...ευτυχώς μας αποζημιώνουν οι κολοκυθιές που μας δίνουν κάθε μέρα τη βραστή σαλάτα μας...Τα βλήτα και τα στίφνα που τη συνοδεύουν είναι αυτοφυή...Αρκεί μια μικρή βόλτα στους κήπους για να γεμίσει η σακούλα...
...καρπούς αρχίσαμε να παίρνουμε από τις μελιτζάνες και τις πιπεριές...
...τα γεμιστά...δίνουν και παίρνουν(http://vasanakia.blogspot.gr/2012/05/blog-post_29.html )...
...τα καλαμπόκια ψηλώνουν και φτιάχνουν φράχτη ώστε να προστατεύουν τα ευαίσθητα φυτά από τους βοριάδες...Στα πόδια τους θεριεύει η γλυστρίδα ή αντράκλα που με αγγουράκι και σκορδάκι,λαδάκι και ξύδι κάνουν μια καταπληκτική σε γεύση- αλλά και πολύ υγιεινή -σαλάτα...
...οι αντζουριές ξεδιπλώνονται,λουλουδιάζουν και αρχίζουν να δένουν τα πρώτα ξυλάγγουρα...
...οι ντοματιές μπαίνουν πάντα με διαφορά εβδομάδων μεταξύ τους ώστε να έχουμε ντομάτες όλο τον καιρό...
...οι γλυκοκολοκυθιές ετοιμάζουν τις κόκκινες κολοκύθες τους για τις πίτες του χειμώνα...Διατηρούνται πολύ καλά στην αποθήκη του σπιτιού...
...ένα καινούργιο φυτό...αγγούρι κλωσσάκι...ο πατέρας μου λέει πως το λένε έτσι γιατί κάνει πολλά μικρά αγγουράκια...δεν ξέρω...όταν καρπίσει θα δούμε...
....σε γλαστρούλα μικρή το...πείραμα του Αντρέα μας...Οι φακές του που τις φύτεψε σε χώμα...τις πότισε,τις καλλιέργησε...
...κι αυτές του χάρισαν τους καρπούς τους...
...μα πως τις καθάριζαν κάποτε τις φακές από το περίβλημα;Δεν τολμώ να σκεφτώ ότι μπορεί να το έκαναν με το χέρι!!!!...
...ο μαϊντανός ξεστάχυασε αλλά δεν τον βγάλαμε...τον θερίσαμε πολύ κοντά στο χώμα...
...τον καθαρίσαμε καλά...
...κι αφού τον ψιλόκοψαμε-όπως τον χρησιμοποιούμε συνήθως-....
...τον βάλαμε σε σακουλάκια και...στην κατάψυξη....
...το ποταμάκι του ποτίσματος τρέχει μέρες τώρα...
...με βουητό μεγάλο...ούτε τη φωνή μας δεν ακούμε...η χαρά των παιδιών...που τα χάνεις που τα βρίσκεις...να πλατσουρίζουν σαν παπάκια...
...και- μια και είπα παπάκια-...ας ρίξουμε μια ματιά και στο κοτέτσι...
...τα νέα κοκόρια εκτόπισαν τους παλιούς...Ύφος,παράστημα...
...και γοητεία...
...όλο ζωή...
...ευτυχώς δεν φτάνουν τα βερίκοκα...καλή σοδειά φαίνεται η φετινή...
...οι πάπιες φτέρωσαν και τα χρώματα των φτερών τους...χάρμα οφθαλμών...
...όλα μυρίζουν καλοκαίρι πια....
..ακόμη και το χώμα των φρεσκοποτισμένων λουλουδιών...
...ακόμη και τα βράδια που δεν μου κάνει καρδιά να αφήσω την αυλή...χθες σκεφτόμουν την αγάπη και πόσο την έχουμε παρεξηγήσει...αιτία η γάτα μας που πήρε τα γατάκια από την ασφάλεια της αποθήκης,του έτοιμου φαγητού και των πολλών χαδιών,ώστε να τα μάθει να κυνηγούν,σπίτι τους μια κουφάλα δέντρου...
δύσκολη ζωή αλλά...έτσι είναι η αγάπη...κυρίως στα δύσκολα δοκιμάζεται...πόσοι γονείς ξέρουμε πως είναι η αγάπη;...Πόσοι προτιμούν να δυσκολεύονται τα παιδιά τους παρά να ζουν στα πούπουλα;...θυμήθηκα και την ιστορία της Γαλάτειας Γρηγοριάδου-Σουρέλη...της δική μας Γαλάτειας...
Η συντροφικότητα, η φιλία, ο άλλος, γεμίζει την ψυχή όχι μονάχα του μικρού αρκούδου. Τη δικιά μας ερημιά καταργεί, δικιά μας ευτυχία είναι να έχουμε έναν σύντροφο. Σκέφτομαι πως σαφώς γι΄ αυτή τη συντροφικότητα μιλά στην Π. Διαθήκη, όταν δημιουργεί από τον Αδάμ ο Θεός την Εύα. Είδε, λέει, ο Θεός πως δεν είναι ευτυχία να βρίσκεται μόνος ο άνθρωπος στη Δημιουργία. Είναι το αρκουδάκι μας τόσο ευτυχισμένο, συνεχίζει το παιδικό διδακτικότατο τραγουδάκι, που σφίγγει στην αγκαλιά του τον καινούργιο φίλο. Μα βάζει τόση δύναμη σ΄ αυτό το αγκάλιασμα, τόσο ασφυκτικά σφίγγει τον φίλο του που το σκιουράκι το μελί, άφησε μια κραυγή και πέθανε.Το αρκουδάκι μας «πίνει νερό, πικραίνεται και πάει, δεν του ΄μαθαν πότε πως ν΄ αγαπάει!!!». Εδώ είναι το τέλος"το τέλος είναι τόσο θλιβερό ώστε να μη μπορεί να το αντέξει το νέο παιδί και να θέλει να μου σφραγίσει το στόμα, ή να βουλώσει τ΄ αυτιά του για να μην τ΄ ακούσει. Μα εγώ επέμενα να το λέω και τώρα τα παιδιά μου το τραγουδούν και στα δικά τους παιδιά.Βλέπετε το μήνυμα είναι διαχρονικό. Τα σκέφτηκα όλα αυτά όταν ένα ζευγάρι σε τέλεια αποσύνθεση, με παιδιά που κοντεύουν να διαλυθούν σαν προσωπικότητες, ήρθαν φιλικά να κουβεντιάσουμε αυτά τα προβλήματα, να βρούμε το τι έφταιξε και η κατάσταση είχε φτάσει εκεί που άλλο δεν πήγαινε. Ήταν φιλική, κοντινή η οικογένεια και τους γνώριζα καλά.
Ένας ένας ήταν θαυμάσιοι, όλο αισθήματα και αγάπη. Οι γονείς άνθρωποι θυσίας, άνθρωπο όλο καρδιά. Μα δεν τους είχε μάθει κανένας να αγαπάνε σωστά. Κι έτσι ξεχασμένη, χαλασμένη κάνουλα η αγάπη, αντί να ποτίζει το χώμα, να το αφρατεύει, να το κάνει καρπερό, ώστε λουλούδια να γεμίζει ο τόπος, το ΄κανε το τόσο νερό, το άσκεφτα χυμένο, βάλτο. Και στο βάλτο τα κουνούπια μένουν"εστία μόλυνσης ο βάλτος.Το αρκουδάκι από την πολλή αγάπη έγινε αιτία να πεθάνει η συντροφιά του. Δεν του ΄χε μάθει κανείς να αγαπά σωστά. Κανείς δεν του ΄χε πει πως τέχνη χρειάζεται η εκδήλωση της αγάπης. Τ΄ αγαπώ το παιδί μου τόσο που ανησυχώ μήπως μπλέξει. Και γι΄ αυτό το σπίτι γίνεται φυλακή"και ποιος ποτέ ονειρεύτηκε να μένει σε φυλακή και ποιος δεν παλεύει να δραπετεύει από κει; Τ΄ αγαπώ τόσο το παιδί μου, ώστε προλαβαίνω κάθε του επιθυμία. Ναι, μα τότε έχουμε ένα παιδί που δεν ποθεί τίποτα και που επιθυμία έχει να έχει ... επιθυμία.Το αγαπώ το παιδί μου τόσο, ώστε του κρύβω τις δυσκολίες της ζωής.Και έτσι το παιδί μας πιστεύει πως το ΜΗ είναι ανύπαρκτο, πως μέλι και γάλα οι δρόμοι, μαλθακεύει, παραιτείται από αγώνες, δεν τρίβεται, δεν ακονίζεται το μαχαίρι και έτσι όταν έλθει σε αντάμωση με τις δυσκολίες τα χάνει. Παραδίδεται χωρίς όρους και ζητά δεκανίκια όπως τα ναρκωτικά, το αλκοόλ κ.λπ.
Μα τη λαθεμένη εκδήλωση αγάπης την έχουμε για το σύντροφό μας. Η πνιγηρή, ασφυκτική υπερπροστατευτικότητα και εκεί προεκτείνεται. Και στα δύο φύλα συμβαίνει κάτι τέτοιο, όχι μόνο στο γυναικείο. Έχετε δει άβουλες γυναίκες; Πίσω τους κρύβεται ένας σούπερ δυναμικός άντρας που τις ... λατρεύει και γι΄ αυτό ή πιο σωστά εξ αιτίας αυτού η προσωπικότητα της γυναίκας δεν ξεδιπλώνεται φυσιολογικά. Δεν μπορεί να οδηγήσει αν ο άντρας της κάθεται πλάϊ της και της τονίζει τα λάθη της ακριβώς γιατί την αγαπά τόσο ώστε νοιάζεται γι΄ αυτήν, μην πάθει κάποιο ατύχημα.Το χειμώνα παίχτηκε μια ταινία με τρομερή επιτυχία στους κινηματογράφους που τόνιζε το θέμα της αγάπης χωρίς διάκριση, της σαρωτικής αγάπης. Οι γονείς τόσο αγαπούσαν το παιδί τους ώστε να θέλουν να ακολουθήσει ένα επάγγελμα και όχι αυτό το επάγγελμα που το αγόρι ήθελε. Από την υπερβολική άτεχνη αγάπη, το αγόρι αυτοκτόνησε. Επειδή αγαπάμε το παιδί μας θέλουμε να του διαλέξουμε εμείς το σύντροφο της ζωής του. Και αργότερα γινόμαστε κακά πεθερικά γιατί το παιδί μας δεν αγαπιέται τόσο όσο του αξίζει από αυτό το σύντροφο, ή αγαπιέται κάπως αλλιώτικα.Η Αγάπη είναι θεϊκό δώρο, λέει η Γραφή, καρπός του Αγίου Πνεύματος. Και εμείς αυτό το δώρο το κάνουμε κατάρα αν δεν μάθουμε την τεχνική του. Γι΄ αυτό επέμενα να το τραγουδώ στα παιδιά μου, παρά τις αντιδράσεις τους. Γι΄ αυτό και το χαμηλοτραγουδούσα σε κείνο το ταλαιπωρημένο ζευγάρι που έχοντας στις καρδιές τους τόση αγάπη, σφίγγονταν μεταξύ τους, παραμόρφωναν από το σφίξιμο την προσωπικότητα του πλαϊνού τους. Και έμεναν μόνοι. Ακριβώς σαν εκείνο το δυστυχισμένο αρκουδάκι!"...
...ιστορία διαχρονική...μελαγχολική ωστόσο...μα πέρα για πέρα αληθινή...ειδικά στην εποχή μας...και με αυτή θα σας ευχηθώ ...καλημέρα και σήμερα...Καλό καλοκαίρι να έχουμε!!!
Όστρια σε χαίρομαι...απολαμβάνεις τόσο πολύ τη ζωή στο αγρόκτημα...κι`ο τρόπος που μας την παρουσιάζεις με βάζεις σε σκέψεις...θά`θελα να ζούσα έτσι...έχουμε σπίτι στο χωριό και μπαξέ...δεν ασχολούμαστε όμως...είμαστε ακόμα σε άλλη φάση...ζούμε στην πόλη και στο τρέξιμο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία της Γαλάτειας πολύ διδακτική...
Καλό μήνα σου εύχομαι!
Υπέροχη ανάρτηση μέσα στη φύση...μια ανάσα έστω κι απο το μπλογκοσπιτάκι σου για εμάς τους ταλαίπωρους Αθηναίους!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό καλοκαίρι με την ευλογία του Θεού πάντα στο σπίτι σας Μαράκι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε σου υπέροχη ανάρτηση είναι ένα μάθημα ζωής...
Φιλιά και πολλή αγάπη σου στέλνω!
να εισαι καλα.καλό καλοκαίρι να έχουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλοφαγωτα τα λαχανικα σας..Ωραια τα βλεπουμε στις φωτογραφιες αλλα ξερω τι δουλεια εχουν απο πισω.Τα δε γεμιστα σου μου χορτασαν τα ματια ! οταν θα ερθω θα μου τα φτιαξεις αυτα ειναι γεμιστα!!! οχι σαν τα δικα μου που ο ενας δεν θελει μαιντανο και ο αλλος δεν θελει δυοσμο και γινονται πολυ φτωχικα... Φιλια Ευαγγελια
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό καλοκαίρι Μαρία.Μπράβο από μπαξέ είσαστε πρώτοι.Υστερα από 28 χρόνια που ζώ στην Πάρο πρώτη φορά δεν φύτεψα τα δικά μου ζαρζαβατικά.Υποχρεώσεις τρέξιμο με τα μελίσσια και κάτι ταξίδια στην πρωτεύουσα απρόσμενα λείπει τελείως ο χρόνος που θέλουν για να τα περιποιηθώ.Είναι βλέπεις μεγάλο προνόμοιο να τρώς τα δικά σου αγνά λαχανικά.Καλή συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και καλό καλοκαίρι!Υπέροχα τα λαχανικά σας!Καλοφάγωτα!Πόσο θα ήθελα να μένω μακριά απο την πόλη με ενα κηπάκο με τα δικά μου λαχανικά κοντά στη φύση!Εύχομαι κάποια στιγμή να τα καταφέρω!Μου άρεσαν πολύ και τα λόγια σου για την αγάπη!Να είσαι καλά!Τέλος να σου πω και το οτι έχω διαγωνισμό με δώρο εκπτωτικά κουπόνια και γυαλιά ηλίου ή οράσεως!Αν σε ενδιαφέρει μπορείς να ρίξεις μια ματιά εδώ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://handmade-by-spyridoula.blogspot.gr/2013/06/firmoo-glasses-giveaway-international.html
Πόσο τυχερή είσαι που ζεις κοντά στη φύση και τρως τα προιόντα
ΑπάντησηΔιαγραφήπου παράγεις !! Μας έκανες και ωραία βόλτα στον κήπο να ευχαριστηθεί
τουλάχιστον το μάτι μας..
Καλοφάγωτα όλα τα καλούδια σας και Καλό Καλοκαίρι !!!