Καλώς ορίσατε

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Καλημέρα και σήμερα...

Ίσως είναι ο "βαρύς" του τίτλος που με ώθησε-σίγουρα πάντως έπαιξαν ρόλο και η...περιρρέουσα ατμόσφαιρα...τα σχόλια και οι συζητήσεις-να μιλήσω για τους λόγους για τους οποίους στήθηκε και ενημερώνεται αυτό το ιστολόγιο...Για να βάλω κάποια πράγματα σε σειρά και να διαλύσω μύθους που ίσως άθελά μου δημιούργησα...Να αποκαταστήσω σε κάποια πράγματα την αλήθεια που-άθελά μου επαναλαμβάνω-σε κάποιες περιπτώσεις παρεξηγήθηκε...Μη ρωτήσετε γιατί τώρα...Ήταν απλώς η κατάλληλη στιγμή...Βαθιά μου πίστη είναι πως όλα ξεκινούν-κι αν δεν ξεκινούν δεν έχουν λόγο ύπαρξης-από κάποιες αναγκαιότητες και έχουν ένα στόχο σε άμεση σχέση με αυτές...Οι ανάγκες,λοιπόν,που γέννησαν αυτό το ιστολόγιο αφορούν κυρίως εμένα...
Ένιωθα την ανάγκη να μιλήσω πρωτίστως στον εαυτό μου σα να ήταν κάποιος τρίτος,να τον πείσω για πράγματα που θεωρούσα σημαντικά,να δω όσα πιστεύω σα να μου τα λέει άλλος ώστε να τα ξεκαθαρίσω...Δεν έχω καταλήξει σε πολλές βεβαιότητες στη ζωή μου(εκτός από το Θεό και την ανεκτίμητη αξία της απλότητας,της αγάπης και της σχέσης ανάμεσα στους ανθρώπους για τα οποία είμαι σίγουρη,όλα τα άλλα τα επεξεργάζομαι συνεχώς). Παράλληλα και εξαιτίας των παραπάνω ήθελα να κουβεντιάσω αυτές τις επιλογές με άλλους ανθρώπους που- είτε συμφωνούσαν είτε διαφωνούσαν- είχαν εντούτοις τη διάθεση να συζητήσουν ώστε να φτάσουμε στην αλήθεια,να μάθουμε καινούργια πράγματα και να διορθώσουμε στάσεις ζωής ή και απλά πράγματα...τεχνικής φύσεως...
Και πάντως σε καμιά περίπτωση δεν πέρασε από το μυαλό μου η διάθεση να σας διδάξω για κάτι ή να σας σώσω από κάτι...Οι σωτήρες στη ζωή δεν μου άρεσαν ποτέ...Πιστεύω πως ξεκινούν από μια θέση άκρως εγωιστική πως αυτοί ξέρουν την αλήθεια των πραγμάτων,πως έχουν φτάσει στην τελειότητα και επομένως έχουν να δώσουν οδηγίες για το πως θα πορευτούν οι άλλοι στη ζωή τους... Εγώ,φίλοι μου,το δηλώνω σε όλους τους τόνους:"Δεν έχω τίποτα καινούργιο να δώσω σε κανέναν"...Δεν έχω κατακτήσει έναν ιδανικό τρόπο ζωής ώστε να θελήσω να τον μεταλαμπαδεύσω και σε άλλους...
Ζω μια συμβατική ζωή όπως όλων των ανθρώπων...Δουλεύω για να ζήσω τα παιδιά μου,τρέχω ολημερίς από δραστηριότητα σε δραστηριότητα(παρόλο που δεν πιστεύω στην αναγκαιότητά τους),προσπαθώ να ισορροπήσω τις ίδιες ανασφάλειες, φοβάμαι για το μέλλον των παιδιών μου(παρόλο που ξέρω πως αυτό πρέπει να το αφήσω στα χέρια του Θεού) και γενικά αγωνίζομαι...Όταν,για παράδειγμα,ξεκινήσαμε να βγούμε έξω από την πόλη για να ζήσουμε,αυτό δεν έγινε με αισθήματα βεβαιότητας ότι θα τα καταφέρουμε ή ότι κάνουμε το σωστό(ακόμη και τώρα,πολλά χρόνια μετά υπάρχουν ανασφάλειες τέτοιου είδους για τη συγκεκριμένη επιλογή),αλλά με μια αίσθηση ότι ο άνθρωπος εκεί έχει περισσότερες πιθανότητες να ζει πιο ουσιαστικά,με υλική αυτάρκεια(όσο είναι δυνατόν)και επομένως πιο ελεύθερος...Όλα τα υπόλοιπα ήρθαν στην πορεία και φυσικά ακόμη αποτελούν(και θα αποτελούν)αντικείμενο διεργασίας και συζήτησης...
Κερδίσαμε βέβαια από αυτό τον αγώνα πολλά,αλλά τα κερδίσαμε με πολύ κόπο...Η ζωή στη φύση δεν είναι εύκολη...Αντίθετα απαιτεί ατελείωτο μόχθο...Δεν έχει τίποτα το ρομαντικό το να καθαρίζεις κοτέτσια και στάβλους,να ξεβοτανίζεις σκυφτός τον κήπο ή να χάνεις σε ένα βράδυ όλο τον πληθυσμό του κοτετσιού σου ταΐζοντας τα κουνάβια και της αλεπούδες της περιοχής...Είναι απίστευτα κουραστικό να κουβαλάς πέτρες και να φτιάχνεις πεζούλες και να τις γεμίζεις χώμα κοσκινισμένο με επιμέλεια ώστε να φύγουν τα ατελείωτα πετραδάκια...Να μαζεύεις κάθε μέρα κλαριά για να ταΐσεις τα ζώα,να αρμέγεις,να παρακολουθείς,να γιατροπορεύεις,να μην έχεις δυνατότητα να λείψεις ούτε μέρα από το αγρόκτημα,να φτιάχνεις τυρί το βράδυ με την πλάτη να πονάει από τον κάματο της ημέρας...
Αποζημιώνεσαι όμως γιατί όλα αυτά τα κάνεις με αγάπη και πίστη πως ο δρόμος του μόχθου είναι ο σωστός για τον άνθρωπο που επιθυμεί την ελευθερία του...Σε αποζημιώνει η αίσθηση του νυχτερινού αέρα που χαϊδεύει το πρόσωπό σου μετά από μια κουραστική μέρα και η θέα του καθαρού ουρανού που αντικρύζεις έξω από το παράθυρό σου όταν ξυπνάς το πρωί...Και αυτή η αγάπη είναι που φαίνεται στις αναρτήσεις τούτου του ιστολογίου,που δεν πρέπει όμως σε καμιά περίπτωση να συγχέεται με μια ζωή παραδείσια,χωρίς προβλήματα,θλίψεις και δυσκολίες...

Μια άλλη ανάγκη που δημιούργησε αυτό το ιστολόγιο έχει να κάνει με μια βαθιά πίστη ότι οι παλιότεροι άνθρωποι ζούσαν καλύτερα από εμάς από όλες τις απόψεις...Σαφώς και δεν παραγνωρίζω ότι και η δική τους ζωή είχε τα σκοτεινά της σημεία που είχαν να κάνουν με τα πάθη που βασάνιζαν και βασανίζουν τους ανθρώπους και την αδυναμία μας να τα ξεριζώσουμε...Όμως είχαν κατακτήσει την αυτάρκεια τόσο στα υλικά αγαθά(με την αυτοοργάνωση και τη λιτότητα) όσο και στον ψυχικό τομέα(η οργάνωση σε μικρές κοινωνίες ταιριάζουν περισσότερο στον άνθρωπο που μόνο όταν αισθάνεται Πρόσωπο μπορεί να νιώθει ευτυχισμένος)...Αυτή την αυτάρκεια την είχαν κατακτήσει με πολύ κόπο,με καθημερινή πάλη που όμως τους έδινε την αίσθηση της πληρότητας μια και ο άνθρωπος έτσι μαθαίνει να στέκεται στα πόδια του,να αποκτά ταυτότητα υγιή,να αισθάνεται ζωντανός...
Πολλά χρόνια πέρασαν και η πίστη μου αυτή μάλλον εδραιώνεται...Θέλησα λοιπόν μέσα από αυτό το βήμα να κουβεντιάσω μαζί σας ή και -γιατί όχι-να οργανώσουμε έναν τρόπο(βήμα-βήμα)με τον οποίο θα μπορούσαμε να ζήσουμε μια ανάλογη ζωή...Και είναι αλήθεια πως πολλά έμαθα από τα σχόλιά σας,τα τηλεφωνήματα και τις πρακτικές οδηγίες που μου δώσατε ώστε να βελτιωθώ...Γνώρισα πολλούς ανθρώπους με ήθος και φιλότιμο που με περιέβαλαν με ενδιαφέρον και αγάπη παρόλο που δεν με ήξεραν προσωπικά και τίποτα δεν είχαν να περιμένουν σαν ανταπόδοση...Γι αυτό,την ανιδιοτελή βοήθεια,τους χρωστώ διπλά ευγνωμοσύνη...Εννοείται πως σε καμία περίπτωση δεν έχω εγώ καταφέρει να ζήσω μια τέτοια ζωή...Πως θα ήταν άλλωστε δυνατόν;Αγωνίζομαι μόνο να κρατήσω ό,τι είναι δυνατόν να κρατηθεί,με μεράκι και αγάπη αλλά και πολλές αντιξοότητες...
Και μέσα από αυτό το ιστολόγιο γυρεύω συνοδοιπόρους σε αυτό τον αγώνα,ανθρώπους που έχουν την ίδια πίστη και το ίδιο μεράκι για να παλέψουμε μαζί,να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον να ανταλλάξουμε γνώσεις,εμπειρίες... Με μεγάλη χαρά βρήκα πολλούς....Η απόφαση να ζήσει κανείς με την πρότερη αυτάρκεια,να απαρνηθεί μια κουλτούρα καταναλωτισμού και ευμάρειας την οποία όμως για χρόνια συντηρούσε και με την οποία γαλουχήθηκαν τα παιδιά του(κι αν όχι από τον ίδιο,σίγουρα από το σχολείο και την υπόλοιπη κοινωνία)είναι απόφαση ζωής και χρειάζεται μια ζωή για να εφαρμοστεί...Οι νοοτροπίες αλλάζουν αργά και απαιτούν κόπο τόσο σε προσωπικό επίπεδο,όσο και σε κοινωνικό...Πολύ περισσότερο όταν η αλλαγή απαιτεί επανάσταση εσωτερική που είναι και η δυσκολότερη...
Αυτές οι ανάγκες ήταν που γέννησαν τούτο το ιστολόγιο...Και υπάρχουν ακόμη....Χαίρομαι την επικοινωνία μαζί σας και μαθαίνω πολλά πράγματα από τα σχόλια που αφήνετε αλλά και από τις συμβουλές που μου δίνετε...Δηλώνω απερίφραστα πως εγώ είμαι αυτή που πρωτίστως ωφελούμαι από αυτή την επικοινωνία σε όλα τα επίπεδα για τους λόγους που προανέφερα...Αν μάλιστα καταφέρνω να ωφελήσω κι εγώ λίγο είμαι παραπάνω από ευχαριστημένη...Δεν θέλω να θεωρήσετε όλα όσα είπα σαν...ταπεινολογίες αλλά σαν λόγια που αντικατοπτρίζουν την αλήθεια...Λυπάμαι αν απογοητεύω κάποιους που θέλησαν να πιστέψουν πως μιλώ από τη θέση του ειδήμονα,αλλά η αλήθεια είναι πως ένα ταξίδι άρχισα και ακόμη στο δρόμο είμαι...Επίσης είμαι σχεδόν σίγουρη πως αυτό το ταξίδι δεν θα μου φτάσει ολόκληρη  ζωή να το ολοκληρώσω...Άλλωστε ποτέ δεν πίστεψα πως η χαρά στη ζωή είναι το να φτάσω στην προσωπική μου Ιθάκη...Πάντα το ταξίδι ήταν ο στόχος μου....
Με αυτά κι αυτά σας αφήνω...Σας εύχομαι καλημέρα και σήμερα...

19 σχόλια:

  1. Σήμερα έχουμε τον ίδιο τίτλο! Να είσαι καλά, καλή δύναμη. Έχεις ένα πολύ αξιόλογο ιστολόγιο. Και ό,τι μας μεταφέρεις έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Μόνο συγχαρητήρια σου αξίζουν. Καλημέρα και σήμερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαρία μου, δεν ξέρω τους λόγους που μάλλον σε πίκραναν, σαν κάτι να βαραίνει την καρδιά σου ψυχανεμίζομαι...
    Το blog σου είναι από τα καλύτερα που έχω δει, τα κείμενα και οι φωτογραφίες εξαιρετικά, στο έχω πει πολλές φορές. Μεταδίδεις απλά και ταπεινά, χωρίς να κομπάζεις, τις αληθινές αξίες της ζωής.
    Η αγροτική ζωή ασφαλώς και δεν είναι εύκολη, σε δεσμεύει και δεν σου αφήνει ελεύθερο χρόνο, το ξέρω. Αν και ζω στην πόλη, γνωρίζω αρκετούς ανθρώπους που δε μπορούν να λείψουν ούτε μια μέρα γιατί έχουν κυρίως τα ζώα. Τα φρέσκα αυγουλάκια, το γάλα, τα λαχανικά, δεν χαρίζονται σε κανέναν έτσι από μόνα τους...
    Θα σου ευχηθώ υγεία και δύναμη, να χαίρεσααι με τους αγαπημένους σου τους κόπους σας!

    Καλό ξημέρωμα, σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο κόπος σου σίγουρα δεν πάει χαμένος.
    Τα αποτελέσματα τα χαίρεσαι. Όλα έχουν το κόστος τους.
    Ωστόσο αυτό που ζεις είναι όμορφο και δημιουργικό.
    Αλλά πάνω απ' όλα είναι αυθεντικό.
    Καλή δύναμη.... για να συνεχίσεις με την ίδια χαρά που ξεκίνησες...
    Ο δρόμος μπορεί να είναι μακρύς και δύσκολος αλλά έχει suspence.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δύσκολη απόφαση ,σκληρός δρόμος και κούραση πολλή .Όμως όλα αυτά δίνουν νόημα στη ζωή ,δημιουργία και χαρά .Δυστυχώς η "ευκολία της πόλης " δεν γεμίζει τα κενά της ψυχής ...Ο άνθρωπος απομακρύνθηκε από τη φύση και έχασε την πραγματική ζωή !Πίστεψε με ειλικρινά σε θαυμάζω ,μακάρι να το πετύχω κάποια στιγμή !Εύχομαι να είσαι πάντα γερή και να ταξιδεύεις μέχρι να φτάσεις στην Ιθάκη σου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έχω την ίδια αίσθηση με τη Μαίρη ότι κάτι σε έχει πικράνει; Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος για να αισθάνεσαι την ανάγκη να απολογηθείς σε κανέναν και για τίποτα και ο λόγος είναι απλός αλλά ο σημαντικότερος από όλους: Είσαι αληθινή κι όταν κάποιος είναι αληθινός είναι αυτό που είναι και αν σε κάποιον δεν αρέσει, λυπάμαι που το λέω, αλλά είναι δικό του πρόβλημα. Όχι δικό σου.
    Αυτά που καταθέτεις σε αυτό τον χώρο ενδιαφέρουν πολύ κόσμο που θέλει να αποτάξει την υλιστική και καταναλωτική ζωή της πόλης για κάτι πιο απλό και πιο γνήσιο, αλλά δεν μπορεί για τον έναν ή τον άλλο λόγο να το κάνει. Μαθαίνουμε πράγματα από σένα, πράγματα σημαντικά, γνωρίζουμε τις ξεχασμένες ρίζες μας από την αρχή από έναν άνθρωπο που παλεύει για τις απαντήσεις χωρίς να θεωρεί τίποτα δεδομένο και αυτό Μαρία μου είναι μια αξία που δεν θα την αντάλλαζα με τη μεγαλύτερη αυθεντία του κόσμου. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που συναντήθηκαν οι e-δρόμοι μας. Να είσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ευχαριστώ πολύ όλους σας για τη συμπαράσταση και τα όμορφα αισθήματα που τρέφετε για μένα..Έχω -είναι αλήθεια-μια αίσθηση βάρους...Σαν κάτι να περιμένουν από εμένα που όμως δεν μπορώ να το δώσω...Δε νιώθω άξια να πάρω πάνω μου τις προσδοκίες πολλών ανθρώπων για μια ζωή ονειρεμένη γεμάτη φύση και ανεμελιά...Γιατί τέτοια ζωή δεν υπάρχει...Τουλάχιστον δεν είναι έτσι η δική μου ζωή κι αυτό θέλω να το πω...Δεν θέλω να δημιουργώ την εντύπωση σε ανθρώπους πως έχω καταφέρει περισσότερα από άλλους,γιατί αυτό δεν είναι αλήθεια...Κολυμπάω κι εγώ μέσα στο πέλαγος της ζωής όπως οι περισσότεροι...Δεν έχω φτάσει σε νησάκι,δεν έχω ξεκαθαρίσει την πορεία...Χαίρομαι κι εγώ για τη συνάντηση μαζί σας γιατί έτσι παίρνω κουράγιο να συνεχίσω το κολύμπι και γιατί παίρνω τις συντεταγμένες από την πορεία σας και επανασχεδιάζω τη δική μου...Δεν θέλω μια θέση κάποιου που τα έχει καταφέρει,γιατί δεν έχω τα φόντα,μια θέση δίπλα σας θέλω,σε σκαμνάκια εκείνης της παλιάς εποχής,όταν οι γείτονες τα έλεγαν τα βράδια και ξεδίπλωναν τα προβλήματά τους και ΄παιρναν απαντήσεις...Σας στέλνω την αγάπη μου...Σας ευχαριστώ και πάλι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Παρότι μένω στην επαρχία δεν ασχολούμαι με τόσα όμορφα που ασχολείσαι και σε ζηλεύω γι΄ αυτό με την καλή έννοια!Ποτέ μου δεν σε συμβούλεψα, αλλ΄ αντίθετα με τις υπέροχες δημοσιεύσεις σου πήρα αρκετές δόσεις και μπορώ να πω ότι μου ΄καναν καλό!Εκπέμπουν μια θετική ενέργεια ξεχωριστή, άμεση κι αισιόδοξη!Δε διακρίνω πικρία στα λόγια σου, γιατί δεν πιστεύω ότι μπορεί να σ΄ έχει κάποιος πικράνει.Τη βλέπω σαν ανασκόπηση... σαν εξομολόγηση που νιώθει την ανάγκη να κάνει κάθε άνθρωπος κι ας μην τον ξέρουν!Εξάλλου δεν έχει καμιά σημασία το έξω μας, όσο το μέσα μας!Έτσι το ίδιο να συνεχίσεις καλή μου φίλη Όστρια με το εξαιρετικό κι απλοϊκό ιστολόγιό σου, για να μας δείχνεις την αγάπη σου απ΄ τους ανθρώπους μέχρι και τις δραστηριότητές σου!Η κούραση κι η αγωνία άλλωστε σ΄ ότι και να καταπιαστείς θεωρείται σίγουρη και δεδομένη!Κι αν κάπου έκανα κάποιο λάθος στις διαπιστώσεις μου, είναι γιατί δε μπορώ να διανοηθώ πως μπορεί να ισχύει τ΄ αντίθετο!
    Να ΄σαι πάντα καλά γλυκιά μου και καλή δύναμη!
    Έχεις την αγάπη μου!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΑΡΙΑ...ΜΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΣΑΝ ΝΑ ΑΠΟΛΟΓΕΙΣΑΙ.. ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ,ΓΕΜΑΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΕΣΤΑΣΙΑ,ΜΕ ΑΛΗΘΙΝΟ ΟΜΟΡΦΟ ΒΛΕΜΑ.ΚΑΤΑΘΕΤΕΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ,ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ,ΕΙΚΟΝΕΣ ΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΕΡΙΤΕΣ.ΜΑΣ ΔΙΝΕΙΣ,ΣΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ..ΕΙΣΑΙ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΖΕΙΣ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ,ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ,ΟΠΩΣ ΛΕΣ..ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΝΤΑΜΟΙΒΗΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΡΥΓΑΣ ΤΟΥΣ ΚΟΠΟΥΣ ΣΟΥ..ΚΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ,ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΠΩΣ ΤΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΛΑ ,ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ,ΜΕ ΑΡΧΕΣ...ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ,ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ,ΑΛΛΟΤΡΙΟ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ,ΝΑΙ, ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΟΠΤΙΚΗ ΖΩΗΣ,ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟ ΜΑΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΗΣ...ΚΑΙ ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ,ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΔΟΚΑ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠ'ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ,ΑΠ'ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ..ΓΙΑΤΙ ΟΣΟΙ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΣΟΥ,ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ,ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ..ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ...!!!!ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Σ'Ο,ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΡΙΑ.!!! ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ...ΒΟΥΛΑ ΚΑΠΙΡΗ ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γλυκιά μου...
    Όπως σου έχω ξαναγράψει, με εσένα νιώθω μια απίστευτη οικειότητα, το blog σου είναι πολύ ζεστό κ' όλα όσα μοιράζεσαι μαζί μας, κ' σου το λέω με το χέρι στην καρδιά, με κάνουν να σε νιώθω πολύ δικό μου άνθρωπο...
    Δεν έχω κάποια απαίτηση από εσένα... Εύχομαι όμως, να συνεχίσεις να είσαι ο Άνθρωπος που είσαι...
    Νιώθω την ανάγκη να σε πάρω μια μεγάάάλη αγκαλιά...
    Την αγάπη μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΑΜΕ ΜΑΡΙΑ ΜΟΥ!!!!!!
    ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΟΑΣΗ ΔΡΟΣΙΑΣ!!!!
    ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΗ, ΟΛΕΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΑΝΑΣΕΣ, ΕΣΥ ΜΑΣ ΤΟ ΔΙΝΕΙΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΩ!!
    ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΣΟΥΜΕ ΣΕ ΣΚΑΜΝΑΚΙΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗ ΣΟΜΠΑ Η ΤΟ ΤΖΑΚΙ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΣΥΝΔΕΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΙΔΕΕΣ!!!
    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΜΑΡΙΑ ΜΟΥ!!!!!!
    ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Συνέχισε να μας μεταδίδεις. Μπορεί να μαθαίνουμε καινούρια αλλά να μην ξεχνάμε τα παλιά. Να μας τα θυμίζεις τακτικά.
    Καλημέρα και σήμερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δεν ξέρω γιατί έχει αυτό το ύφος η σημερινή σου ανάρτηση.. να ξέρεις πως -τουλάχιστον εγώ- σε επισκέπτομαι γιατί πιστεύω πως έχεις κάτι να μου δώσεις. Μένω σε χωριό, αλλά τα πράγματα δεν τα βλέπω από τη δική σου οπτική γωνία. Ακριβώς για τον μόχθο που έχουν τα πάντα! Γιατί με κάνεις να βλέπω από άλλη οπτική γωνία, πως ναι, αξίζει ο κόπος του σκαψίματος στον κήπο ή τόσες άλλες δουλειές του χωριού. Ξέρω πως υπάρχουν, ξέρω πως τις κάνεις κι εσύ αλλά μέσα σ' αυτό το ιστολόγιο, βλέπω την χαρά του να αγωνίζεσαι! Τίποτα δεν είναι τέλειο, αλλά η οπτική μας, μπορεί να το κάνει :)
    Αμφιβάλλω πως σε βοήθησε το σχόλιό μου.. χαχα!
    Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Και πάλι σας ευχαριστώ πολύ...Νιώθω άνετα μαζί σας γιατί βλέπετε από την ίδια οπτική γωνία τα πράγματα...Νιώθετε συνοδοιπόροι όπως σας νιώθω κι εγώ...Έτσι δεν βρίσκομαι πάντα σε θέση άμυνας,μήπως και απογοητεύσω κάποιον(γιατί είναι σίγουρο πως κάποιοι θα απογοητευτούν)Και σε άλλη ευκαιρία έγραψα πως είμαι βαθιά ενοχικό άτομο και υποφέρω όταν απογοητεύω τους ανθρώπους.Παράλληλα οι φορές που απογοητεύω είναι πολλές και καθημερινές(όλοι περιμένουν κάτι περισσότερο από εμένα στην καθημερινότητά μου κι εγώ όλο και λιγότερο μπορώ να ανταποκριθώ)Δεν θέλω να νιώθω έτσι και σε αυτό το χώρο.Κάνω την κάθε ανάρτηση πραγματικά με προσοχή,καταθέτω ένα μέρος της ψυχής μου και νιώθω χαρά όταν επικοινωνούμε...Δεν θέλω να το δω σαν υποχρέωση να είμαι κάπως...Και δεν το βλέπω έτσι...Με χαρά θα συνεχίσω όσο πάει και όσο βλέπω πως κάτι προσφέρει έστω και σαν βήμα διαλόγου ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν διάθεση για λίγη κουβεντούλα...Ευχαριστώ πολύ για τη μεγάλη και άνετη αγκαλιά που μου προσφέρετε...Σας φιλώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Άκου αγαπημένη Μαρία και τη δική μου άποψη. Έχεις την ευλογία να ζεις όπως η γιαγιά μου (μόνο από αυτήν γνωρίζω κάπως τη ζωή στο χωριό)που πάντα θαύμαζα...κάποτε νόμιζα πως είχε μαγικό ρολόι....και αναρωτιόμουν πώς τα προλάβαινε όλα...μόνο που η γιαγια δεν δούλευε και εκτός σπιτιού! φαντάσου εσένα που δουλεύεις και εκτός! ύστερα λες πως έχει κόπο , μα φυσικά και έχει! όμως πόσο πιο ήσυχη ζεις που τα παιδάκια σου τρώνε φυσικά πράγματα και όχι πειραγμένα σαν τα δικά μου! Το ψωμί έχει πρόσθετα και διογκωτικά...τι να κάνουμε φτιάχνουμε
    δικό μας... αλλά τα αυγά, τις κοτες, το κρέας που τρώμε, τα νεροπλύματα που τα λέμε γάλατα? και πολλά πολλά άλλα! ΑΞΙΖΕΙ όλους τους κόπους ... Μακάρι να είχαμε κι εμείς σπίτι σε χωριό...θα μετακόμιζα πίστεψέ με την ίδια στιγμή...Σε καμαρώνω και νιώθω τυχερή που σε βρήκα...και άκου! δεν περιμένω να αποδείξεις κάτι...εγώ αγάπησα εσένα και το ιστολόγιό σου όπως σε βρήκα ... μου αρκεί η γνησιότητά σου και η ειλικρίνεια που έχεις...σου εύχομαι να μην αλλάξεις, και να είσαι γερή να τα βγάλεις πέρα...Είσαι στην προσευχή μου , κιαν νομίζεις πως δεν κάνεις τίποτα σπουδαίο σου λέω πως φυλάς Θερμοπύλες...πολλά φιλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Oστριά μου, δύσκολα τα πράγματα... μην απολογήσαι για το τι είσαι ή το τι δεν είσαι... Να χαίρεσαι τους δικούς σου και την ζωή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλημέρα και καλή εβδομάδα...με συγκινησε αυτή η ανάρτηση..μας ΄άνοιξες την καρδιά σου μοιράστηκες όλα αυτά μαζί μας.. να συνεχίσεις το ιστολόγιο σου με την ίδια αγάπη...εμείς εδώ είμαστε..ωραίες οι φωτος ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Το κείμενο και οι σχολιαστές τα είπαν όλα. Εγώ το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε οτι ζούμε σε ένα δυαδικό κόσμο. Το καλό πάει δίπλα στο κακό, πάντα. Για τις στιγμές, λοιπόν, που κι έγω λυγίζω και σκοτεινιάζω, έχω ένα κουτί που μαζεύω κείμενα. Τύπωσα και έβαλα και το δικό σου. Τόσο μου άρεσε!!!!!
    Βασιλική

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αγαπητή μου Οστρια, όσο καιρό σε παρακολουθώ , δεν μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι εμφανίζεσαι "σωτήρας" ή ότι προσπαθείς να παρουσιαστείς ως παντογνώστης ή ότι ο δικός σου τρόπος ζωής είναι ο καλύτερος!!Ακόμα όμως και έτσι να είναι,έγκειται στην δική μου κρίση να το αποδεχτώ ή όχι ή και να το ενστερνισθώ.Αυτό που όμως βγαίνει αβίαστα από τις αναρτήσεις σου είναι ότι μας θυμίζεις αξίες και ήθη που ξεχάσαμε ή τα θεωρήσαμε πεπερασμένα και τα θάψαμε στο βωμό της νέας τάξης πραγμάτων μιας ζωής σε σελοφάν και μιας κουλτούρας εντελώς αλλότριας!!!
    Αγαπημένη μου Οστρια συνέχισε να μας χαρίζεις τις υπέροχες αναρτήσεις σου με τον μοναδικό σου τρόπο!!Οσους ικανοποιεί η οπτική σου ας παραμείνουν αναγνώστες σου διαφορετικά υπάρχει πληθώρα ιστοσελίδων για όλα τα γούστα.Δεν χρειάζεται επομένως να απολογείσαι για τον τρόπο ζωής που επέλεξες να ακολουθήσεις και που κατά την άποψή μου είναι εξαιρετικά δύσκολος και επίπονος ,όπως άλλωστε επιτυχώς τον περιγράφεις!
    Προσωπικά ταυτίζομαι με αυτή την οπτική πραγμάτων και εν μερει την εφαρμόζω .
    Καλή εβδομάδα Οστρια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. «Ξεκινήσαμε με ένα μικρό δάνειο, χωρίς κρατικές επιδοτήσεις, αλλά και με πολλή προσωπική δουλειά. Βάλαμε μόνοι μας τα πλακάκια, τις γυψοσανίδες, φτιάξαμε τη μάντρα»http://www.tovima.gr/society/article/?aid=539733

    όπως τα λες είναι.Μέσα σε μια παράγραφο τόσες εικόνες..!!
    (Κερδίσαμε βέβαια από αυτό τον αγώνα πολλά,αλλά τα κερδίσαμε με πολύ κόπο...Η ζωή στη φύση δεν είναι εύκολη...Αντίθετα απαιτεί ατελείωτο μόχθο...Δεν έχει τίποτα το ρομαντικό το να καθαρίζεις κοτέτσια και στάβλους,να ξεβοτανίζεις σκυφτός τον κήπο ή να χάνεις σε ένα βράδυ όλο τον πληθυσμό του κοτετσιού σου ταΐζοντας τα κουνάβια και της αλεπούδες της περιοχής...Είναι απίστευτα κουραστικό να κουβαλάς πέτρες και να φτιάχνεις πεζούλες και να τις γεμίζεις χώμα κοσκινισμένο με επιμέλεια ώστε να φύγουν τα ατελείωτα πετραδάκια...Να μαζεύεις κάθε μέρα κλαριά για να ταΐσεις τα ζώα,να αρμέγεις,να παρακολουθείς,να γιατροπορεύεις,να μην έχεις δυνατότητα να λείψεις ούτε μέρα από το αγρόκτημα,να φτιάχνεις τυρί το βράδυ με την πλάτη να πονάει από τον κάματο της ημέρας...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή