Καλώς ορίσατε

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Καλημέρα και σήμερα...με έναν ακόμη κουμπαρά...κι ένα ακόμη ευχαριστώ...

 Μπορεί να είμαι αργή,όμως έχω πείσμα...Βάλθηκα να τελειώσω έγκαιρα,λοιπόν,τον τελευταίο κουμπαρά για τις Ελληνίδες blogers...Από βράδυ σε βράδυ,με τα λειψά μου μάτια-πότε γέρασα δεν το κατάλαβα-ώρες αρκετές...
...ώσπου τελείωσε...
...και με τον ίδιο-με τους προηγούμενους-τρόπο έγινε ένας ακόμη κουμπαράς...Αύριο θα πακεταριστούν και θα πάρουν το δρόμο τους για τη Θεσσαλονίκη...Εύχομαι καλή επιτυχία στην έκθεση και καλό κουράγιο στις ακούραστες blogers που τη διοργάνωσαν...Θα ήθελα να ήμουν εκεί,να βοηθήσω,να πάρω μέρος στη γιορτή,να σας γνωρίσω...
 



 ...και μέσα στη φούρια μου να τον τελειώσω,άργησα να ευχαριστήσω την καλή φίλη μου από το blog "Αιώνια Γυναίκα (http://aiwniagynaika.blogspot.gr/) που βράβευσε το blog ¨"Το ήθος που χάσαμε" και που πάντα έχει να πει λόγια γλυκά-σαν κι αυτά που κάνουν τις ιστορίες της ανεπανάληπτες- στα σχόλια με τα οποία επικοινωνούμε,,,
...και να της χαρίσω με αγάπη την πιο κάτω φωτογραφία,με την ευχή...
...ημέρες καθαρά φθινοπωρινές οι τελευταίες,έτσι όπως ξέραμε το Φθινόπωρο και όχι με την καλοκαιρινή του εκδοχή στην οποία μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια...σημάδια εκφυλισμού της φύσης...με τον αέρα να ρίχνει σιγά σιγά τα φύλλα των δέντρων και να τα στοιβάζει σε σωρούς στα απάγκια( δύσκολη υπόθεση το καθημερινό σκούπισμα των πεσμένων φύλλων,δεν αλλάζω όμως με τίποτα την εικόνα τους)...
...και τα βράδια γεμάτα βροχή,τον αέρα να βουίζει και πολύ υγρασία... 
 ...που ξυπνά τους νυκτερινούς επισκέπτες της αυλής μας(μα που κρύβονται όλα αυτά τα βατράχια τον υπόλοιπο καιρό;)...
 
 ...τα άλογα να επιστρέφουν στον τόπο μας για να βοσκήσουν το χορτάρι που έχει πλέον μεγαλώσει,φέρνοντας μαζί τους τα νέα μέλη του κοπαδιού...
έτοιμο και το νέο λικέρ από τα κουκούτσια του βερίκοκου...
...μοιράστηκε σε μπουκάλια και πήρε το δρόμο του για φίλους αγαπητούς...
...ενώ τη θέση του στο βάζο πήρε το καινούργιο ποτό,της εποχής πια,με ρόδια και κυδώνια...Σε ένα βάζο βάλαμε 1 λίτρο κονιάκ λευκό(είμαι περίεργη να δω τι χρώμα θα πάρει.Μέχρι τώρα το έφτιαχνα με το σκούρο κονιάκ κι έτσι το χρώμα του δεν διαφοροποιούνταν)...
...και τον καρπό από ένα ρόδι...
...τα ρίχνουμε κι αυτά στο κονιάκ...
...όπως επίσης και δυο κυδώνια,καθαρισμένα και κομμένα φέτες...
...παρέα κι αυτά με τα υπόλοιπα...
...φυσικά ζάχαρη(περίπου 800 γραμμάρια)...
...και τα μυρωδικά...δυο κομμάτια κανέλας...
...και 5-6 γαρύφαλλα...
.. τοποθετημένα σε μια γωνιά της κουζίνας(όχι στον ήλιο)να περιμένουν τα Χριστούγεννα(τα βγάζουμε σε δυο περίπου μήνες)ανακατεύοντας από καιρό σε καιρό...
...με τα φθινοπωρινά καθαρίσματα του σπιτιού που ετοιμάζεται να υποδεχτεί τον Χειμώνα...Σε ένα τέτοιο καθάρισμα στο σπίτι της μητέρας μου ανακαλύψαμε τις...παιδικές μου κούκλες...μετά από τόσα χρόνια...χάρηκα που τις είδα γιατί σήμαιναν πολλά για μένα...ήταν τα μόνα παιχνίδια της παιδικής μου ηλικίας(επομένως τα εκτιμούσα περισσότερο από τα σημερινά παιδιά που δεν ξέρουν τι έχουν)και επιπλέον ήταν δώρα του νονού μου κι αυτό τους δίνει μεγαλύτερη αξία στα μάτια μου...τις σύγκρινα με τις κούκλες της κόρης μου-τύπου ανορεξικών μοντέλων με ενδυμασία έως χυδαία και ζωή πολυτελείας(υπάρχουν,βλέπετε,και τα...αξεσουάρ τους)-και για άλλη μια φορά εκτίμησα την παλιότερη εποχή όταν όλα-ακόμη και τα παιχνίδια- ήταν απλά,ανθρώπινα και μερακλίδικα...
...παρηγορούμαι όμως όταν βλέπω και τα σημερινά παιδιά να αγαπούν τα παιχνίδια που φτιάχνουν μόνα τους,περισσότερο από τα πλαστικά...χαίρομαι να τα βλέπω να φτιάχνουν κάστρα ανάμεσα στα δέντρα και όπλα από κλωνάρια μουριάς...
...οι προετοιμασίες για τον χειμώνα συνεχίζονται με το κουβάλημα των ξύλων που η κοινότητά μας δίνει χρόνια τώρα στους κατοίκους του ορεινού όγκου...μέχρι τώρα ήταν ξύλα που προέρχονταν από το αραίωμα του δάσους,απαραίτητο για την ανανέωσή του και την προστασία του από τις πυρκαγιές...φέτος όμως τα πράγματα δυσκόλεψαν μας είπε ο Δασάρχης...σχεδόν κάθε μέρα βρίσκουν παράνομους υλοτόμους...κόβουν τα δέντρα κατά το δοκούν...το δάσος κινδυνεύει θύμα κι αυτό της οικονομικής και ηθικής κρίσης του τόπου μας(οι περισσότεροι τα κόβουν για να τα εμπορευθούν σύμφωνα με το Δασαρχείο)...
...αλλά και με την προσδοκία των Χριστουγέννων περνάει ο καιρός...βλέπω πως σε πολλά blogs "μύρισε" ήδη Χριστούγεννα αλλά και πολλά καταστήματα έντυσαν γιορτινές τις βιτρίνες τους...Είμαι οπαδός της παλιότερης συνήθειας που ήθελε τις ετοιμασίες να γίνονται μετά το λιομάζωμα(η μητέρα μου άρχιζε τις προετοιμασίες στις 15 Δεκεμβρίου και στόλιζε το χριστουγεννιάτικο δέντρο σχεδόν παραμονή της γιορτής),όμως καταλαβαίνω την ανάγκη πολλών να φέρουν πιο γρήγορα τη χαρά στο σπίτι και το περιβάλλον τους ειδικά στους καιρούς που περνάμε...μακάρι να ήταν τόσο εύκολο και απλό...όμως δεν πειράζει να προσπαθεί κανείς...κυρίως για την ουσία της γιορτής...να γεννηθεί η αγάπη στη καρδιά μας...
Δύσκολοι καιροί για όνειρα...και γι αυτό επιρρεπείς στα θαύματα...Απόδειξη η παρακάτω ανάρτηση http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.gr/2012/09/blog-post_3568.html που σαν από θαύμα βρέθηκε μπροστά μου προχθές,όταν, βαρύθυμη από την κατάσταση αποσύνθεσης της πολιτικής στη χώρα μου, είχα πια χάσει κάθε ελπίδα πως αυτή θα μπορούσε να αλλάξει...για να που θυμίσει πως υπήρξαν και στην Ελλάδα πολιτικοί με ήθος...όπως ο Νικόλαος Πλαστήρας...
Η φτώχεια του πρώην πρωθυπουργού Ν. Πλαστήρα, δεν αποτελεί παράδειγμα για τους σημερινούς κηφήνες της πολιτικής! "Η Ελλάδα πεινάει κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο", είχε πει, ενώ ο αδελφός του ήταν άνεργος. Μεταφέρουμε μερικά από τα πολλά αξιόλογα συμβάντα της ζωής του, τα οποία χαρακτηρίζουν τον άνδρα και τον καθιστούν πρότυπο, παράδειγμα προς μίμηση για παλιότερους αλλά και σημερινούς, δεδομένου ότι, τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι, έμπαιναν πλούσιοι στην πολιτική και έβγαιναν πάμφτωχοι.
*Ο αείμνηστος Ανδρέας Ιωσήφ - πιστός φίλος του - αναφέρει:

Ο στρατηγός είχε απαγορεύσει στους δικούς του να χρησιμοποιούν το όνομα "Πλαστήρας" όπου κι αν πήγαιναν. Ο αδελφός του ήταν άνεργος. Το εργοστάσιο ζυθοποιίας «ΦΙΞ» ζητούσε οδηγό κι εκείνος έκανε αίτηση. Ο αρμόδιος υπάλληλος τον ρώτησε πώς λέγεται: Κι επειδή αυτός δίσταζε να πει το όνομά του, ενθυμούμενος την εντολή του στρατηγού, τον ξαναρώτησε και δυο και τρεις φορές, ώσπου αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι τον λένε Πλαστήρα. Παραξενεμένος ο υπεύθυνος ζητάει να μάθει αν συγγενεύει με το στρατηγό και πρωθυπουργό. Μετά από πολύ δισταγμό του αποκαλύπτει ότι είναι αδελφός του. Αφού η αίτηση, ικανοποιήθηκε, παρακάλεσε να μη το μάθει ο αδελφός του. Ο στρατηγός το έμαθε κι αφού τον κάλεσε αμέσως στο σπίτι του τον επέπληξε και του απαγόρευσε να αναλάβει αυτή την εργασία λέγοντάς του: «Αν έχεις ανάγκη, κάτσε εδώ να μοιραζόμαστε το φαγητό μου». Και δεν πήγε.

*Ο Πλαστήρας ήταν άρρωστος -έπασχε από φυματίωση - κι έμενε σ' ένα μικρό σπιτάκι στο Μετς, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Του πρότειναν να του βάλουν ένα τηλέφωνο δίπλα στο κρεβάτι αλλ' αυτός αρνήθηκε λέγοντας: «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πένεται κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;».

*Πολλές φορές με τρόπο έστελνε και αγόραζαν ψωμί, ελιές και λίγη φέτα. Τότε οι γύρω του, του υπενθύμιζαν ότι είχε ανάγκη καλύτερου φαγητού λόγω της αρρώστιας κι εκείνος με απλότητα τους απαντούσε: «Τι κάνω. σκάβω για να καλοτρώγω;».

*Ο Βάσος Τσιμπιδάρος, δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Ακρόπολη», περιγράφει το εξής περιστατικό:

Κάποτε, ο στενός του φίλος Γιάννης Μοάτσος, είχε πάρει την πρωτοβουλία να του εξασφαλίσει μόνιμη στέγη, για να μην περιφέρεται εδώ και εκεί σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Πήγε λοιπόν σε μια Τράπεζα και μίλησε με τον διοικητή. «Τι;», απόρησε εκείνος. «Δεν έχει σπίτι ο κύριος πρωθυπουργός Πλαστήρας; Βεβαίως και θα του δώσουμε ό,τι δάνειο θέλει και μάλιστα με τους καλύτερους όρους!»Ο Μοάτσος έτρεξε περιχαρής στον Πλαστήρα, του το ανήγγειλε και εισέπραξε την αντίδραση: «Άντε ρε Γιάννη, με τι μούτρα ρε θα βγω στο δρόμο, αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;». Έσχισε το έντυπο στα τέσσερα και το πέταξε.

*Ο Δημήτρης Λαμπράκης «δώρισε» κάποια στιγμή στον Πλαστήρα ένα ωραίο χρυσό στυλό κι αφού ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα του λέει:

- Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω.
- Μα θα προσβληθεί.
- Δεν πειράζει. Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα!
*Το 1952, πρωθυπουργός ακόμη ο Πλαστήρας, ήταν κατάκοιτος από την αρρώστια που τον βασάνιζε, όταν μία μέρα δέχθηκε την επίσκεψη της Βασίλισσας Φρειδερίκης. Μπαίνοντας εκείνη στο λιτό ενοικιαζόμενο διαμέρισμά του, εξεπλάγη όταν είδε τον πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί ράντζο για τον ύπνο του, και τον ρώτησε με οικειότητα: «Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;» και η απάντηση ήρθε αφοπλιστική. «Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, το ράντζο από το στρατό και δεν μπορώ να το αποχωριστώ.».

*Ο στρατηγός Νικόλαος Σαμψών, φίλος του Πλαστήρα, σε επιστολή του περιγράφει, το παρακάτω:
Όταν πέθανε ο Πλαστήρας, δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε τράπεζες. Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν 216 δρχ., ένα δεκαδόλλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!». Βρέθηκε επίσης στα ατομικά του είδη ένα χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι που είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δρχ. με σημείωση να δοθούν στο Δημόσιο για την αξία του κρεβατιού, ώστε να μην χρωστά στην Πατρίδα».Όταν πέθανε ο Πλαστήρας στις 26/7/1953 τον έντυσαν το νεκρικό κοστούμι, που το αγόρασε ο φίλος του Διονύσιος Καρρέρ - γιατί ο ίδιος τον μισθό του τον πρόσφερε διακριτικά σε άπορους και ορφανά παιδιά - ο δε γιατρός, που ήταν παρών και υπέγραψε το σχετικό πιστοποιητικό θανάτου, μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί του: 27 σπαθιές και 9 σημάδια από βλήματα.
Μπορεί να μας φαίνεται ουτοπική σήμερα η δυνατότητα να υπάρξει ένας τέτοιος πολιτικός-για να μην πω άνθρωπος-όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία....Ας μην απελπιζόμαστε...Ακόμη και από τα αποκαΐδια η ζωή ξεπετιέται...έχω δει δάσος καμένο μέχρι και τις ρίζες των δέντρων του(έβγαινε φωτιά μέσα από τη γη)κι όμως την επόμενη χρονιά ήταν καταπράσινο...Τίποτα δεν σταματά τη ζωή...Θα δώσει ο Θεός και για τη χώρα μας ανθρώπους σαν τον Πλαστήρα...Εύχομαι σε όλους...καλημέρα και σήμερα...

42 σχόλια:

  1. Καλημέρα και σήμερα! Μακάρι να είχα την αισιοδοξία σου αλλά βλέπεις και αυτή φεύγει όσο περνάν τα χρόνια.
    Μόλις χτές τελείωσα το μάζεμα της ελιάς και βγάλαμε ευτυχώς το λαδάκι της χρονιάς μας 113 κιλά.Η γυναίκα μου εδώ και χρόνια περιμένει πότε θα τελειώσουν οι ελιές για να στρώσει το σπίτι επειδή με το μέσα-έξω λερώνουν τα στρωσίδια.
    Και καλά εσείς εκεί που έχετε δάσος εμείς εδώ με την δυστυχία που μας έφεραν τί να κάψουμε;πολύ πιθανόν τις καρέκλες του σαλονιού που έχουν μπόλικο ξύλο οξιάς,χαχαχα.
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλοφάγωτο το λάδι σας...Νωρίς μαζέψατε τις ελιές...Εμάς δεν έχουν καν αρχίσει να μαυρίζουν οπότε η πολλή δουλειά είναι μπροστά μας...Συνήθως τις μαζεύουμε στην αρχή του Δεκέμβρη...Η σοδειά πρέπει να είναι καλή φέτος-πρώτα ο Θεός...Την ίδια συνήθεια με της συζύγου σας έχω κι εγώ...Περιμένω να ξενοιάσω από το λιομάζωμα και το πάτημα και κατόπιν αρχίζω τις προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα...Η θέρμανση μεγάλο πρόβλημα...Εμείς χρόνια τώρα ζεσταινόμαστε με μια ξυλόσομπα,αφού χρησιμοποιούμε και τα ξύλα από τα κλαδέματα...Πάντως στα μέρη σας δεν πρέπει να έχετε τόσο κρύο...Είναι κι αυτό παρήγορο...Καλό Χειμώνα σε όλους μας...Καλό απόγευμα...

      Διαγραφή
  2. ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ!!!!!!!!!!
    ΝΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΠΡΩΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΕΘΕΣ!!!!!!!
    ΔΕΝ ΤΑ ΗΞΕΡΑ!!!!!!!
    ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΕΛΛΕΔΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ " ΑΓΑΠΑΝΕ " ΠΟΛΥ!!!!!!
    ΝΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΟΧΟΥΣ ΚΟΥΜΠΑΡΑΔΕΣ ΠΟΥ ΤΟΣΟΣ ΚΟΠΟ ΕΚΑΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΕΝΤΗΣΕΙΣ!!!!!!!
    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ!!!!!!!
    ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι,Ρένα μου...Καλή επιτυχία εύχομαι...Θα είμαι νοερά μαζί σας...Φιλιά και αγάπη...

      Διαγραφή
  3. Μαράκι μου καλή σου μέρα!

    Πολύ ωραίος ο κουμπαράς σου, φτιαγμένος με τόση αγάπη και πολλή δουλειά, σίγουρα θα γίνει ανάρπαστος!
    Τα λικεράκια σου υπέροχα, φαίνονται από το χρώμα!
    Ζήλεψα το κατακόκκινο ρόδι, είναι από τους αγαπημένους μου καρπούς που αγοράζω συχνά και που δυστυχώς με απογοητεύουν τις περισσότερες φορές όταν τα ανοίγω και είναι άχρωμα σχεδόν και άγευστα...
    Για τις παλιές κουκλίτσες, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!
    Κορίτσι μεγάλωσα και δε συμπάθησα ποτέ μου αυτό το...πράγμα με το αντιπαθητικό ύφος και τα μακριά πόδια, φορτωμένο με τα αμέτρητα αξεσουάρ ντίβας...
    Που η ομορφιά που είχαν οι κουκλίτσες με το πανέμορφο προσωπάκι το στρουμπουλό, τα χεράκια και τα ποδαράκια τους που θύμιζαν αληθινά κοριτσάκια; Κούκλα λέμε την πανέμορφη, όχι την άσχημη!
    Όσον αφορά τον Πλαστήρα, έμαθα πράγματα που δεν ήξερα και πιστεύω ότι δυστυχώς δεν θα γεννηθούν ξανά άνθρωποι σαν κι εκείνον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του ήθους που χάσαμε γλυκιά μου...
    Η ταπεινότητα είναι αρετή δυσεύρετη δυστυχώς...

    Την αγάπη και το σεβασμό μου σου στέλνω, με πολλές ευχαριστίες για τα τόσο καλά σου λόγια και την υπέροχη εικόνα που μου χάρισες!

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δίκιο μεγάλο,χίλια δίκια έχεις...Δεν είναι κούκλες αυτές ούτε πρότυπα αυτά που δίνουν για τα κορίτσια μας...Όλα σχεδόν,από πολύ μικρά είναι σε δίαιτα...Έλεος πια...που πήγε το πρότυπο του στρουμπουλού,ροδομάγουλου γεμάτου υγεία παιδιού!!!!Δεν θέλω να παραδεχτώ πως δεν θα ξαναυπάρξουν άνθρωποι του ήθους του Πλαστήρα...προτιμώ να μείνω στο ότι είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο...Σου στέλνω κι εγώ την αγάπη μου,Μαίρη,τις ευχαριστίες μου για τις υπέροχες ιστορίες σου και τα σέβη μου,μαζί με πολλά φιλιά...

      Διαγραφή
  4. Ο κουμπαράς σου ανταποκρίνεται απόλυτα στον τίτλο του blog! Είναι πολύ ωραίος!
    kathy by anthomeli

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ...Αν και θεόστραβη(από το διάβασμα το έπαθα-εκτός από την ηλικία-)καλούτσικος βγήκε...Την αγάπη μου σου στέλνω...

      Διαγραφή
  5. Σ ευχαριστώ για το συγκλονιστικό κείμενο που δημοσίευσες, μου ήτανε ήδη γνωστά πολλά για το στρατηγό Πλαστήρα, αλλά όχι αυτές οι λεπτομέρειες...μου έφεραν δάκρυα στα μάτια και απελπίσία στην ψυχή για την τωρινή κατάντια μας και το ήθος αυτών που η πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει επιλέξει να αποφασίζει για την τύχη του ......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είσαι κι εσύ ψυχή που αγαπά το ωραίο στις πράξεις,τις συμπεριφορές και-είμαι σίγουρη-στα αντικείμενα,ρομαντική αθεράπευτα...Έτσι είμαι κι εγώ...Και δεν το μετανιώνω...Πάντα ελπίζω πως το έθνος μας θα επιβιώσει...Καλώς όρισες...

      Διαγραφή
  6. Καλημέρα. Η ανάρτησή σου είναι γεμάτη από χρώματα, αρώματα, όμορφες εικόνες, γλυκιές αναμνήσεις,σκέψεις και εποικοδομητικό προβληματισμό. Δηλαδή έχεις όλα όσα μας χρειάζονται. Να πω και για τον κουμπαρά σου ότι είναι πολύ πρωτότυπος και ξεχωριστός.Καλό Σ/Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ...όλα όσα λες -και τα χρώματα και τα αρώματα και οι γλυκές αναμνήσεις-μου αρέσουν,τα αγαπώ και αυτή την αγάπη προσπαθώ να μεταδώσω...Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που την καταλαβαίνουν...Καλό απόγευμα,Daphnofila...

      Διαγραφή
  7. Για μένα η ιστοσελίδα σου είναι ανεκτίμητη!!!!Οτι μας δείχνεις ότι μας λες και ότι κάνεις είναι τόσο άψογα , τόσο τακτοποιημένα και τόσο κατασταλαγμένα.Τα ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ είναι πραγματικά μέσα από την καρδιά μου ,αλλά τα δίνω και στους γονείς σου για την όποια συμμετοχή τους .Ο κουμπαράς σου πρωτότυπος για εμάς ,ταιριάζει απόλυτα με εσένα και το μπλοκοσπιτάκι σου!!!!Οτι λέω και ότι γράφω είναι τίποτα σχετικά με ότι σκέφτομαι....Καλημέρα σου και ευχαριστώ πολύ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω για τα ωραία λόγια και ακόμη ωραιότερα συναισθήματα...Να είσαι πάντα καλά και η καλή καρδία σου να αγκαλιάζει τον κόσμο όλο...Πολλή αγάπη σου στέλνω μαζί με τις ευχαριστίες μου...

      Διαγραφή
  8. Μια ακόμα πολύ όμορφη, ενδιαφέρουσα κι ανθρώπινη δημοσίευση!Να ΄σαι πάντα καλά Όστριά μου να μας διδάσκεις χαμένα ήθη.
    Σαν τους κουμπαράδες και τα γλυκάκια σου που διατηρούν την υπεροχή, την ευαισθησία και το ρομαντισμό που χάσαμε και ψάχνουμε να βρούμε μέσα από σημερινά άχαρα κι άγευστα πράγματα.
    Σαν τα παιχνίδια μας που ΄ταν απλά, φυσικά κι αγαπημένα, γιατί ήταν φτιαγμένα μ΄ αγάπη προς τον άνθρωπο και τη φύση... αξία που σήμερα έχει φθαρεί στο χρόνο.
    Σαν αυτό του Πλαστήρα.Αυτός βέβαια είναι πολύ παλιός, γιατί τους σημερινούς θα τους ακούς και θα τους βλέπεις να φιγουράρουν σε διάφορες λίστες.Τελικά φαίνεται πως δεν είναι απλοϊκός μόνο ο πρόεδρος της Ουρουγουάης, αλλά βρέθηκε κι ένας Έλληνας.
    Καλή δύναμη, καλή συνέχεια και να μας δείχνεις όλ΄ αυτά τα ωραία, για να βλέπουμε το ήθος που χάσαμε!
    Χαρούμενη καλημέρα!:)))
    Σοφία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι,Σοφία μου...Για λόγους αδιευκρίνιστους κι εγώ νιώθω να αναπτερώνονται οι ελπίδες μου με την ιδέα πως υπήρξε ένας τέτοιος Έλληνας...Ιδεολόγος,ουτοπική...έως φαντασιόπληκτη...δεν ξέρω...εγώ εξακολουθώ να ελπίζω στις κοιμισμένες βαθιά μέσα μας αρετές που μας έκαναν σαν λαός κάποτε να μεγαλουργήσουμε...Φιλιά και αγάπη...

      Διαγραφή
  9. μου έκλεψε την καρδιά το κέντημα του κουμπαρά, γεια στα χέρια σου!

    χαμογελώ με αγαλλίαση διαβάζοντας το κείμενό σου και αμέσως μετά -αποσπασματικά-τα σχόλια των επισκεπτών που γράφουν με καρδιές γλυκαμένες νοσταλγώντας και επιθυμώντας το γνήσιο,το αγαθό...

    αυτό είναι ελπιδοφόρο, έτσι;

    καλή δύναμη, να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα σιγοκαίει η φλόγα της επιθυμίας για αλήθεια και γνησιότητα στις ψυχές των ανθρώπων...Κι αυτό είναι σίγουρα ελπιδοφόρο...Ευχαριστώ για τις ευχές...Υγεία εύχομαι και δύναμη και κουράγιο...την αγάπη μου σου στέλνω...

      Διαγραφή
  10. Άλλη μια υπέροχη ανάρτηση!...Όστρια οι κουμπαράδες σου έχουν πολύ δουλειά... κι`έγιναν πολύ όμορφοι!...
    Τον συνδυασμό ροδιού και κυδωνιού σε λικέρ δε τον ήξερα...πιστεύω ότι θάναι ωραίο...
    Γι`αυτά που αναφέρεις για τον Πλαστήρα...Να είσαι καλά!...αυτά πρέπει να γράφονται και να διαβάζονται...να γίνονται γνωστά...να παίρνουμε λίγο θάρρος....
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ,Χρυσούλα μου...Κι εγώ από τέτοιους ανθρώπους κρατιέμαι και δεν πέφτω...Φιλιά και αγάπη σου στέλνω...

      Διαγραφή
  11. ΚΑΘΕ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΗ....ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΚΊΛΗΣ ΥΛΗΣ,,,,,ΜΑΡΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟΣ Ο ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ ΣΟΥ!!!
    ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια,Νένα μου...Να είσαι πάντα καλά...Καλό βράδυ...

      Διαγραφή
  12. Ο κουμπαράς είναι φανταστικός, είσαι φοβερή! Τα κείμενά σου και οι εικόνες υπέροχες! Ζήλεψα λίγο το τζάκι!! :) εύχομαι κάτι να γίνει και να αλλάξουν όλα προς το καλύτερο! Καλό Σαββατοκύριακο, φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι,Εβονίτα μου...Κι εγώ το εύχομαι...Κυρίως για εσάς,τη νέα γενιά...Καλό βράδυ εύχομαι...Πολλά φιλιά...

      Διαγραφή
  13. Xείμαρος οι αναρτήσεις σου, τι να πρωτοθαυμάσω!!!!!!!!
    Κλέβω τη συνταγή του λικέρ "ρόδι-κυδώνι", θαυμάζω την πολυπραγμοσύνη σου και πάω να βρω τα βατραχάκια μου, τι πλάκα που έχουν! Φοβάμαι μόνο μη γεμίσει η αυλή, χαχα.
    Όμορφος ο κουμπαράς σου.

    Φιλιά θαλασσένια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Έρχομαι για μία ανάγνωση και αρχίζω το ξεφύλλισμα προς τα πίσω.
    Κάθε ανάρτηση ξεχυλίζει αγάπη στον άνθρωπο, την γύση, την παράδοση...
    Χαίρομαι να σε διαβάζω και πάντα έχω στο νου να ανατρέξω εδώ για ότι χρειαστώ.

    Καλή Κυριακή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ,Θαλασσένια μου...Είναι η καλοπροαίρετη ματιά σου που τα βλέπει όλα ωραία...Χαίρομαι να επικοινωνώ μαζί σου...Καλό βράδυ...Αγάπη σου στέλνω και ευχαριστίες...

      Διαγραφή
  15. καλως σε βρηκ, δεν ξερω τ ν πρωτοσχολιασω , τους κουμπαραδες, τις συντγες, τ εικονες? ολα πολυ ομορφα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς όρισες...Ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια...Χαίρομαι που γνωριζόμαστε και θα επικοινωνούμε...

      Διαγραφή
  16. Ερώτημα: Αν χρησιμοποιήσω κονιάκ με το γνωστό χρώμα πειράζει; (Δεν ήξερα ότι υπάρχει άσπρο)
    Μήπως είναι πολύ γλυκό με τόση ζάχαρη;

    Πήρα κυδώνια, έχω έτοιμα τα ρόδια, αύριο το κονιάκ.....

    Καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα το έφτιαχνα με σκούρο κονιάκ,Θαλασσένια μου...Είναι το ίδιο από την άποψη της γεύσης...Το χρώμα δεν διαφοροποιείται..Φέτος πήρα λευκό για να δω τι χρώμα θα βγάλει...Τη ζάχαρη την κανονίζεις ανάλογα με τα γούστα σου.Σε εμάς αρέσουν τα πολύ γλυκά...Σε φιλώ...Καλή επιτυχία...

      Διαγραφή
  17. Οστρια γειά σου!!!!Είχα καιρό να περάσω και έτσι σήμερα που είχα λίγο παραπάνω χρόνο κάθησα και απόλαυσα και τις προηγούμενες αναρτήσεις σου!!!!
    Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πρωτοσχολιάσω !!!Τα λικεράκια σου?τον φανταστικό και με παραδοσιακό κέντημα κουμπαρά σου?τις φανταστικές φωτογραφίες σου ?? τον εξαιρετικό τρόπο γραφής σου???Εκτιμώ ότι για μένα σημαντικότερο όλων είναι αυτά που πρεσβεύεις μέσα από τις αναρτήσεις σου , που με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη!!!Είμαι ευτυχής που υπάρχουν άτομα που σκέφτονται έτσι και που κυρίως τα εφαρμόζουν στην καθημερινότητά τους και είναι ο τρόπος ζωής τους!!!Αυτό είναι πράγματι αχτίδα ελπίδας ότι ναι μεν είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο να βρεθούν ταγοί του ήθους και επιπέδου του Πλαστήρα!!!!
    Φεύγω γεμάτη όμορφα συναισθήματα !!Σ' ευχαριστώ πολύ!!!Καλή εβδομάδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ,Χρυσάνθη μου για τα καλά λόγια...Τρόπο ζωής θα ήθελα να τα κάνω,όμως δεν είναι πάντα εύκολο...Πάντως εξακολουθώ να προσπαθώ και είμαι ευχαριστημένη με ό,τι-έστω και λίογο-καταφέρνω...Χαίρομαι που συναντώ ανθρώπους που έχουμε κοινή στάση απέναντι στη ζωή...Κι εγώ το βρίσκω παρήγορα και ελπιδοφόρο...Εύχομαι υγεία και χαρά...Σε φιλώ...

      Διαγραφή
  18. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΜΩΣ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΚΕ Ο ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΗΤΑΝ Ο ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανείς δεν υποστηρίζει πως δεν έκανε λάθη...Το ήθος ήθος όμως και τα λάθη ανθρώπινα...

      Διαγραφή
  19. Καλησπέρα. Διαβάζω συνέχεια το blog σας και οφείλω να ομολογήσω οτι έχω ενθουσιαστεί....είναι πολύ τέλειο...παραδοσιακό και ταυτόχρονα σύγχρονο.....ηθελα να σας ρωτήσω για το ποτί ρόδι με κυδώνι...δεν μπόρεσα να βρω λευκό κονιάκ και αντί αυτού έβαλα τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο....θα είναι πολύ δυνατό??μήπως πρέπει να προσθέσω κάτι για να μην είναι πολύ έντονη η μυρωδιά??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς όρισες...Ευχαριστώ πολύ για την καλή προαίρεση... Χαίρομαι αν έχω μιλήσει έστω και ελάχιστα στις καρδιές των συνοδοιπόρων και φίλων...Τσίπουρο ή τσικουδιά βάζει ο πατέρας μου για να φτιάξει το λικέρ πικραμύγδαλο και γίνεται υπέροχο...Πιστεύω πως-αν και το ρόδι κυδώνι έχει διακριτικότερο άρωμα-θα γίνει καλό.Η κανέλα και το γαρύφαλλο είναι αρκετά σαν μυρωδικά.Όταν το βγάλετε γράψτε μας τις εντυπώσεις σας,ώστε να το δοκιμάσουμε κι εμείς...Καλό βράδυ εύχομαι...

      Διαγραφή
  20. Το πόσο γαληνεύει η ψυχή μου όταν επισκέπτομαι το σπιτάκι σου, δε λέγεται...
    Υπέροχο κείμενο, φωτογραφίες, συνταγές...
    Για τον κουμπαρά, δεν κάνω άλλο σχόλιο: Είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ!!!
    Μια γλυκιά καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ...Και για μένα είναι ένας τρόπος να μιλάω για όσα έχω μέσα μου και να γαληνεύω ...Καλό απόγευμα...

      Διαγραφή
  21. Ο κουμπαράς είναι ΤΕΛΕΙΟΣ!!!φιλιά Spy :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Μαρία μου καλησπέρα!!!!
    Έψαχνα ένα ιστολόγιο, μιας κυρίας που ήρθε στην παρουσίαση του βιβλίου μου και τυχαία σε βρήκα!!! Χαίρομαι πάρα πολύ γι'αυτό!!! Και χαίρομαι, γιατί ταυτίζονται οι απόψεις μας, όσο αφορά τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη ζωή. Βλέπω ότι έχουμε και αρκετούς κοινούς φίλους.
    Η ανάρτησή σου αυτή, με γέμισε με μια γλύκα εσωτερική. Εγώ θα σταθώ σε μια φράση σου: "...κυρίως για την ουσία της γιορτής...να γεννηθεί η αγάπη στη καρδιά μας..."
    Αυτή η φράση τα λέει όλα!! Όλα τα άλλα, ωραία μεν, ανούσια δε, άμα δεν αντιλαμβανόμαστε τον πραγματικό λόγο της γέννησης του Χριστού μας.
    Σε φιλώ με αγάπη και χαίρομαι που σε βρήκα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή