Ένα τσαντάκι...υφαντό ...και...πορτοκαλί...

 

"Βελόνες και αδράχτια,ρόκες και αργαλειοί,βαμβάκι και μαλλί είναι προορισμένα για τα χέρια της γυναίκας:Το διαλαλούν τα μυθολογικά αρχέτυπα,οι θρησκείες,οι παραδόσεις,οι λαϊκές αφηγήσεις.

Υφάντρες θεές και μιτοκρατούσες θνητές,που αντλούν τη δύναμή τους από τη δεξιότητα των χεριών τους:Αριάδνη,Αράχνη,Αθηνά,Πηνελόπη...κόρες της νύχτας και της ανάγκης,η Κλωθώ,η Λάχεσις και η Άτροπος,οι τρεις αδυσώπητες Μοίρες του αρχαίου ελληνικού και ρωμαϊκού κόσμου..

η αιωνίως πενθούσα τον Όσιρι μητέρα-θεά Ίσις των αρχαίων Αιγυπτίων,που θα διδάξει στις ομόφυλές της την άλεση του σιταριού,το γνέσιμο του λιναριού και την υφαντική..η όμορφη και μοιραία Ραχήλ,πρώτη γυναίκα-βοσκός της Παλαιάς Διαθήκης.

Πιο βόρεια,στη χώρα των Κελτών,η Μπρίζιτ,τριπλή θεά της φωτιάς,του φωτός και των βάρδων που υφαίνει άχυρα και βγάζει χρυσάφι,όπως η κόρη του μυλωνά στο παλιό παραμύθι Ρουμπελστίνσκιν.

Πιο ανατολικά,η Μάγια-Σάκτι των ινδουιστών,θεά των ψευδαισθήσεων που πλέκει και ξηλώνει την ίδια την πραγματικότητα..πιο δυτικά,στους ινδιάνους Ναβάχο,η Μητέρα-Αράχνη,η Υφάντρα των κόσμων..και στη χριστιανοσύνη οι αφοσιωμένες στο πλεκτό τους Μαντόνες που απεικόνισαν τον 14ο αιώνα ο Αμπρόζιο Λορεντζέττι της Σιένας,ο Βιτάλε ντελι έκουι της Μπολόνιας,ο Τομάζο ντα Μοντένα και ο Μάιστερ Μπέρτραμ του Μίντεν-Μαντόνες της ταπεινοφροσύνης....

(Από το βιβλίο της Κατερίνας Σχινά, "Καλή και ανάποδη-ο πολιτισμός του πλεκτού")