Η λογική ήταν και είναι αυτή του ..."τίποτα δεν πάει χαμένο".Με αυτή τη σκέψη οι γυναίκες τα παλιότερα χρόνια μεταποιούσαν τα παλιά ρούχα και με την τεχνική της... κουρελούς.Όλο το χειμώνα θυμάμαι τη μητέρα μου(περίφημη υφάντρα στα νιάτα της) να κόβει κουρέλια.Με υπομονή και επιμέλεια (αφού έραβε κιόλας τα κομμένα κομμάτια ώστε να περνάει τα κουρέλια στη σαΐτα και να φεύγει ευκολότερα η δουλειά)σκυμμένη,προσπαθούσε να κόψει τις λουρίδες ισοπαχείς(1 εκατοστό περίπου) και να συνδυάσει τα χρώματα όσο καλύτερα μπορούσε...Και κάθε καλοκαίρι στο χωριό της, παρέα με τις αδελφές της (θείες μου) και τη γιαγιά μου, ύφαιναν,όχι μόνο κουρελούδες αλλά και χαλιά και κουρτίνες και γενικά όλα τα "στρωσίδια" του σπιτιού και των σπιτιών των παιδιών τους(η προίκα ήταν απαραίτητη συνοδεία των παιδιών κάθε καλής νοικοκυράς).Έτσι έμαθα κι εγώ...Ό,τι ρούχα περισσεύουν και δεν μπορούν να φορεθούν από εμάς ή από άλλους- και κυρίως τα βαμβακερά, αλλά όχι μόνο-τα κόβω κουρέλια το χειμώνα...
...τα μετατρέπω σε κουβάρια πολλά ,με διάφορα χρώματα...
και το καλοκαίρι που έχω πρόσβαση στον αργαλειό μου( τον έχω στήσει σε ένα παλιό σπίτι του κτήματος που, δυστυχώς, δεν έχει θέρμανση)τα φτιάχνω κουρελούδες...
Και δεν εννοώ μόνο εκείνες τις ριγέ κουρελούδες που έχουμε σαν εικόνα στο νου μας...Αυτές ήταν ο πιο απλός τρόπος να βγει γρήγορα η δουλειά και είχαν την κύρια χρήση τους πρακτική(να ζεστάνει τα κρύα-εξαιτίας της έλλειψης κεντρικής θέρμανσης- σπίτια της εποχής).Τις έφτιαχναν πολύ μεγάλες,τις τύλιγαν σε ρολά και έκοβαν όσο χρειάζονταν κάθε φορά...
Όμως το κουρέλι είναι κι αυτό κάτι σαν νήμα και μπορεί να σε ταξιδέψει σε θάλασσες ήρεμες,γεμάτες μικρά καραβάκια ...
...σε λιβάδια ανοιξιάτικα με λουλουδάκια και σπιτάκια παραμυθένια...
... σε χώρες εξωτικές(ειδική παραγγελία της κόρης μου που είδε αυτά τα ελεφαντάκια σε πλεκτά με το βελονάκι κουρτινάκια και της άρεσαν πολύ)...
...ή σε αιγαιοπελαγίτικα νησιά γεμάτα άσπρο και γαλάζιο...
Είναι το πρώτο μου έργο και το αγαπώ κυρίως γι' αυτό... |
Πάντως η λογική είναι σε κάθε περίπτωση η ίδια:Τα χρηστικά αντικείμενα πετιούνται μόνο όταν πραγματικά δεν έχουν τίποτα περισσότερο να προσφέρουν ...Και αυτή η πεποίθηση περιελάμβανε όχι μόνο τα υφάσματα αλλά και τα φαγητά(ό,τι δεν έτρωγαν ή το ξαναμαγείρευαν την επόμενη μέρα ή το δίναν στα ζώα ή το έκαναν κόμποστ(λίπασμα) για τους μπαξέδες τους),ακόμη και τα πιο ευτελή αντικείμενα όπως τις λιγοστές άδειες συσκευασίες(ποιος δεν είχε στο πατρικό του σπίτι γλάστρες από άδειους γκαζοτενεκέδες,βαμμένους με εκείνο το έντονα κόκκινο χρώμα)...Αντίληψη τελείως διαφορετική από αυτή του καταναλωτισμού που θεωρεί την τύχη των αντικειμένων συνάρτηση της διάθεσης αυτού που τα κατέχει(επιτρέποντας, και σχεδόν επιβάλλοντας, έτσι την αλλαγή τους μόλις αυτός τα... βαρεθεί).Με αυτό τον τρόπο γεμίζουν σήμερα οι σκουπιδότοποι με υλικά που σίγουρα έχουν ακόμη ζωή,καταστρέφοντας ανόητα τους πόρους του πλανήτη μας που γρήγορα θα μας πετάξει από πάνω του σαν παράσιτα ...
Ταπισερί με κουρέλια και νήμα βαμβακερό(από φωτογραφία,αφού το πρωτότυπο το έχω χαρίσει) |
ΤΙ ΟΜΟΡΦΑ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ??? ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μου θύμησες μες τη νύχτα, τη μάνα να υφαίνει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ αργαλειός της μαζεμένος σε μια αποθήκη κι εγώ με το μεράκι να τον στίσω κάποια φορά, αλλά ποιος θα μου δείξει πια;;
Τώρα στο χωριό έχει 1 μέτρο χιόνι που δε λέει αν λιώσει,όταν όμως με το καλό μπορέσω να πάω και δεν βρω άλλες ζημιές το πρώτο που θα κάνω είναι να ασχοληθώ με την εγκατάσταση του αργαλειού.
Καλό σου βράδυ.
Ευχαριστώ,Νενα για τα καλά σου λόγια...Καλό βράδυ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΞανθή,τελικά είναι αλήθεια πως μοιάζουμε πολύ στους γονείς μας όταν μεγαλώνουμε...Έχεις δίκιο,η τέχνη του αργαλειού τείνει να εξαφανιστεί σαν...αχρείαστη.Ποιος θα καθίσει να υφάνει πια όταν μπορεί να βρει φθηνά χαλιά όποτε θέλει...Και ποιος θα καθίσει να δώσει σημασία στο χειροποίητο,φτιαγμένο με μεράκι και κόπο υφαντό;Μόνο κάποιοι ρομαντικοί σαν και του λόγου μας που δεν λέμε να βάλουμε μυαλό και να...πιούμε το ...τρελονέρι..(με πικρία η διαπίστωση...).Καληνύχτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήAκόμη θυμάμαι, μικρό παιδάκι, να με βάζει η μάνα να κόβω λωρίδες και τα δάχτυλά μου να κάνουν φουσκάλες από τη δύναμη που έβαζα...έτσι έμαθα να εκτιμώ τα πάντα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι ακόμα πως πλέκαμε πατάκια από λωρίδες που κόβαμε από τις νάυλον τσάντες!
Ναι,τα θυμάμαι κι εγώ!!!Πραγματικά τίποτα δεν πήγαινε χαμένο...Και πραγματικά έτσι μάθαμε να εκτιμάμε τα πάντα...Καλό βράδυ,Μαίρη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτική δουλειά!!! Είναι ευλογία να μεγαλώνεις σε περιβάλλον όπου οι παραδοσιακές αξίες καλά κρατούν.. Πόσο μακριά από αυτές τις εικόνες ζούμε εμείς και τα παιδιά μας.. Την ανακύκλωση την έχω υιοθετήσει εδώ και καιρό, λίγα πράγματα πετιούνται πλέον, αλλά κουρελούδες δεν ξέρω να φτιάχνω :-/ Μπράβο σου και πάλι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα...Μη φανταστείς φοβερά πράγματα...Στο ίδιο γρανάζι είμαστε πιασμένοι όλοι...Και η λύση πάλι από όλους θα δοθεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανονικοί και αξιόλογοι ζωγραφικοί πίνακες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια.
Πέρα από το όμορφο συναίσθημα που ένιωσα βλέποντας τον αργαλειό και τα δημιουργήματά σου, βρίσκω και την οικολογική και όχι μόνον αξιοποίηση των κουρελιών πολύ ενδιαφέρουσα.
Μ΄αρέσει που σε βρήκα.
Ζ.
Καλωσόρισες.Χαίρομαι κι εγώ που βρεθήκαμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήπραγματικά μπράβο για όλη αυτή την υπέροχη δουλειά! Και συνεχίζεις με μεγάλη επιτυχία τη φήμη της μανούλας! Υπέροχα τα έργα σου και ο αργαλειός σου ζηλευτός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το felt, το μαλλί και η βελόνα είναι ειδικά. Το μαλλί το άγοράζεις σε τούφα, ανάλογα με το βάρος, ή σε έτοιμα "κουβαράκια" αλλά με τη μορφή ινών. Εάν δε βρεις στην περιοχή σου, πες μου μήπως μπορώ να σε βοηθήσω αλλιώς. Για να επεξεργαστείς το μαλλί, από κάτω βάλε ένα σφουγγάρι κοινό (μπάνιου)
Ευχαριστώ,Ευαγγελία,θα προσπαθήσω να βρω στην πόλη μου και αν δεν τα καταφέρω θα σου στείλω...σχόλιο...Ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια...Τα παίρνω σαν λόγια ανθρώπου ευγενικού,καλών λογισμών και όχι "τοις μετρητοις"..Καλό απόγευμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌστρια ...πολύ όμορφα είναι!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα προλάβει έναν αργαλειό και την γιαγιά να φτιάχνει κουρελούδες....και έχω μερικές....ριγέ
Καλησπέρα σου..
Ευχαριστώ,miα.Μπορεί να μην είναι τέχνη όμως εμένα με αναπαύει και σίγουρα είναι ένα είδος ...ψυχοθεραπείας.Καλό βράδυ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι κουρελούδες είναι πραγματικά εργα τεχνης κι ο σεβασμος στα υλικά μας και στη φυση ολοφάνερος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εικόνα του αρχγαλειού αναδυεται από τις παιδικές μου αμαμνήσεις, οταν προσπαθούσα να υφανω σαν τη μαμά και τη γιαγιά, μα τα ποδαράκια μου δεν έφταναν στα ποδαρικά...
Ξεχωριστό μπλογκ, είναι πολλά αυτά που χασαμε αλλά ισως να μην ειναι εντελώς χαμένα,ισως κάτι προφταίνουμε να ξαναβρούμε!
Μπραβο!!
Καλωσόρισες και σε ευχαριστώ για τα καλά λόγια που με ενθαρρύνουν.Ναι, κι εγώ πιστεύω πως ποτέ δεν είναι αργά...Πάντα ελπίζω πως το καλύτερο θα έρθει...Καλό απόγευμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι τυχερή που είσαι που μπορείς να εχεις αργαλειό. Και τι όμορφα πράγματα είναι αυτά που φτιάχνεις? Μπράβο σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι λες τωρα αυτα ειναι υπεροχα!!!Γεια στα χερακια σου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήMania κα Katrina, τι να πω...Σας ευχαριστώ πολύ...Καλημέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντυπωσιακό. Το ότι έχεις αργαλειό και μάλιστα το ότι τον χρησιμοποιείς άξια, είναι τόσο εντυπωσιακό καλή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν λίγο άκουσα πως "έφυγε" η αγαπημένη Δόμνα Σαμιού και διαβάζοντας σε ταυτόχρονα, ένοιωσα πως άμα θέλουμε την "ρίζα" μπορούμε να την κρατήσουμε!
Αν, βρεις χρόνο για παιχνίδια άλλα, πέραν των όμορφων του αργαλειού σου, έλα μια βόλτα και από μένα.
Καλό απόγευμα Κυριακής.
Τώρα το μαθαίνω από σένα.Λυπάμαι πολύ.Όχι για το θάνατο που είναι κοινή μοίρα όλων μας αλλά για μας που γίναμε φτωχότεροι...Penelope,ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Ετοιμάζομαι και έρχομαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήGood ρost. I learn something totally new anԁ challenging on
ΑπάντησηΔιαγραφήwebѕiteѕ I stumbleupon evеry ԁay.
It's always helpful to read articles from other authors and practice a little something from other web sites.
Here is my webpage ; τσάντεσ
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!ΛΕΓΟΜΑΙ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΙ ΕΧΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΕΝΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟ ΔΙΑΔΡΟΜΟ -ΚΟΥΡΕΛΟΥ! ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝΑ ΝΑ ΤΟ ΜΕΤΑΤΡΕΨΩ ΣΕ ΧΑΛΙ ΤΥΠΟΥ PATCHWORK ΚΟΒΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΕ ΤΕΤΡΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΕΝΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΗ.ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΣΥΝΔΕΘΟΥΝ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΘΕΡΑ? ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!ΛΕΓΟΜΑΙ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΙ ΕΧΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΕΝΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟ ΔΙΑΔΡΟΜΟ -ΚΟΥΡΕΛΟΥ! ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝΑ ΝΑ ΤΟ ΜΕΤΑΤΡΕΨΩ ΣΕ ΧΑΛΙ ΤΥΠΟΥ PATCHWORK ΚΟΒΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΕ ΤΕΤΡΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΕΝΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΗ.ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΣΥΝΔΕΘΟΥΝ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΘΕΡΑ? ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα,Αφροδίτη...Δύσκολο να κόψεις την κουρελού σε κομμάτια παρά μόνο οριζόντια,αλλιώς δεν θα μπορέσεις να δέσεις τα στημόνια και θα ξηλωθεί...Εγώ που έφτιαξα χαλί ενώνοντας κομμάτια κουρελούς τα έρραψα με γερο βαμβακερό νήμα και-ακόμη και τώρα,χρόνια μετά-είναι γερή...Δοκίμασε έτσι...Καλή επιτυχία...
ΔιαγραφήΚΑΛΗΣΠΕΡΑ, ΛΕΓΟΜΑΙ ΕΥΓΕΝΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΟΥΜΕ ΧΑΛΙΑ ΠΑΤΣΓΟΥΟΡΚ ΑΠΟ ΠΑΛΙΑ ΥΦΑΣΜΑΤΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό υφάσματα λίγο δύσκολο να φτιάξεις πάτσγουώρκ...Η γιαγιά μου τα έκοβε λουρίδες,όπως για αργαλειό,και τα έπλεκε με το βελονάκι...
ΔιαγραφήΣήμερα σε γνώρισα και θέλω να σ'ευχαριστήσω για το ταξίδι που με πήγες :) Στη γειτονιά μου έχουμε μια υφάντρα με αργαλειό που ακόμα φτιάχνει κουρελούδες. Έτσι μεγάλωσε τα παιδιά της. Της πηγαίναμε έτοιμα τα κουβάρια από κουρέλια που κόβαμε και τις ύφαινε έναντι μικρού αντιτίμου. Ακόμα έχω μια κουρελού από αυτές που μας είχε φτιάξει και την στρώνω στην κουζίνα μου μπροστά από τον νεροχύτη! Θα σε πείραζε αν δημοσίευα συνταγές και συμβουλές από το blog σου στη σελίδα μου στο facebook (https://www.facebook.com/OtiPernaeiApoToXeriMas.GiatrosofiaKaiXeiropoihmata ) Πιστεύω ότι πρέπει να σε μάθουν και να διαβάζουν όσα έχεις να πεις! ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ! ΜΠΡΑΒΟ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα...Σε ευχαριστώ για την τιμή και τα καλά σου λόγια...Όχι,δεν με πειράζει καθόλου...μπορείς να δημοσιεύσεις ό,τι θεωρείς χρήσιμο...Αμέσως θα σε επισκεφτώ κι εγώ...Χαίρομαι που σε γνώρισα...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα, μπορείτε να μου δώσετε ιδέες πώς να πλύνω/ φρεσκάρω παλιές κουρελούδες τις γιαγιάς μου που βρήκα, όπως και στρογγυλά τέτοια χαλάκια που περιγράφετε με βελονάκι; μπαίνουν όλα πλυντήριο; και αν ναι εσείς σε τί προγράμματα τα πλένετε; ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ και είστε πολύ άξια που συνεχίζεται την παραδοση και που σας αρέσει κιόλας
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημερα !!!!μπραβο σας συνεχιζετε την παραδοση !!!!16 χρονων εφτιαχνα και εγω κουρελουδες στον αργαλειο μου 2 - 3 χρονια τονδουλεψα και μετα σταματησα πως αναπολω εκεινα τα χρονια !!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα σας.Μου αρέσει πολύ η μικρούφαντική σε κοσμήματα .Θέλω την βοήθειά σας πώς μπορώ να μάθω να φτιάχνω αυτά τα αριστουργήματα.Σας ευχαριστώ πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφή