκεντρώσει στο σπίτι,εποχή νέων χρωμάτων-κίτρινο και κόκκινο και καφέ και γκρι(πρέπει να επισκεφτείτε το Πήλιο αυτή την εποχή)-αλλά και...

...νέων  γεύσεων,αφού μπαίνουν για μια φορά ακόμη στη ζωή μας τα κάστανα..(.Αν βρείτε κάστανα μεγάλα και καθαρά-χωρίς τρύπες ή σχισίματα-πάρτε λίγο περισσότερα και βάλτε τα στην κατάψυξη...Έτσι θα τα συντηρήσετε όλο το χρόνο...Θυμηθείτε μόνο πως πρέπει να τα ρίξετε έτσι παγωμένα σε νερό που βράζει,όταν τα χρειαστείτε...είναι πολύ σημαντικό το να μην τα ξεπαγώσετε)..

...αλλά και τα σταφύλια,γεμάτα σάκχαρα...

...έτοιμα πλέον να χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή κρασιού...Εμείς κρασί δεν φτιάξαμε,όμως χρησιμοποιήσαμε ένα μικρό μέρος από τα σταφύλια για την παρασκευή μούστου...

...τα μαζέψαμε προσεκτικά σε ένα μεγάλο καλάθι,ώστε να μην λιώσουν...

...τα καθαρίσαμε από τα κλαδιά και τις σάπιες ρόγες-μπελαλίδικη δουλειά,που γίνεται ακόμη δυσκολότερη με τα κάθε λογής έντομα της περιοχής να βουίζουν γύρω από το κεφάλι μας διακδικώντας μερίδιο στη γλύκα των σταφυλιών-...

...κάτι τέτοιες στιγμές γυρίζω πίσω στα παιδικά μου χρόνια,στα παλιά νυχτέρια όπου όλοι οι γείτονες  μαζεμένοι σε σπίτια-πότε του ενός και πότε του άλλου-βοηθούσαμε στις επείγουσες δουλειές.Τόνους καλαμποκιού είχα ξεσπειρίσει...αν πεις δε για το βαμβάκι που βγάζαμε από τις "κοσιές"!!...η τεχνολογία ανύπαρκτη εκείνα τα χρόνια...όμως αυτή η δύσκολη για τα παιδικά χεράκια δουλειά έχει μείνει μέσα μου σαν γλυκειά,γεμάτη συντροφικότητα-και ούτε κατά διάνοια δυσάρεστη-ανάμνηση)...

...έτοιμη και η στάχτη για το "καθάρισμα" του μούστου(πρέπει να είναι στάχτη από ξύλο και όχι από άλλο υλικό.Η στάχτη κόβει το βρασμό του μούστου.Την ίδια δουλειά κάνει και το ασπρόχωμα...Ακούστε πως διηγείται το καθάρισμα του μούστου η κυρία Μαρία Κουτρούκη από τη Στενήμαχο Ανατολικής Ρωμυλίας(84 ετών)στο βιβλίο "Καλούδια" της Εύης Βουτσινά:"Όταν τρυγούσαν τα σταφύλια και πατούσαν για να κάμουν το κρασί,έδιναν στο σπίτι μούστο πολύ για να φτιάξουν οι γυναίκες μαρμελάδες,ρετσέλια,μουστολαμπάδες.Μπορεί να μας έφερναν και πεντακόσια κιλά μούστο.

Είχαμε έναν κάδο ξύλινο μεγάλο πιο στενό κάτω και πιο φαρδύ επάνω και τον σκεπάζαμε με μουσαμά.Μέσα καίγαμε "θειαφοκέρια"(λουρίδες πανιού βουτηγμένες σε λιωμένο θειάφι που τις βάζουν μέσα στα βαρέλια και καίγονται για να τα απολυμάνουν και να μην "ψυλλιάσει" το κρασί)και πέντε και έξι κομμάτια, και μετά ρίχναμε το μούστο,φρεσκοπατημένο και γινότανε ωραίο το χρώμα του.Εμείς δεν τον "κόβαμε" με στάχτη το μούστο αλλά μ' ένα χώμα που μας το έφερναν από τη Νάουσα.Ήταν ένα χώμα άσπρο,ψιλό σαν ασβέστης.Μερικές νοικοκυρές το έριχναν όπως ήταν,ενώ άλλες το ζέσταιναν στο τηγάνι.Κι εγώ έτσι το έκανα.Το έβαζα στο τηγάνι το ασπρόχωμα αυτό και το γύριζα με την κουτάλα μέχρι να ζεσταθεί καλά.Μετά το έριχνα στον κάδο και έκανε έναν ήχο σσστ! και άφριζε σαν μπύρα.Μετά σιγά σιγά,κατακάθιζε στον πάτο του κάδου,αλλά έκοβε τη βράση του μούστου.Το αφήναμε έτσι κάμποσες ώρες ή όλη τη νύχτα και μετά τραβούσαμε με τενεκέδες το μούστο,τον σουρώναμε και τον βάζαμε να βράσει για να κάνουμε πετιμέζι ή τα ρετσέλια...")

...-καλό είναι να βάλετε τη στάχτη ή το ασπρόχωμα σε ένα υφασμάτινο σακουλάκι σφιχτά δεμένο-..

...κι αφού "πατήσαμε τα σταφύλια(αυτή η δουλειά μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους...εμείς συνδυάσαμε τον αποχυμωτή με το πάτημα σε τρυπητό)βάλαμε το μούστο σε μια κατσαρόλα,δέσαμε και το σακουλάκι με τη στάχτη από το χερούλι της κατσαρόλας ώστε να αιωρείται μέσα στο μούστο...

...και το βάλαμε να βράσει...το ξαφρίζαμε συνεχώς καθ όλη τη διάρκεια του βρασμού...Συμβουλή της κυρίας Νίκης-της γειτόνισσας μας-ήταν να το αφήσω να βράσει τόσο ώστε να μείνει ο μισός μούστος...μόνο έτσι η μουσταλευριά θα είναι γλυκιά...όμως εγώ τον λυπήθηκα και τον άφησα να βράσει λιγότερο(η πράξη έδειξε πως κι έτσι είναι αρκετά γλυκό,μάλλον επειδή ήταν ώριμα τα σταφύλια)...

... βγάλαμε λίγα μπουκάλια αρκετά γλυκού μούστου που θα το συντηρήσουμε ή στο ψυγείο(για ένα χρόνο) ή στην κατάψυξη...έτοιμος για μουσταλευριές και μουστοκούλουρα(αν προλάβω,αφού που τα χάνω που τα βρίσκω τα παιδιά,στο ψυγείο να πίνουν)...

...κάναμε μάλιστα και την πρώτη μουσταλευριά,έτσι ...για το καλό.Σε μια κατσαρόλα βάλαμε 3 κούπες μούστου...

...σε ένα μπωλάκι 1 κούπα και σε ένα ποτηράκι ακόμη 1 κούπα...Στο μούστο που είχαμε στο μπωλάκι ρίξαμε λιγότερο από μία κούπα αλεύρι...

 ...ανακατέψαμε πολύ καλά,ώστε να γίνει ένας χυλός...

...τον οποίο "περάσαμε" από το σουρωτήρι για να λιώσουν όλα τα σγρουμπουλάκια...

 ...ξεπλένοντας το σουρωτήρι με το μούστο που είχαμε κρατήσει στο ποτηράκι...

 ...ώστε να πετύχουμε έναν λείο χυλό...

 ...κατόπιν βάλαμε την κατσαρόλα στη φωτιά...

...και μόλις πήρε βράση ρίξαμε το χυλό...

 ...ανακατεύοντας συνεχώς για μισή περίπου ώρα ώσπου να δέσει...

...και μόλις ήταν έτοιμη τη σερβίραμε...

 ...γαρνίροντας με φρεσκοσπασμένα καρύδια,καβουρντισμένο σουσάμι και κανέλα...

...τα καρύδια μαζεμένα από τις λίγες-μικρές ακόμη-καρυδιές που φυτέψαμε όπως και τα αμύγδαλα...

...που σπάσαμε...

...και τα μεν καρύδια τα θρυμματίσαμε και τα ρίξαμε στη μουσταλευριά...

...τα δε αμύγδαλα τα φτιάξαμε..."βραχάκια"....Τα κόψαμε στα δύο...

 ...τα καβουρδίσαμε λίγο στο φούρνο(δεν είναι απαραίτητο.Ακαβούρντιστα είναι πιο υγιεινά)...

 ...βάλαμε σε μια κατσαρολίτσα δύο πλάκες κουβερτούρα,μία κουταλιά βούτυρο,1 κουταλιά ζάχαρη άχνη(μας αρέσουν πολύ γλυκά) και ελάχιστο λικέρ κερασό...

...κι αφού τα λιώσαμε πάνω σε σιγανή φωτιά...

 ...΄ρίξαμε μέσα τα αμύγδαλα...

 ...τα ανακατέψαμε καλά...

 ...και τα βγάλαμε σε κουταλίτσες πάνω σε λαδόκολα...

 ..κι όταν κρύωσαν(αν είναι ζεστός ο καιρός,βάλτε τα λίγο στο ψυγείο)...

...τα...καταβροχθίσαμε(ειλικρινά μόνο η φωτογραφία έμεινε)...

...έφτασαν και τα μήλα,αλλά και τα κυδώνια(ώρα για μηλόπιτες και γλυκά του κουταλιού-πότε πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος!)....

...μέτρια η σοδειά  φέτος(καλό αυτό αν πιστέψουμε τους παλιότερους που λέγαν:"Πολλά κυδώνια,βαρύ χειμώνα"),όχι ακόμη ώριμα για μαρμελάδα,αλλά κατάλληλα για γλυκό του κουταλιού αν σας αρέσει το ανοιχτό χρώμα στο γλυκό κυδώνι...

...περιμένουμε να ωριμάσουν κι αυτά μαζί με τα ρόδια και τις ελιές....Έχω άδικο να αγαπώ και το Φθινόπωρο το ίδιο όπως όλες τις εποχές;Τίποτα άχρηστο δεν έφτιαξε ο Θεός...Όλα καλά καμωμένα...
Το μόνο δύσκολο είναι η κούραση αυτή την εποχή...Δουλειά και παιδιά και κτήμα είναι υπόθεση βαριά...Και μέσα σε όλα αυτά(μισά και ανέσωτα)...με έπιασαν οι...προκοπές...Είπα λοιπόν να φτιάξω έναν κουμπαρά για το παζάρι των Ελληνίδων bloggers...Κεντητό αποφάσισα γιατί μόνο έτσι προφταίνω(και αν...)Αλήθεια πότε τελειώνει η προσφορά;Τέλος Οκτώβρη ή τέλος Νοέμβρη;

...και φυσικά,καθυστερημένη-όπως πάντα-θέλω να ευχαριστήσω τις καλές μου φίλες που βράβευσαν το blog  μου με αγάπη πολύ...Ζητώ συγνώμη για την καθυστερημένη ανταπόκριση,αλλά πραγματικά κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ και πάλι δεν τα καταφέρνω...Γέρασα κιόλας,δεν έχω τις πρότερες αντοχές...Ευχαριστώ πολύ λοιπόν τη φίλη http://daphnofila.blogspot.gr/ για την τιμή να με συμπεριλάβει στα ιστολόγια που αγαπά...

...και ανταποδίδω την αγάπη της με την ευχή...

...όπως επίσης και στη φίληhttp://armoniaart.blogspot.gr/ για τα καλά της λόγια και την μεγάλη καρδιά της που,κρίνοντας από τα λόγια της,μόνο με αρμονία μπορεί να είναι γεμάτη...

 ...και ανταποδίδω την αγάπη της με την ευχή...

...Μπερδεμένα κι όλα μαζί όσα ήθελα να πω...σκέψεις και μαγειρικές,δουλειές,αναδρομές και ευχαριστίες...Ανάκατα και αλληλοεξαρτώμενα όπως τα πάντα στη ζωή μας...και με αυτά σας αφήνω...Οι δουλειές δεν περιμένουν άλλο...Εύχομαι σε όλους...Καλημέρα και σήμερα...