Η αλεπού...

Στην περιοχή μας έχουμε πολλές αλεπούδες...Τις συναντάμε παντού:τα βράδια γυρίζοντας στο σπίτι,τα μεσημέρια έξω από την πόρτα μας...και ευχή όλων μας είναι να μην τη συναντήσουμε και έξω από το κοτέτσι μας...Προχθές το απόγευμα ήταν όταν ειδοποίησαν έναν γείτονα-πίναμε καφέ και κουβεντιάζαμε-να σπεύσει στο σπίτι του γιατί μια αλεπού είχε αρπάξει μια κότα και έφευγε με την ησυχία της...Έτρεξε...αλλά  μάταια...Αλεπού και κότα είχαν κάνει φτερά...Το περίεργο είναι ότι ειδικά την άνοιξη και  το καλοκαίρι που πέφτει η γούνα της δεν φοβάται τίποτα...Ακόμη κι αν σε δει σε απόσταση 10 μέτρων στέκεται και σε κοιτάζει,το πολύ πολύ να σου γρυλίσει και φεύγει με το πάσο της...Γι αυτό το όμορφο όσο και ενοχλητικό- στους έχοντες κοτούλες- ζώο θα σας μιλήσω, πάντα από το βιβλίο του Σεραφείμ Τσιτσά "Άγρια τετράποδα και φτερωτά"...

"Για κανένα αγρίμι δεν έχουν σκαρωθεί τόσοι μύθοι και τόσες εύθυμες ιστορίες,τόσα λαϊκά παραμύθια,όσα για την αλεπού.Κι όλα σχεδόν είναι αφιερωμένα στην πονηριά και την κατεργαριά της.Στους μύθους του Αισώπου είναι παντού πρωταγωνίστρια....Ποιος δεν θυμάται από τα παιδικά μαθητικά χρόνια την ...τρυφερή ιστορία του μύθου "αλεπού και όρνιθες";Πως ντύθηκε στα μαύρα και γίνηκε καλογριά και πήγε να ξομολογήσει τα κουτορνίθια,που την πίστεψαν....

...Στους πιο πολλούς μύθους παρουσιάζεται για έξυπνη.Υπάρχουν όμως και μύθοι που την παριστάνουν για χαζή,όπως μολογάει και η παροιμία:"Η έξυπνη η αλεπού πιάνεται από τα τέσσερα". Αναφέρουμε ένα-δύο από τους τελευταίους αυτούς μύθους.

Ένας σκύλος κι ένας κόκκορας έφυγαν ένα πρωί από το σπίτι τ' αφεντικού τους κι αποφάσισαν να ζήσουν παρέα,λεύτεροι στο μακρινό ρουμάνι.Τη νύχτα λημέρισαν σ' ένα δέντρο.Ο κόκκορας έπιασε ένα κλωνάρι του κι ο σκύλος χώθηκε καλά στην κουφάλα του.Πριν ξημερώσει,η φωνή του κόκκορα αντήχησε παράξενα στην ησυχία του λόγγου.Άκουσε η αλεπού το λάλημα...και...ζουρλάθηκε από τη χαρά της.Τρέχει γρήγορα κάτω από το δέντρο που τον φιλοξενούσε.

-Άκουσα τη φωνή σου και μαγεύτηκα.Κατέβα κάτω να σε φιλήσω!

Στην ιστορία αυτή ο κόκκορας δείχτηκε εξυπνότερος της αλεπούς.

-Ξύπνα πρώτα τον πορτιέρη μου,της αποκρίνεται,που κοιμάται στην κουφάλα για ν' ανοίξει την πόρτα να κατέβω.

Η αλεπού νομίζοντας για δεύτερο πουλερικό,όρμησε στη κουφάλα.Εκεί όμως έπεσε στα δόντια του σκύλου,που τη συγύρισε.

Άλλοτε πάλι βγήκε η αλεπού συντροφιά με τον γάιδαρο για κυνήγι.Άξαφνα βλέπει στο δρόμο του ένα λιοντάρι.Τρέχει κοντά του και του λέει πως θα του παραδώσει το σύντροφό της το γάιδαρο,αν της χαρίσει τη ζωή.Δέχτηκε το λιοντάρι.Γυρίζει στο γάιδαρο η αλεπού και με διάφορες μαλαγανιές,τον παρασύρει σ' ένα δόκανο και τον ρίχνει μέσα σ' αυτό.

Όταν είδε αυτά το λιοντάρι,ορμάει κι αρπάζει την αλεπού,λέγοντάς της:"Το γάιδαρο τώρα μου τον σιγούρεψες.Δεν φοβάμαι να μου φύγει.Πρώτα λοιπόν θα φάω εσένα κι ύστερα αυτόν".

Αυτοί πάντως που ασχολήθηκαν με τη μελέτη της ζωής της αλεπούς έβγαλαν το συμπέρασμα πως η αλεπού είναι το πονηρότερο αγρίμι.

Γεννάει την άνοιξη 3-7 αλεπουδάκια τυφλά τα οποία ανατρέφει με εξαιρετική επιμέλεια.Αν πάθει τίποτα η μάνα τους,θα πάρει τη θέση της ο πατέρας τους,που θα συνεχίσει το ίδιο και καλύτερα τις φροντίδες για την προστασία και διατροφή των μικρών.

Το παράξενο δε,και μοναδικό στο ζωικό βασίλειο,είναι ότι αν πάθει κι ο πατέρας,άλλος αλεπός θα πάρει τη θέση του.Τρίτος και τέταρτος ακόμη αν χρειαστεί για τη διάσωση των ορφανών.Είναι η ένστικτη πονηράδα των αγριμιών αυτών,για τη διαιώνιση και διάσωση του φύλου της....
Πολλές εξυπνάδες της αλεπούς διηγούνται για την ανατροφή των μικρών της.Η πρακτική εξάσκηση στο κυνήγι γίνεται στην εντέλεια.Ύστερα ακολουθούν και πνευματικά...τεστ,σαν κι αυτό.
Η αλεπού πήρε ένα βράδυ τα μικρά της και βγήκαν σ' ένα καραούλι.Έκανε παγωνιά.Στην αντικρυνή ράχη φαίνονταν η φωτιά κάποιου εξοχίτη.
-Τι κάνουμε εδώ τώρα,μαμά; ρώτησε ένα παιδί της.
-Ζεσταινόμαστε!Δεν βλέπετε τη φωτιά απέναντι στο βράχο;
Σε λίγο τα μικρά έβαλαν τις φωνές.
-Νερό,μάνα!Πετάχθηκαν σπίθες της φωτιάς απάνω μας και μας τσίμπησαν.
-Άντε ξεκουμπίδια!λέει τότε η μάνα τους.Τα μαθήματα τέλειωσαν,ξεσκολίσατε.

Η αλεπού είναι σαρκοφάγο ζώο.Τρώει ποντίκια,αρουραίους,σκαθάρια,ακρίδες,όταν δεν βρίσκει μεγαλύτερα ζώα.Γι αυτό οι αγρότες σε πολλά μέρη την αγαπούν,σαν ωφέλιμο ζώο,αφού βέβαια ασφαλίσουν με κατάλληλους φράκτες τα κοτέτσια τους από τη συμπαθητική τους "Κυρά Μάρω". Στην ανάγκη όμως η αλεπού γίνεται φυτοφάγο σαν το σκυλί του πασά που αναγκάστηκε,όταν το ζόρισε η πείνα να φάει...κρεμμύδι.Τότε τρώει κανένα μήλο,απίδι,πεπόνι και τον Αύγουστο σταφύλια.
Κάποτε-λέει ένας μύθος-η αλεπού είχε ταράξει ένα αμπέλι,σε σημείο που αναγκάστηκε ο νοικοκύρης του να το τρυγήσει πρώιμο.Όταν τον απάντησε η αλεπού,τον ρώτησε τάχατες μ' αφέλεια,γιατί τρυγάει τα σταφύλια πριν να ωριμάσουν καλά.
-Για να γλυτώσω από σένα καταραμένο ζώο,της απαντάει εκείνος με αγανάκτηση.
Η αλεπού του λέει τότε,με απάθεια.
-Δεν με μέλλει για μένα,αφεντικό,το λέω αυτό για σένα,να μη σου χαλάσει το κρασί.

Το καλοκαίρι της πέφτουν οι τρίχες και δεν έχει καμμιά αξία το τομάρι της.Από το μαδημένο αυτό δέρμα της πήρε το όνομα η ειδική αρρώστεια "αλωπεκία".Τότε η αλεπού γυρίζει άφοβα.Γαυγίζει πολλές φορές στους ανύποπτους διαβάτες,δίχως να της δώσουν αφορμή.Αν την προγγίξουν με πέτρες,πάλι δεν φοβάται.Πηγαίνει πιο πέρα και ξαναγυρίζει.Δεν ουρλιάζει όπως ο λύκος και το τσακάλι.Γαυγίζει σαν μικρό βραχνιασμένο σκυλί.
Ρημάζει τους λαγούς,τα αυγά των πουλιών και τα μικρά τους.Τη φωλιά της τη φτιάχνει σε υπόγειους κρυψώνες με πολλές εξόδους...κινδύνου,καμουφλαρισμένες με χαμόκλαρα....

Από τις άπειρες ιστορίες της αλεπούς,αναφέρουμε μερικά δείγματα....
Σε κάποια μεγάλη διάσκεψη του Ο.Η.Ε. για τον αφοπλισμό των κρατών συζητούσαν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το μεγάλο αυτό πρόβλημα.Τότε ο αντιπρόσωπος μιας μεγάλης χώρας διηγήθηκε έναν ωραίο μύθο της αλεπούς,για να επισημάνει ακριβώς αυτές τις μεγάλες δυσκολίες.Κάποτε,είπε,αποφάσισαν τα ζώα να πάψουν να αλληλοτρώγονται και ώρισαν για το σκοπό αυτό μια πανζωική συνέλευση.Πρώτο μίλησε το λιοντάρι:Συμφωνώ με τη γνώμη σας,είπε.Γι αυτό να καταργήσει ο ελέφαντας την προβοσκίδα του και έδειξε το γιγαντόσωμο ζώο που στεκόταν

δίπλα του.Γιατί την προβοσκίδα του φοβούνται τα λιοντάρια.Η συζήτηση συνεχίστηκε με την πρόταση να καταργηθούν όλα τα επιθετικά και αμυντικά όπλα των ζώων,τα κέρατα των ταύρων,τα νύχια της τίγρης,το ράμφος των αετών,οι χαυλιόδοντες των αγριόχοιρων κτλ.Έτσι θα σταματήσει ο πόλεμος μεταξύ τους και θα γίνουν ήμερα...αρνάκια.Τελευταία μίλησε η αλεπού.Δεν φταίνε τα κέρατα,τα νύχια και τα δόντια,τους είπε.Φταίνε μονάχα τα κεφάλια σας.Γιατί μέσα σε αυτά γεννιέται η σκέψη και η απόφαση για την επίθεση και το αλληλοφάγωμα.Γι αυτό αν θέλετε να βασιλέψει στο βασίλειό μας ειρήνη,πρέπει να κόψετε τα...κεφάλια σας.Έτσι η σοφή αλεπού του μύθου τοποθέτησε ορθά τη ρίζα του μεγάλου κακού των πολέμων,ζώων και ανθρώπων.

Εκτός από τους ατέλειωτους μύθους,υπάρχουν και πολλές παροιμίες για την "Κυρά Μάρω"..
-Όσα δε φτάνει η αλεπού,τα κάνει κεμαστάρια.(Νεότερη έκδοση του Αισωπείου μύθου "όμφακες εισίν")
-Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;
-Η αλεπού δεν χώραγε στην τρύπα της,κουβάλαγε και κολοκύθια.
-Σαράντα χρονών η αλεπού,πενήντα το αλεπόπουλο.
-Η αλεπού δεν χορταίνει με ακρίδες.
-Άλλα λογάριαζε η αλεπού κι άλλα ό γουναράς.
-Μια αλεπού τρώει σαράντα μπατζανάκηδες."

Αυτά για τη αλεπού,που μπορεί να είναι ο φόβος και τρόμος των κοτετσιών,στολίζει όμως και τη φύση και -όταν περάσουν μέρες και δεν τη συναντήσουμε-ανησυχούμε και αναρωτιόμαστε...