Πανηγύρι ή "όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη"...

Όπως παλιά...Και τα θυμόμαστε-ευτυχώς-κάποιοι τα παλιά...και μας αρέσουν....γιατί όλα είχαν ένα νόημα τότε,υπήρχε λόγος για όλα...μόνο σήμερα χάσαμε το νόημα και χάσαμε μαζί και τις τελετές,νομοτελειακά σχεδόν, αφού έμειναν άδειες σαν σπίτια ερειπωμένα χωρίς ζωή,που έχασαν τους ανθρώπους τους και μαζί το λόγο ύπαρξής τους...Τα πανηγύρια που γίνονταν γύρω από την εκκλησία του Αγίου ανήμερα ή την παραμονή της γιορτής του...

Τότε που όλο το χωριό περίμενε-μήνες πριν-την ημέρα εκείνη,τότε που οι γυναίκες έραβαν τα φορέματα της χρονιάς,που οι φούρνοι άναβαν και τα καζάνια στήνονταν,τότε που όλοι συγκεντρώνονταν για να παρακαλέσουν τον Άγιο αλλά και να συσφίξουν τις σχέσεις τους,που χόρευαν και τραγουδούσαν(το πανηγύρι του χωριού της μητέρας μου-ανήμερα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος-ήταν για μένα το γεγονός της χρονιάς)...Μου αρέσουν τα εόρτια πανηγύρια και ευτυχώς αρέσουν και σε πολλούς φίλους και συγγενείς....Έτσι και φέτος στο εκκλησάκι του εξαδέλφου μου-Γενέσιον της Θεοτόκου-όλοι συγκεντρωθήκαμε να παρακαλέσουμε την Παναγία και να ιδωθούμε....Το πανηγύρι άρχισε μέρες πριν-όταν... θυσιάστηκε μια προβατίνα(το παλιό "κουρμπάνι",ζώο δηλαδή που αφιερωνόταν στο Άγιο και φαγώνονταν σε κοινά τραπέζια αγάπης όλων των πανηγυριωτών),γδάρθηκε και κόπηκε σε μερίδες-και συνεχίστηκε το πρωί της ίδιας μέρας,όταν άναψε η φωτιά,στήθηκε το καζάνι και το κρέας άρχισε να σιγοβράζει...

...το καζάνι πολύ παλιό(ενθύμιο από τον στρατό,κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου,το άφησαν πάνω στη βιασύνη τους να φύγουν μετά από μια επίθεση των ανταρτών στο χωριό όπου είχαν κατασκηνώσει)και τρύπιο...μεταφέρθηκε στον τελευταίο γανωματή της περιοχής,κολλήθηκε και γανώθηκε...Το κρέας έβραζε αργά,πολλές ώρες και το ξάφρισμα συνεχές...

...όλοι επιστρατεύτηκαν...μικροί,μεγάλοι...με κουβεντούλα και γέλια η δουλειά γίνεται διασκέδαση(θυμήθηκα τα παλιά πανηγύρια στα ξωκκλήσια των χωριών,όπου κόσμος πολύς κατέφθανε,αρκετοί με τα πόδια-από το χωριό μου στην Κρήτη ξεκινούσαμε το βράδυ της προηγούμενης ημέρας ώστε να είμαστε το πρωί στο πανηγύρι του Μοναστηριού μιας γειτονικής περιοχής που η γιαγιά μου αλλά και όλο το χωριό πολύ το ευλαβούνταν-και μάλιστα ακολουθώντας "το πρωτόκολλο της εθιμοταξίας των παγγυριστάδων"(Κορδάτος)σύμφωνα με το οποίο"...μπροστά πήγαινε συνήθως "ο αφέντης"της κάθε φαμελιάς.Ακολουθούσε ξυπόλητη πολλές φορές και με τα παπούτσια παραμάσχαλα,για να μην τα χαλάσει,η μάνα.Κι από κοντά "π΄λαλούσε"πασίχαρη και με πανεύθυμα τιτιβίσματα η λιανομαρίδα"(Κ.Λιάπης) ...

...λιανομαρίδα είχαμε κι εμείς και μάλιστα άριστους βοηθούς...καθαρίστηκαν αυγά...

...και κρεμμύδια πολλά,πάρα πολλά...η συνταγή του φαγητού(από το Κεραμίδι Πηλίου,το φαγητό που φτιάχνουν εκεί στα πανηγύρια,κρέας με πλιγούρι)απαιτούσε τόσα κι άλλα τόσα...

...που τσιγαρίστηκαν με λίγο λάδι...

...μαζί με μπόλικη ντομάτα και τοματοπελτέ...

...κόπηκαν τυριά...

...φρέσκες μυζήθρες...

...κι όταν το κρέας έβρασε,ρίξαμε τα κρεμμύδια με τη ντομάτα,μαζί και το πλιγούρι φουσκωμένο στο νερό από την προηγούμενη μέρα...

...δύσκολο το ανακάτεμα...σε όλη τη διάρκεια του μαγειρέματος(κολλάει εύκολα)αλλά και πολλοί οι βοηθοί...

...δύσκολη και η μεταφορά...

...επιτυχής τελικά...

...έτοιμο και το εκκλησάκι...περιμένει...

...όπως και η αυλή...τους πανηγυριστές...

...κατανυκτικό κάτω από το φως των κεριών...

...απλή και απέρριτη η τελετή,καλλίφωνοι  οι ψαλτάδες και όλοι βοηθοί....

...η Παναγία να μας σκεπάζει σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς...

...μοιράστηκε ο άρτος...εόρτιος...

...αλλά και το φαγητό...εόρτιο κι αυτό...

...νόστιμο ήταν...αλλά μπορεί και να μας φάνηκε έτσι...μπορεί να ήταν η χαρά που βρισκόμασταν με φίλους,γείτονες και συγγενείς,που ξεφύγαμε από την "τραχιά και ρουτινιάρικη ζωή μας και νιώσαμε τη χαρά της κοινωνικής συναναστροφής,την ανθρώπινη ζεστασιά"... που το έκανε εορταστικό...

...να είμαστε όλοι καλά...και του χρόνου,σε πείσμα όλων των....εξουσιών του κόσμου...να ξαναγιορτάσουμε,να πανηγυρίσουμε...να συγχρωτιστούμε...να ξαναγίνουμε κοινωνία....Είθε...