Καλώς ορίσατε

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016

Ένα τσαντάκι...υφαντό ...και...πορτοκαλί...

 
"Βελόνες και αδράχτια,ρόκες και αργαλειοί,βαμβάκι και μαλλί είναι προορισμένα για τα χέρια της γυναίκας:Το διαλαλούν τα μυθολογικά αρχέτυπα,οι θρησκείες,οι παραδόσεις,οι λαϊκές αφηγήσεις.
Υφάντρες θεές και μιτοκρατούσες θνητές,που αντλούν τη δύναμή τους από τη δεξιότητα των χεριών τους:Αριάδνη,Αράχνη,Αθηνά,Πηνελόπη...κόρες της νύχτας και της ανάγκης,η Κλωθώ,η Λάχεσις και η Άτροπος,οι τρεις αδυσώπητες Μοίρες του αρχαίου ελληνικού και ρωμαϊκού κόσμου..
η αιωνίως πενθούσα τον Όσιρι μητέρα-θεά Ίσις των αρχαίων Αιγυπτίων,που θα διδάξει στις ομόφυλές της την άλεση του σιταριού,το γνέσιμο του λιναριού και την υφαντική..η όμορφη και μοιραία Ραχήλ,πρώτη γυναίκα-βοσκός της Παλαιάς Διαθήκης.
Πιο βόρεια,στη χώρα των Κελτών,η Μπρίζιτ,τριπλή θεά της φωτιάς,του φωτός και των βάρδων που υφαίνει άχυρα και βγάζει χρυσάφι,όπως η κόρη του μυλωνά στο παλιό παραμύθι Ρουμπελστίνσκιν.
Πιο ανατολικά,η Μάγια-Σάκτι των ινδουιστών,θεά των ψευδαισθήσεων που πλέκει και ξηλώνει την ίδια την πραγματικότητα..πιο δυτικά,στους ινδιάνους Ναβάχο,η Μητέρα-Αράχνη,η Υφάντρα των κόσμων..και στη χριστιανοσύνη οι αφοσιωμένες στο πλεκτό τους Μαντόνες που απεικόνισαν τον 14ο αιώνα ο Αμπρόζιο Λορεντζέττι της Σιένας,ο Βιτάλε ντελι έκουι της Μπολόνιας,ο Τομάζο ντα Μοντένα και ο Μάιστερ Μπέρτραμ του Μίντεν-Μαντόνες της ταπεινοφροσύνης....
(Από το βιβλίο της Κατερίνας Σχινά, "Καλή και ανάποδη-ο πολιτισμός του πλεκτού")

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Καλημέρα και σήμερα...

 
Είδαμε επιτέλους μια...άσπρη μέρα... Νωρίς το πρωί άρχισε το χιόνι... και ευελπιστούμε να ρίξει αρκετό...Για εμάς το χιόνι είναι θέμα επιβίωσης αφού από εκεί προμηθευόμαστε το νερό για το σπίτι και το κτήμα...Επιπλέον το χιόνι είναι μια καλή ευκαιρία να μείνουμε μέσα,να τεμπελιάσουμε λίγο....παρόλο που μερικοί μερικοί είναι...επί ποδός...
 ...και ,φυσικά, να πούμε μια καλημέρα στους διαδικτυακούς φίλους... Πέρασαν και οι γιορτές του Δωδεκαημέρου,ήρθε ο καινούργιος χρόνος...Στέλνω τις ευχές μου σε όλους...εύχομαι μια χρονιά ανατρεπτική των παθών μας....δημιουργική...γεμάτη μικρές και μεγάλες νίκες...Ο εορτασμός του νέου χρόνου πάντα μου δημιουργούσε ερωτηματικά...Τι ακριβώς γιορτάζουμε;;
Η μέτρηση του χρόνου είναι ανθρώπινη επινόηση,δεν είναι μια πραγματικότητα...Έτσι,αφού το...συζήτησα με τον εαυτό μου αποφάσισα να γιορτάζω μια νέα αρχή...μια επανατοποθέτηση των στόχων μου...ετσι σα να κάνω μια στάση για ξεκούραση μετά από μια μεγάλη πορεία...
 ...ώστε και πάλι να ξεκινήσω..με την ελπίδα να κατακτήσω ίσως τις κορυφές που δεν κατάφερα μέχρι τώρα....Αυτό εύχομαι σε όλους...
...οι μέρες μας είναι σχεδόν πάντα γεμάτες στο κτήμα... πότε γεμάτες από ευχάριστα γεγονότα και πότε γεμάτες με θλιβερά...γεμάτες δηλαδή με ζωή...Δεν θυμάμαι αν σας είπα για την κατσικούλα μας ,την Πηνελόπη...
...μια πολύ όμορφη και τρυφερή κατσικούλα που ήταν έγκυος...Ε,λοιπόν γέννησε πριν λίγες ημέρες... Τρία πανέμορφα κατσικάκια...όλο τρέλα...
...και όλα αρσενικά...Επεισοδιακή η γέννα και η εξέλιξη του θηλασμού,αφού έκλεισε ο ένας θηλαίος πόρος κι έτσι τα μικρά θηλάζουν μόνο από τον ένα μαστό...και το υπόλοιπο το συμπληρώνουν με μπουκάλι....
...στάθηκαν αμέσως στα πόδια τους ... και είναι ζωηρά ζωηρά....Ελπίζουμε όλα να κυλήσουν ομαλά από εδώ και πέρα...Πάντως ο ζεστός καιρός δεν ευνοεί καθόλου τη φύση...τα ζώα και τα φυτά -και οι άνθρωποι επίσης-αρρωσταίνουν εύκολα και θεραπεύονται αργά,με δυσκολία...Στο κτήμα μας είναι ήδη άρρωστες οι γάτες (μηκυτιάσεις)και ένα από τα σκυλιά μας..Έχει ο Θεός...
...στιγμές ανάσας μου δίνουν-ευτυχώς για εμένα-τα εργόχειρα...Φέτος αποφασίσαμε να ανταλλάξουμε δώρα χειροποίητα,με ελάχιστο κόστος για την οικογένεια...Και πραγματικά δεν το μετανιώσαμε...Η φαντασία και τα χέρια δούλεψαν εντατικά...
Φτιάξαμε κασκόλ και λαιμούς...
 ...με βελόνες και βελονάκια...
...τσάντες πλεκτές...
 για τις δεσποινιδούλες της οικογένειας... Με την ευκαιρία να σας συστήσω ένα πολύ καλό άρθρο για τη..σημειολογία του πλεκτού...

"Πλέκοντας νιώθεις αχνά ότι ίσως και να εκτελείς μιαν αρχέγονη τελετουργία· ότι είσαι λίγο Μοίρα, λίγο Λάχεσις, λίγο Κλωθώ, λίγο Ατροπος. Αλλά και λίγο Αριάδνη και λίγο Πηνελόπη. Και κάπου στο βάθος θα ήθελες και η ζωή σου να ήταν σαν την εξουσία που ξετυλίγεται ανάμεσα στα δάχτυλά σου. Να τη χειρίζεσαι άνετα. Και να αρκεί ένας κόμπος για να ξορκίσει το τέλος της. Και να μπορούσες να τη διατρέχεις πίσω μπρος σαν το νήμα. Να κάνεις σωτήριες αναδρομές στο παρελθόν. Οπως η Αριάδνη με τον μίτο της που κατέγραψε ανελίξεις, στροφές και αδιέξοδα. Γιατί μόνο άμα πιάσεις το νήμα αντίστροφα, προς τα πίσω, βγαίνεις από τον Λαβύρινθο. 
 Και να έχεις άπειρες δυνατότητες συνδυασμών. Να διακινδυνεύεις πλέξεις, εμπλοκές και σκέρτσα. Και αν κάτι πάει στραβά, να ξηλώνεται. Να τραβάς την κλωστή, να ξαναμαζεύεις το κουβάρι και ο χρόνος που έτρεξε να σβήνει. Να ρίχνεις πάλι τους πόντους και να ξαναρχίζεις από την αρχή. Και η Πηνελόπη άλλωστε κάτι ανάλογο επιθυμούσε: να αναιρέσει τον οδυνηρό χρόνο απουσίας και μοναξιάς. Θα καθόταν τότε τη νύχτα μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο και κοιτώντας τη θάλασσα θα μάζευε αργά το κουβάρι ξηλώνοντας ό,τι είχε πλέξει την ημέρα. Για να δοκιμάσει την επομένη άλλες εκδοχές και άλλες δυνατότητες. " http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=94665 ...Αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε...

...ειδικά όσοι από εσάς αγαπάτε το πλέξιμο...
...μαζί με τα πλεκτά έχω ήδη αρχίσει έργα υφαντά που...- αρχίσαν βέβαια- αλλά...Κύριος είδε πότε θα τελειώσουν...ύφασμα για ένα μικρό τσαντάκι...
 ...τα χρώματα από τα αγαπημένα μου...
 ...και μια νέα προσπάθεια για ταπισερί...αργή η εξέλιξη αλλά...τι μας βιάζει;;





...και φυσικά δεν μας έλειψαν τα ταξίδια... είναι στη φύση μου η φυγή...και παρόλο το βάρος της ηλικίας,των υποχρεώσεων και της οικονομικής δυσπραγίας...πάντα βρίσκω χρόνο για ταξίδια...έστω σε κοντινούς προορισμούς...όπως αυτός στη λίμνη Πλαστήρα...

 ...τι ομορφιές κρύβει ο τόπος μας!!!!....
 ...συνδιάζοντας τα μεγάλα λιβάδια...
 ...με τα ψηλά βουνά...
...νιώθω πραγματικά πολύ τυχερή που γεννήθηκα σε τούτη τη χώρα...
 ...μπορεί πολλές φορές-τις περισσότερες ίσως- να νιώθουμε σα παιδιά μιας άπονης μάνας...ειδικά σε ό,τι αφορά την καθημερινότητα...
 ...αλλά άλλες τόσες φορές βρίσκω λόγους να ξεχνάω τα άσχημα...
 ...χάρη στην ομορφιά του τοπίου της...
 ...αλλά και των ανθρώπων της...
 ....εδώ τελειώνει και η ανταπόκριση από το...μέτωπο της ζωής μου...Παρόλο το χιόνι είναι πολλές δουλειές που δεν σηκώνουν αναβολή... Μέσα από την καρδιά μου ...σας εύχομαι...Καλημέρα και σήμερα...