Καλώς ορίσατε

Πέμπτη 7 Μαΐου 2020

Υφαντικής...η συνέχεια...

 Πάντα μου άρεσε να ψάχνω σε αποθήκες ξεχασμένες από καιρό😉...και πάντα με κάποιο τρόπαιο τελείωναν αυτές οι...εξερευνήσεις μου...Με την ίδια καλή διάθεση χώθηκα λίγες εβδομάδες πριν σε μια παλιά πέτρινη αποθηκούλα στο επάνω μέρος του κτήματος με σκοπό να την καθαρίσω ...ο κόσμος να χαλάσει...😀😅... Αγωνίστηκα με φρόνημα...ανδρείο😠...και αποχώρησα με αρκετούς θησαυρούς...ξεχασμένους εκεί για χρόνια...Δε θυμάμαι για ποιο σκοπό είχα αγοράσει τα νήματα αυτά...Θυμάμαι μόνο πως τα είχα από την εποχή της σχολής...πολλά χρόνια πριν..
...μάλλον με εντυπωσίασαν τα χρώματα και η ποιότητα... είχα φτιάξει ένα χαλάκι με αυτά...το χάρισα... και τα καταχώνιασα...εκεί που τα βρήκα..😏
 ...αυτά όμως τα θυμάμαι...το ψιλό στημόνι με το οποίο αρμάτωσα το μεγάλο αργαλειό...προ...αμνημονεύτων χρόνων επίσης...😔
 ...και να που έπρεπε να βρω ή μια άλλη αποθήκη να τα βάλω ή να τα υφάνω ,ώστε να φύγουν από τη μέση...Βαμβακερά νήματα είχα ελάχιστα ,αλλά στημόνι πολύ.Ήταν μόνο πολύ ψιλό...
 ...κι έτσι το έβαλα αρχικά διπλό αλλά, στην πορεία, τρίδιπλο...
...το αρμάτωμα του αργαλειού έγινε έξω ...και επειδή η φύση είναι αυτή την εποχή σκέτη μαγεία και η θερμοκρασία στην...καλύτερή της ώρα...
 ...αλλά και γιατί ο χώρος κάνει αυτή τη διαδικασία πιο εύκολη με την ανοιχτωσιά του...
 ...και επίσης γιατί ο πάσσαλος του κάγκελου είναι ένα πολύ σταθερό σημείο για τη "σταύρωση" του στημονιού...
 ...χρησιμοποίησα ό,τι νήμα είχα...με αποτέλεσμα να γίνει το στημόνι πολύ πλουμιστό...έτσι-ενώ στην αρχή είχα στο μυαλό μου να υφάνω ύφασμα για μια πουκαμίσα-πολύ γρήγορα άλλαξα γνώμη και...
 ...άφησα το στημόνι να με οδηγήσει...
 ...με μονόχρωμο υφάδι(το στημόνι που σας έλεγα πιο πάνω)...
 ...ή πολύχρωμο(το καρώ ύφασμα ήταν η αιτία που με έκανε να ψάξω έναν τέτοιο αργαλειό)...
 ...το αποτέλεσμα ήταν τρεις πετσέτες κουζίνας...αρκετά μεγάλες...
 ...και πολύ εντυπωσιακές...
 ...ό,τι πρέπει για την κουζίνα μου...τα χρώματα είναι η αδυναμία μου...
 ...το ύφασμα βγήκε πιο στρωτό από τις προηγούμενες φορές και η ούγια σαφώς καλύτερη...αυτό σημαίνει πως βελτιώνομαι αργά αλλά σταθερά...😎😉
 ...το ύφασμα για ρούχα απέτυχε για μια φορά ακόμη αλλά-ευτυχώς-ποτέ δεν απογοητεύομαι για πράγματα που περνούν από το χέρι μου...θα ξαναπροσπαθήσω...😇😬

16 σχόλια:

  1. Μα τί υπέροχα χρώματα!
    ΜΠΡΆΒΟ Μαρία μου.
    Αν μας ξαναμαντρώσουν , εύχομαι όχι, ξέρω που θα ήθελα να βρεθώ.
    Κάνε χώρο 😂😂😂😂😂
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά διαδικτυακά και ακίνδυνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαρία μου, καταγοητευμένη από τις υφαντές πετσέτες σου, νομίζω ότι άγγιξες την τελειότητα !!!Ττα χρώματα εξαίσια !!! Αξιοποίησες τέλεια τα καταχωνιασμένα νήματα και εξέλιξες την τεχνική σου, δεν κατάλαβα μόνο γιατί αυτά τα υφαντά σου, δεν κάνουν γιά ρούχο.... γιατί εμένα μου φαίνονται τέλεια !!!! Φιλιά πολλά και καλή συνέχεια στις μοναδικές και υπέροχες ,υφαντικές σου δημιουργίες !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαυδία μου,σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!! Είναι χοντρά τα νήματα και δυσκολεύομαι με τις ούγιες...Όμως τελικά άρχισα να φτιάχνω ύφασμα για μια μπλούζα και σύντομα θα αναρτήσω!!

      Διαγραφή
  3. Πόσα χρόνια με γύρισες πίσω Μαρία! Παρατηρούσα με ενδιαφέρον τη γιαγιά ή τη μητέρα μου που ύφαινε κιλίμια σε έναν αργαλειό που δεν έφτανα να πατήσω τα ξύλα για να ανοίξουν τα στημόνια και έτσι περιοριζόμουν να περνάω την σαΐτα με το μασούρι ή να τραβάω το χτένι.
    Σκληρή διαδικασία αν υπολόγιζες τότε το πλύσιμο του μαλλιού, το λανάρισμα, το γνέσιμο και επίπονη όταν έπρεπε να συντονίσεις για την ύφανση χέρια και πόδια. Όμως οι ανάγκες του σπιτιού καθώς και η προίκα των κοριτσιών πέρναγε απαραίτητα απ’ τον αργαλειό. Από εκείνο τον αργαλειό κράτησα-δυστυχώς-μόνο την σαΐτα και ευτυχώς κάποια κομμάτια από πετσέτες κουζίνας (λευκές με μια μπλε ρίγα) που το κάπως σκληρό στην υφή ύφασμα το θεωρήσαμε ξεπερασμένο. Που να ξέραμε!
    Κάποια κομμάτια από κουβέρτες, ντρέπομαι που το λέω, ξεχασμένες σ’ ένα σεντούκι, παραμένουν τροφή για το σκόρο.(δεν χρησιμοποιούνται λόγω βάρους κυρίως)
    Μια παλιά παραδοσιακή τέχνη, τέχνη αιώνων, πόσο δημιουργική γίνεται όταν υφαίνεις χτύπο-χτύπο τα όνειρά σου κι ο στόχος όσο πιο δύσκολος τόσο μεγαλύτερη η χαρά και η ικανοποίηση.
    Και ας είναι, γιατί όχι, κομμάτια μικρά και απλά, να όπως μια πετσέτα! Όμορφα τα χρώματα Μαρία σε μια τέχνη που δίνει άλλη διάσταση στο ήθος της δικής μας παράδοσης και κληρονομιάς που ευτυχώς μπορεί να συρρικνώνεται αλλά δεν φθείρεται.
    Συγχαρητήρια Μαρία απ' την καρδιά μου! Να είσαι καλά!
    Χριστός Ανέστη, Χρόνια Πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθώς Ανέστη!! Πόσο συμφωνώ με όσα γράφετε!! Και πόσο θεωρώ τυχερούς τους ανθρώπους που τα έζησαν όλα αυτά!! Κι ας ήταν δύσκολα...ή μάλλον ακριβώς επειδή ήταν δύσκολα!!!

      Διαγραφή
  4. πρωτη φορά μπαινω στο μπλογκ σου τυχαια και μου αρεσαν παρα πολυ ολα αυτα που φτιαχνεις .Μπραβο σου συγχαρητηρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητό ιστολόγιο http://vasanakia.blogspot.com/«το ήθος που χάσαμε» ο κόσμος έχει ανάγκη από άξιους λαϊκούς σαν εσάς , που αναδεικνύουν και προβάλλουν την ουσία και το πνεύμα του Χριστιανισμού και που ενημερώνουν σωστά τον κόσμο για την ορθή διάσταση των γεγονότων που συμβαίνουν.
    Ακούστε αυτό το τραγούδι
    ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΤΗΦΟΡΑ:
    https://www.youtube.com/watch?v=s48ZZEXNnXY
    αν πιστεύετε ότι αξίζει διαδώστε το




    ο θεός να δώσει να φύγουν των κορονοϊων τα χτικιά και η Τουρκιά από την αγιασοφιά
    καλή συνέχεια στο πολύ σημαντικό έργο σας








    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα Μαρία.
    Τι ευχαρίστηση και τι χαρά,που δεκάδες αψυχα κουβάρια πήραν ανάσα ζωής απο τα χέρια σου.!!
    Μπράβο σου,καθε φορα που θα πιάνεις μια πετσετα στα χέρια σου,σίγουρα κατι θα εχεις να σου διηγηθει.!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα!! Σας ευχαριστώ πολύ!! Είναι όντως μεγάλη η χαρά της δημιουργίας!!

      Διαγραφή