Καλώς ορίσατε

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Καλημέρα και σήμερα...

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να ξεκινάς τη μέρα σου μέσα στη φύση...Στην απλότητα και την αμεριμνησία των ζωντανών πλασμάτων της....
...που-το βλέπεις καθαρά-τίποτα περισσότερο δεν θέλουν από τη ζωή παρά μόνο τροφή...
...και την τρυφερότητα της μάνας...
...στην οποία κι αυτά προστρέχουν...
...ή που ξέρουν να πεθαίνουν χωρίς θόρυβο,ξέροντας πως κομμάτι του κύκλου είναι,και πως,ό,τι γεννιέται,θα πεθάνει...χωρίς να χαθεί...
...ή έχοντας διαβάσει αποβραδίς ένα κείμενο από τα παλιά...που σου γεννάει θύμησες πολλές και μια γλυκιά νοσταλγία στη καρδιά...Θα μπορούσα να το είχα γράψει κι εγώ...Ίδιες και οι δικές μου αναμνήσεις από τα Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων.Δεν ξέρω το συγγραφέα.Δεν αναφέρεται στο περιοδικό όπου το βρήκα(Λυδία,τευχος406).Τον ευχαριστώ που μου θύμησε...Και το μοιράζομαι μαζί σας...
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ,ΠΡΩΤΟΥΓΕΝΝΑ,ΠΡΩΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ...
"Κάθε χρόνο ο μήνας Δεκέμβριος ξυπνά μέσα μας μνήμες νοσταλγικές με την προσδοκία της γιορτής των Χριστουγέννων,και αναζωπυρώνει την λησμονημένη ανακαινιστική δύναμη αυτής της "πρώτης γιορτής του χρόνου".Βεβαίως,η Εκκλησία μας μας προετοιμάζει από τις 15 Νοεμβρίου με την νηστεία και την μεστή από δογματικό και θεολογικό περιεχόμενο υμνολογία της,για το κοσμοϊστορικής σημασίας γεγονός της Ενανθρωπήσεως.
Στο μεταίχμιο του αιώνος που έφυγε και του νέου που ήδη οδεύουμε,φαίνεται να έχει εξασθενήσει ή να έχει φθαρεί το λεπτό εκείνο αισθητήριο,που μας έδινε τη δυνατότητα της μυήσεως και της μετοχής στα μηνύματα της εορτής,έστω και αν δεν καταλαβαίναμε τη σημασία των λέξεων.
Ήταν απλή,όμορφη,ευλογημένη η ζωή,όπως τη ζούσαμε στα αγροτικά χωριά μας,και οι θρησκευτικές γιορτές έδιναν χρώμα και νόημα στον καθημερινό μας βίο.Είναι όμως αλήθεια ότι κυρίως η γιορτή των Χριστουγέννων διέγειρε την προσμονή και την λαχτάρα μας,περισσότερο από ό,τι οι άλλες Δεσποτικές ή Θεομητορικές γιορτές.
Την γιορτάζαμε οικογενειακά,και πάντως μέσα στο κλίμα και την ατμόσφαιρα του μεγάλου αυτού γεγονότος,που το νιώθαμε απόλυτα οικείο.
Δεν υπήρχε τότε η ευμάρεια που παχύνει τις πνευματικές αισθήσεις.Και ίσως τώρα λειτουργεί σε βάρος του περιεχομένου η εξωτερική φαντασμαγορική διακόσμηση των ημερών,οι λογής-λογής,εισαγόμενες εν πολλοίς,αγοραστικές προκλήσεις,ο καταναλωτικός πυρετός και η πάση θυσία επιδιωκόμενη ευωχία,που δεν μας λείπει ούτε τον άλλο καιρό!!Που,λοιπόν,να μείνει χρόνος να αναζητήσουμε τον ενανθρωπήσαντα Θεό μας στην ταπεινή φάτνη της Βηθλεέμ και να σταθούμε εκστατικοί μπροστά στη θεία συγκατάβαση!
Στα ταπεινά φτωχόσπιτα του χωριού μου γιορτάζαμε τον ερχομό του Χριστού σαν προσωπική μας γιορτή.Ο Χριστός που γεννήθηκε πιο φτωχικά από όλα τα παιδιά του χωριού μου,μέσα σε ένα σταύλο,στο παχνί,και ήρθε ανάμεσά μας συντροφευμένος από αυτή τη συγκινητική ανέχεια,ήταν πολύ οικείος μας.Και στο βάθος της καρδιάς μας σιγόκαιγε η προσμονή της γιορτής της γεννήσεώς του και μας γέμιζε με μια μυστική ανέκφραστη χαρά.Μια χαρά που δεν συνδεόταν με καμμιά ιδιοτέλεια,όπως π.χ. με την απόκτηση κάποιου δώρου,κάποιου καινούργιου ρούχου,που τόσο μας έλειπε,ή κάποιου παιχνιδιού.
Άλλωστε,το μόνο παιχνίδι που θα μπορούσαμε ίσως να ελπίζουμε ότι θα έρθει στην κατοχή μας,ήταν η πολυπόθητη "φούσκα",δηλαδή η ουροδόχος κύστη του γουρουνιού,που στα περισσότερα σπίτια έσφαζαν τέτοιες ημέρες.Ο τυχερός που κατόρθωνε να την φτάσει πρώτος,καθώς οι άντρες βγάζοντάς την από το σφαγμένο ζώο,την πετούσαν ψηλά και μακριά,γελώντας καλόκαρδα με την λαχτάρα μας,την χτυπούσε πάνω στις πέτρες μέχρι να εκλεπτυνθεί.Τότε την σήκωνε από τα χώματα και,παρά την βρωμιά της,την έβαζε στο στόμα και την φούσκωνε τρισευτυχισμένος.Ήταν ένα πρώτης τάξεως μπαλόνι,φυσικό και ανθεκτικό,με το οποίο παίζαμε "πάσσες" για πολλές ήμέρες.
Με το κρέας του γουρουνιού και τα παράγωγα-τσιγαρίδες,λίπος-"αρταινόταν" η οικογένεια σχεδόν μέχρι τη Σαρακοστή του Πάσχα.Αυτή ήταν η μόνη γαστρονομική απόλαυση των Χριστουγέννων.Τον άλλο καιρό τα περισσότερα σπιτικά περνούσαν με ασκητική σχεδόν λιτότητα.Έτσι όμως συνηθίζαμε στην ολιγάρκεια και μαθαίναμε να εκτιμούμε και το λίγο που είχαμε.
Αλλά τα Χριστούγεννα σε μας τα παιδιά επεφύλασσαν και την μοναδικότητα της χαράς των καλάντων.Μόλις ξημέρωνε η παραμονή,δεν κρατιόμασταν.Σαν χάραζε ο Θεός την μέρα του,διαλέγαμε ένα ίσιο κλαδί από πουρνάρι,καθαρίζαμε τη λαβή με το μαχαίρι,και ετοιμάζαμε τα στολίδια.Το παραδοσιακό καραβάκι μας ήταν παντελώς άγνωστο,μια και δεν είχαμε δει ποτέ θάλασσα.Ήμασταν στεριανοί άνθρωποι του κάμπου,που όσον ιδρώτα κι αν έπινε,έμενε πάντα του στεγνός.Αυτό το κλαδί το στολίζαμε με βαμβάκι,για να μοιάζει χιονισμένο,και με μικρά ανθρωπάκια-κουκλίτσες από μαλλί,που χρησιμοποιούσαν για κέντημα οι μεγαλύτερες κοπέλες. Κρεμούσαμε, ακόμη στα κλαδιά του τίποτε χρωματιστά χαρτιά που ξέπεφταν στα χέρια μας και τα γνωστά "σκαλιστά" με τα ευτραφή αγγελάκια.
Μετά το μεσημεριανό φαγητό δεν μας κρατούσε τίποτε.Μήτε το τσουχτερό κρύο μήτε το χιόνι και ο βοριάς,που σφύριζε μανιασμένα και σώρευε βουναλάκια το χιόνι στους τοίχους των σπιτιών.Συχνά οι γονείς μας μας απέτρεπαν εξ αιτίας του καιρού,με διάφορες υποσχέσεις,μα υποχωρούσαν τελικά στα παρακάλια μας.Γιατί δεν ήταν τόσο τα κάστανα και τα ξυλοκέρατα,με τα οποία συνήθως μας φιλοδωρούσαν οι νοικοκυρές,όσο η χαρά που με τίποτε δεν μπορούσε να ανταλλαγεί.Που και που παίρναμε και κανένα φιρίκι.Το πορτοκάλι ήταν σπάνιο.Μόνο κάποιος συγγενής μπορούσε να κάνει τέτοια μεγαλόδωρη χειρονομία.Για χρήματα,ούτε λόγος.
Με γεμάτο το πάνινο σακκούλι μας-τη σχολική μας τσάντα-αφού είχαμε περπατήσει όλους τους σκοτεινούς τότε δρόμους του χωριού,γυρίζαμε στο σπίτι,ξυλιασμένοι,μα πανευτυχείς.Εκεί μας περίμενε η θαλπωρή της ζεστασιάς της ξυλόσομπας,που πάνω της το τσαϊερό τσιτσίριζε μονότονα,βγάζοντας ευωδιαστό ατμό από το τσάι που σιγόβραζε.Η μητέρα έτριβε τα παγωμένα χέρια μας να ζεσταθούν κι έστηνε αμέσως τον σοφρά.Παραμονή Χριστούγεννα,τσάι και ελιές ή χαλβάς το βραδινό μας,γιατί την άλλη μέρα θα κοινωνούσαμε.
Πριν ακόμη φέξει ήμασταν στο πόδι,έτοιμοι,περιμένοντας την καμπάνα.Πανέμορφη φάνταζε η εκκλησιά μας,λουσμένη στο ιλαρό φως των καντηλιών και των κεριών.Το θυμίαμα ευωδίαζε τον χώρο και δημιουργούσε κατανυκτική την ατμόσφαιρα.Οι επίτροποι συνδαύλιζαν τη φωτιά και γέμιζαν τη θερμάστρα με χοντρά ξύλα.Ο ψάλτης τερέτιζε τις μελωδικές καταβασίες των Χριστουγέννων και η καμπάνα γλυκόλαλη το διαλαλούσε μελωδικά και χαρούμενα.Τα σκαμμένα από τους κόπους πρόσωπα των χωριανών,λίγο λίγο άλλαζαν όψη.Καρτερικά και σφιγμένα στην αρχή,σιγά σιγά χαλάρωναν και γινόταν ιλαρά.
Όμοια μεταμορφωνόταν όλα μέσα στο ναό και μια λαμπρότητα άλλου κόσμου τύλιγε τους ανθρώπους και τα πράγματα.Κι ωδεύαμε προσκυνητές στη φάτνη μαζί με τους βοσκούς και τους μάγους κι ακούγαμε το θελκτικό τραγούδι των αγγέλων που ανεβοκατέβαιναν από τον ουρανό στη φάτνη,όπου είχε ανακλιθεί ταπεινά ο μέγας αναμενόμενος.Τα ζώα του στάβλου παρακολουθούσαν-ανυποψίαστα τάχα;-με τα μεγάλα σοβαρά μάτια τους την αγία Οικογένεια και μεις ανάμεσά τους εκστατικοί συμμετείχαμε στο Μυστήριο της θείας συγκαταβάσεως.Κι όταν έβγαινε ο καλός παπάς μας μειλίχιος,λαμπερός στην Ωραία Πύλη,σπεύδαμε οι μικροί πρώτα να πάρουμε μέσα μας το νεογέννητο Χριστό,να τον ανακλίνουμε στη φάτνη της παιδικής μας καρδιάς.Ναι,τον τυλίγαμε στα ζεστά σπάργανα της αγάπης μας και τον νοιώθαμε μέσα μας ολοζώντανο.Και γυρίζαμε στο σπίτι χαρούμενοι,ευτυχισμένοι,γιατί η χάρις του Θεού ανεπλήρωσε,όντως,τα ελλείποντα.
Πέρασαν από τότε χρόνια...Ακούσαμε μελωδικότερες χριστουγεννιάτικες θείες λειτουργίες και σε μεγαλοπρεπέστερους ναούς.Μα όπως ένοιωθα τότε παιδί το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού,ποτέ δεν το ξανάνοιωσα.Γιατί,πως να βρούμε την απωλεσθείσα παιδικότητά μας;Πως να συμβιβάσθούμε με τη θεληματική στέρηση και τη λιτότητα;Πως ν΄ακούσουμε τα μηνύματα τ΄ουρανού που μας έχει απορροφήσει η γη;Πως να μπορούμε να ψάλλουμε,με κλειδωμένη στους άλλους την καρδιά,τα κάλαντα των παιδικών μας χρόνων,όταν για τον ταπεινό Χριστό της φάτνης δεν υπάρχει και σήμερα "τόπος" μέσα στα ευρύχωρα πια καταλύματά μας,τα καταστόλιστα για τη γιορτή των Χριστουγέννων;Παρά ταύτα,κάθε χρονιά μας συνεπαίρνει και ως κάποιο βαθμό ανακαινίζει τα έγκατά μας το υπερκόσμιο μήνυμα των Χριστουγέννων,αυτής της "πρώτης γιορτής του χρόνου"!"
...καλές οι προετοιμασίες του σπιτιού για τον ερχομό των Χριστουγέννων...χωρίς νόημα όμως αν πρώτα δεν στρώσουμε τη φάτνη της καρδιάς μας να Τον υποδεχτούμε...Είθε... 

25 σχόλια:

  1. Αν και με έθλιψες με αυτά που διάβασα ωστόσο συμφωνώ μ αυτά που λες... είναι τόσο κρίμα μια τόσο όμορφη και ψυχική ανάταση που μπορούμε να πάρουμε από την γιορτή των Χριστουγέννων να την ευτελίζουμε έτσι με το να την ταυτίζουμε με την άτιμη ιδιοτέλεια κάθε μορφής και όλοι εννοώ ΟΛΟΙ να αναμορφώνουμε πάλι μόνο τη σάρκα και την ψυχή να την αφήνουμε πάλι στη μοναξιά της...Ναι με έθλιψες αλλά νιώθω και μια κάποια ανακούφιση πως δεν νιώθω μόνο εγώ έτσι...υπάρχουν κι άλλοι που διψούν για κάτι πιο αγνό...Ας ευχηθούμε κι ας προσευχηθούμε...Καλή συνέχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλοι οι άνθρωποι εκτιμούν το αληθινό όταν το συναντονύ...Μόνο τις περισσότερες φορές το φοβούνται...Καλημέρα εύχομαι...

      Διαγραφή
  2. Τι εικόνες μας μετέφερες, πόσο γεμίζουν την ψυχή...

    Πολύ σωστά ο ιερέας μια χρονιά, μας επεσήμανε ότι οι τόσο σημαντικές Εορτές μας, σημαίνουν για τους χριστιανούς μόνο τρέξιμο, έξοδα, δώρα και στολίσματα, χάνοντας το πραγματικό τους νόημα.

    Την αγάπη μου σου στέλνω γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα,Μαίρη μου...Θλιβερό το πόσο δύσκολα αλλάζουν οι νοοτροπίες...Χθες προτεινα στους μαθητές μου,αντί για δέντρο,να δώσουν τα χρήματα σε ανθρώπους που υποφέρουν...Ακόμη το σκέφτονται...Παλεύουν μέσα τους η αλήθεια με το ψέμα που τους έμαθαν να θεωρούν αλήθεια...

      Διαγραφή
  3. Χαρούμενη καλημέρα!
    Φαίνεται πως δεν είμαι μόνη μου.Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι νοσταλγοί μιας αγνής εποχής.Όλ΄ αυτά τα φανταχτερά και τα χλιδάτα ποτέ δε μ΄ άρεσαν κι ούτε με συγκινούσαν.Τ΄ απλά αναζητούσα μια ζωή... μ΄ αυτά μεγάλωσα... να, όπως το ιστολόγιό σου.
    Στα χρόνια που πέρασαν επικράτησε το χρήμα κι οι γιορτές πλέον όλες γίνονται προς τιμήν του.Χάθηκαν έννοιες, αξίες κι ήθη των εορτών απ΄ τον οδοστρωτήρα του χρήματος.Αλλ΄ από μόνο του όμως δε θα ΄κανε τίποτα απ΄ αυτά, αν δεν το υπηρετούσε το μυαλό κι η καρδιά των ανθρώπων.
    Εύχομαι η σημερινή κρίση να μας ξυπνήσει... και βάζω και τον εαυτό μου μέσα!
    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύχομαι με όλη μου την ψυχή να γίνει έτσι,Σοφία μου...Και φυσικά βάζω κι εμένα μέσα...Φιλιά πολλά...

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα είμαι τόσο συγκινημένη με την περιγραφή των Χριστουγεννιάτικων ημερών, είναι σαν να μιλούν και γιά μένα μετά από χρόνια οι γλυκές θύμησες είναι εδώ. Καλή μου Οστρια πόσο τρυφερά περιπλάνησες τις ψυχές μας στα φτωχικά και άδολα εκείνα χρόνια . Ευχαριστώ , τώρα μέσα από την οικονομική και ιδεολογική κρίση ας αρχίσουμε να θυμόμαστε πόσο γλυκά ζήσαμε κάποτε. Καλή συνέχεια σε ότι κάνεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ...Ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τι αφήσαμε και ας ξαναπιάσουμε το νήμα....Δεν ξέρω γιατί ήταν τόσο γλυκά εκείνα τα χρόνια...Και σίγουρα εν έχει να κάνει μόνο με το ότι ήμασταν παιδιά...Με την αλήθεια έχει να κάνει,τη φτώχια και την απλότητα...Καλημέρα εύχομαι...

      Διαγραφή
  5. 40 xronia piso me phge.syginhthika.htan sa na to zousa toso alhthino.akomh kai oi myrodies apo tous bouharides thymhthika akomh kai thmn myrodia toy livaniou pou rixname epano sthnsomba gia na fygoun oi kalikantzaroi.bravo sou.ayto shmainei xristougenna.zo sto exoteriko akomh kai sto sxoleio ths korhs mou apagoreuetai na peis gia thn gennhsh tou ihsou.ean rothseis ta paidia th giortazoume tha sou apanthsoun ton santa pou fernei dora.mas xekopsan apo thn thrhskia mas. ta paidia mas tha katanthsoun ge nitsaroi.as prosexoun oi megaloi na mhn xathei h ellada me tis paradosei sths kai thn alhthinh yhrhskia ths. kala xristougenna se olo ton kosmo.to leo apo thn kardia mou.giati edo pou eimaste den boreis eykola na peis kala xristougenna alla happy season holiday.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χθες κουβέντιαζα με φίλο που ετοιμάζεται να ξενιτευτεί...Δεν ανησυχείς,τον ρώτησα,μήοως τα παιδιά σου αλλοτριωθούν εκεί στα ξένα;Όχι, μου απάντησε...Οι μετανάστες κρατούν περισσότερο τις παραδόσεις που τους δένουν με την πατρίδα τους.Μάλλον δίκιο έχει...Σε όσα γράφεις διακρίνω τον πόνο και τη νοσταλγία και την έννοια...Μακάρι να σκέφτονταν και στην Ελλάδα έτσι...Πολλά θα είχαν διορθωθεί...

      Διαγραφή
  6. Πόσο μου θύμησες τα παιδικά μου χρόνια!....σαν να τα έγραφα εγώ... έχουμε πολλά κοινά βιώματα...αρκετά πιό φτωχά και στερημένα τα δικά μου... Όστρια έχεις δίκιο σ`όσα γράφεις....ναί!...αφεθήκαμε και χάσαμε την ουσία...Οι αναρτήσεις σου πάντα με προβληματίζουν....
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα,Χρυσούλα μου...Νομίζω οι περισσότεροι στην ηλικία μας κάπως έτσι έζησαν...Τότε δεν υπήρχαν μεγάλες κοινωνικές διαφορές.Ήμασταν σχεδόν όλοι φτωχοί...Και δεν μας ένιαζε όσο ήμασταν παιδιά...Εμείς έχουμε να πούμε να πούμε πως ήταν τότε σε όσους φοβούνται...Φτωχά αλλά ουσιαστικότερα...Και η έλλειψη ουσίας στη ζωή πονάει περισσότερο από τη φτώχεια...

      Διαγραφή
  7. Ανασκάλεψες τις γλυκές αναμνήσεις μου !!!Πολύ παλιές εικόνες αλλά καθόλου ξεχασμένες!!!!!!!!Αλλά άντε να πείσεις τους νέους ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι απλώς πακέτα κάτω από το καταστόλιστο δένδρο!!!!Νάσαι καλά Οστρια που ζωντανεύεις μνήμες και θύμησες και μας "αναγκάζεις" να σκεφτούμε ...............
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεγάλος αγώνας ,Χρυσάνθη μου...Για μένα διπλός...και στο σπίτι και στο σχολείο...Κάθε χρόνο προσπαθώ να τους μιλήσω για τα ελληνικά Χριστούγεννα...Μακάρι να πέφτει έστω και ο σπόρος...και μακάρι κάποτε να βλαστήσει...Καλημέρα εύχομαι...

      Διαγραφή
  8. Σου έχω ξαναγράψει, αν θυμάμαι καλά. Σίγουρα δεν έρχομαι πρώτη φορά.
    Μου αρέσει πολύ το μπλογκ σου και συμφωνώ με όσα γράφεις. Τώρα πια εξ ανάγκης θα επιστρέψουμε σε πιο ουσιαστικές αξίες και καλύτερους τρόπους ζωής... Η γκλαμουριά πέρασε ανεπιστρεπτί για τους περισσότερους και ο νεοπλουτισμός αφορά μικρή μόνον μερίδα.
    Εγώ δεν αναρτώ και ελπίζω να μην σε ενοχλεί που έγινα αναγνώστρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα φυσικά και δεν με πειράζει...Αντίθετα χαίρομαι πολύ να ανταλλάσω αποψεις με όσους προβληματίζονται πάνω σε θέματα που κι εμένα ανησυχούν....Μακάρι να είναι όπως τα λες...Οι Έλληνες δεν μπορεί να έχουν σχέση με την ψευτιά της γκλαμουριάς...Δεν το επιτρέπει η Ιστορία τους...Καλημέρα εύχομαι και πάντα ευπρόσδεκτα τα σχόλιά σου...

      Διαγραφή
  9. Όλοι τελικά καταλαβαίνω πως τις ίδιες μνήμες έχουμε...κι όλοι αγαπούσαμε και αναπολούμε εκείνα τα φτωχικά μα αληθινά Χριστούγεννα...μα δεν καταλαβαίνω, πως στο καλό τα αφήσαμε να χαθούν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύκολη η πτώση,Μαίρη μου εξαιτίας της δύναμης των παθών μέσα μας...Μας τύφλωσαν τα ψεύτικα και λαμπερά,η εύκολη ζωή,ο χωρίς πολύ κόπο πλούτος...Έτσι είναι η ανθρώπινη φύση και θέλει συνειδητή προσπάθεια για να αλλάξει...Πάντως είναι παρήγορο που όλοι εκτιμούμε το αληθινό...Καλημέρα εύχομαι...

      Διαγραφή
  10. Μόλις είδα το πορτοκάλι με τα γαρύφαλλα γύρισα στα παιδικά μου χρόνια κατευθείαν!! όμορφες αναμνήσεις.. καλό μήνα!! φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλημέρα! Τι όμορφος χώρος! Χαίρομαι πολύ που σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς όρισες...Και ο δικός σου χώρος μου άρεσε πολύ...Χαίρομαι που σε γνωρίζω...

      Διαγραφή
  12. Και καλό μήνα εύχομαι...Με το καλό να περάσουμε το Δωδεκαήμερο των γιορτών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή