Καλημέρα και σήμερα...

Καλημέρα και σήμερα...Με καιρό ακόμη μουτρωμένο...Με τις δουλειές ακόμη ατελείωτες...Με κατάνυξη όμως στην ψυχή από τις εσπερινές ακολουθίες της Μ.Εβδομάδας...Νομίζω πως μόνο μέσα στη εκκλησία ζούμε Σταύρωση και Ανάσταση...Την προσωπική μας σταύρωση που μόνο αυτή μπορεί να φέρει την προσωπική μας ανάσταση...Γιατί η πορεία του χριστιανού τέτοια είναι...σταυροαναστάσιμη(άλλο που οι περισσότεροι σήμερα προτιμούμε Χριστό χωρίς σταυρό,δηλαδή μια θρησκεία στα μέτρα μας)...

Χθες διάβασα στο Αγιορείτικο βήμα ένα πολύ ωραίο κείμενο(δεν αναφέρονταν ο συντάκτης του) που είχε τον τίτλο "Τι δεν είναι το Πάσχα"...Συμφώνησα μαζί του σε όλα και σκέφτηκα πόσο έξω πέφτουμε οι περισσότεροι σχετικά με το τι είναι σημαντικό και τι όχι στη ζωή μας γενικότερα...Πόσες φορές στη ζωή μας αφήνουμε να φύγει το ουσιαστικό σαν αχρείαστο και ασχολούμαστε με το "περιτύλιγμα",το ανούσιο ή- στην καλύτερη περίπτωση- το λιγότερο σημαντικό...
Παραθέτω το κείμενο...

Πάσχα δεν είναι το αρνί, δεν είναι το κόκκινο αυγό, δεν είναι το τσουρέκι, δεν είναι η λαμπάδα, δεν είναι τα καινούρια ρούχα, δεν είναι η παρουσία μας στην Εκκλησία δέκα λεπτά πριν το «Χριστός Ανέστη» και ένα λεπτό μετά. Πάσχα δεν είναι η λατρεία του φαγητού, το πανηγύρι, ο χορός και το ποτό. Πάσχα δεν είναι οι σούβλες στο δρόμο, δεν είναι η ανταλλαγή ευχών, δεν είναι η επιστροφή στο χωριό. Ή, τουλάχιστον, δεν είναι μόνο αυτά.

Πάσχα είναι πάνω απ’ όλα η γεύση της Βασιλείας του Θεού, η φωνή του Ουρανού που έρχεται μέσα μας, όταν μεταλαμβάνουμε στην Θεία Λειτουργία.Τότε η ψυχή μας, έστω και για λίγο, μεταμορφώνεται, ηρεμεί, νιώθει κάτι Από την συγγνώμη και την αγάπη που ανατέλλει μέσα από τον Τάφο. Τότε, νιώθουμε πως μ’ όλο τον κόσμο είμαστε αδέλφια, γιατί μετέχουμε του κοινού ποτηριού της Ζωής. Πάσχα είναι η αλλαγή της ζωής μας, η ανάσταση μας από τα πάθη και τις κακίες που μας δέρνουν. Δεν αξίζει να λέμε ότι ήρθε το Πάσχα κι εμείς δεν είμαστε συμφιλιωμένοι με το Θεό, το συνάνθρωπο, το γείτονα, τον εαυτό μας, ότι δεν νιώθουμε πιο ελεύθεροι από τα δεσμά της κακίας και του θανάτου. Πάσχα άλλωστε είναι η συντριβή του έσχατου εχθρού της ανθρώπινης φύσης, που είναι ο θάνατος: Θανάτω θάνατον πατήσας…

Πάσχα είναι η αφορμή για ενότητα, ενότητα μεταξύ των λαών και των κοινωνιών. Δεν γίνεται να λέμε ότι γιορτάζουμε την Ανάσταση και ο πόλεμος και η διχόνοια κυριαρχεί στις ψυχές μας. Δεν γίνεται να λέμε ότι πιστεύουμε στα μηνύματα του Χριστού και να επικαλούμαστε αυτή την ιδιότητα μας και να συντρίβουμε λαούς, υπολήψεις, συνειδήσεις, συνανθρώπους, πλησίον, αδελφούς μας. Δεν γίνεται να κάνουμε Πάσχα με κακία για τους άλλους, όποιοι κι αν είναι αυτοί, ό,τι κι αν μας έχουν κάνει

Δύσκολο να ζήσουμε τέτοιο Πάσχα...Γι αυτό επιλέγουμε το ανώδυνο...Λάθος τακτική...Με την ευχή να δεχτούμε όλοι ευχαριστιακά το σταυρό που ο Θεός ετοίμασε ειδικά για μας και που μόνο αυτός θα μας οδηγήσει στην Ανάσταση, σας αφήνω το παρακάτω μικρό κείμενο που μιλάει για τον δικό μας προσωπικό σταυρό...
"Πριν σου στείλει ο Θεός τον Σταυρό που σηκώνεις, τον κοίταξε με τα πάνσοφα μάτια Του, τον εξέτασε με τη Θεία λογική Του, τον ήλεγξε με την ατελείωτη δικαιοσύνη Του, τον θέρμανε στη γεμάτη αγάπη καρδιά Του, τον ζύγισε καλά με τα στοργικά Του χέρια μην τυχόν και πέσει βαρύτερος απ' όσο μπορείς να σηκώσεις.
Κι αφού υπελόγισε το θάρρος σου, τον ευλόγησε και τον απίθωσε στους ώμους σου. Μπορείς να τον σηκώσεις! Κράτησέ τον κι ανέβαινε από το Γολγοθά προς την Ανάσταση"
...και σας καλημερίζω ξανά...

ΚΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ...