Ξινόχοντρος...

Κρητικός τραχανάς που -ειδικά φέτος-ήταν παραγγελία του πατέρα μου,μια και -λόγω προβλημάτων υγείας-δεν μπόρεσε να περάσει το καλοκαίρι του στην Κρήτη...Το ζήτησε σαν χάρη...Ήθελα κι εγώ να δοκιμάσω...Ήρθε σαν επιστέγασμα και η ανάρτηση της Βαγγελιώς στο (http://cretangastronomy.blogspot.gr/2010/08/blog-post_17.html )...Το αποφάσισα λοιπόν και βάλθηκα να φτιάξω ξινόχοντρο.

Η συνταγή της Βαγγελιώς ενώθηκε με τις συμβουλές της θείας μου της Αργυρώς και της γιαγιάς-Ρουμπίνας όπως επίσης και την πείρα της μητέρας μου......Πάντα να τον φτιάχνεις στη λίγωση του φεγγαριού...είπε η θεία Αργυρώ(στην Κρήτη όλες οι δουλειές γίνονται με το βλέμμα στο φεγγάρι...λαός ποιητικός...).Στη λίγωση ξεκινήσαμε..και να πως...Πήραμε 8 κιλά γάλα πρόβειο(η αναλογία γάλακτος και χόντρου-χοντροκομμένο σιτάρι-είναι 4 προς 1)και το βάλαμε σε μια μεγάλη κατσαρόλα...

...ρίξαμε δύο πλόχερα αλάτι χοντρό(όσο παίρνει μια κανονική γυναικεία χούφτα)...

...ανακατέψαμε καλά...

...το σκεπάσαμε και το αφήσαμε.Για να ξινίσει το γάλα χρειάζονται 5-6 ημέρες...Το γάλα πρέπει να το ανακατεύουμε καθημερινά ώστε να μη μουχλιάσει...

...την επόμενη μέρα άρχισε να γίνεται φανερή η ζύμωση...

...και το γάλα έχει γίνει...

...ελαφρώς παχύρρευστο...

...η ζύμωση συνεχίζεται και τις υπόλοιπες ημέρες...

...μέχρι που...

...χωρίζει το γάλα από το νερό.Η γιαγιά Ρουμπίνα με συμβούλεψε να αφαιρώ με την κουτάλα νερό(τυρόγαλο)και να προσθέτω γάλα κατά τη διάρκεια της ζύμωσης ώστε ο ξινόχοντρος να γίνει πιο παχύς.Εγώ δεν ακολούθησα αυτή τη συμβουλή για λόγους υγείας.Φαίνεται πάντως πως έτσι ο τραχανάς γίνεται πιο νόστιμος...

...και  η ζύμωση συνεχίζεται

...μέχρι που-μετά από πέντε μέρες-ήταν έτοιμο...

...να μπει στη φωτιά...

...και μόλις πήρε βράση...

...πήραμε τα 2 κιλά χόντρο(χοντροκομμένο σιτάρι)που είχαμε καθαρίσει πριν από τυχόν ξένα υλικά...

...και το ρίξαμε στο γάλα...

...ανακατεύοντας συνεχώς...

...μέχρι...

...να...

...χυλώσει...

...οπότε ρίξαμε ένα φλιτζάνι του καφέ ελαιόλαδο...

...και ανακατέψαμε καλά ώστε να το "πιεί"...

...ο ξινόχοντρος...

...και όταν αυτό έγινε το βγάλαμε σε ταψιά...

...τα οποία μεταφέραμε σε τραπέζι στρωμένο με καθαρό σεντόνι...

...στην Κρήτη η γιαγιά μου έφτιαχνε τον ξινόχοντρο σε μεγάλα κομμάτια,οπότε έπαιρνε ένα κομμάτι σε μέγεθος καρυδιού...

...το πατούσε στη μέση...

...και το άφηνε στο τραπέζι...Όμορφα στην όψη...

...αρχοντικά...

...εμείς όμως χωρίσαμε τον ξινόχοντρο σε κουταλιές...



...και αργότερα τον χωρίσαμε σε ακόμη μικρότερα κομμάτια.Στην Κρήτη αυτός ο τραχανάς λέγεται θρουλιστός και έχει το πλεονέκτημα να στεγνώνει πιο εύκολα...

...όταν λοιπόν ήταν έτοιμος τον απλώσαμε στον ήλιο(αυτός ο τραχανάς θέλει δυνατό ήλιο για να στεγνώσει μέχρι μέσα),τον σκεπάσαμε με ένα τούλι και αφού πέρασαν 10-15 ημέρες...

...τον μαζέψαμε σε βάζα...έτοιμος για ζεστές σούπες τον χειμώνα...τον δοκιμάσαμε ήδη,μαγειρεμένο με κοχλιούς...τέλειος...

...με τον δικό του χαρακτήρα...μυρίζει Κρήτη...θα τον αγαπήσετε...ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ...