Καλώς ορίσατε

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Επιτέλους...φτωχοί...

Γυναίκες "αρχαίες"(Κόντογλου) με όλη τη σοφία του κόσμου στα μάτια και τα ροζιασμένα χέρια τους...
 
Του Γ.Ξανθούλη(από την Ελευθεροτυπία)
 
Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Όπως ήμασταν πάντα. Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους. Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου. Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ. Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους. Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας. Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί δια ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας. Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βοϊδόπουτσες, βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας.

Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών.

Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.

Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον. Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια. ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρομίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; ΠΟΙΟΣ θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις.


Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τους τριτοκοσμικούς.


Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει, τώρα μάλιστα που ξεκινά και το Τριώδιο. ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.

8 σχόλια:

  1. Kι όμως...ακόμα και τώρα, μεσούσης της κρίσης παρακαλούσα τις μαθήτριες μου, με ηλικία από 35 έως 50, να έρθουν να τους δείξω τη βελονιά στριφώματος και αρνούνταν...λοιπόν, ποιός μας φταίει;...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχεις δίκιο,Μαίρη,ακόμη δεν έχουνε συνειδητοποιήσει ούτε τι έχουμε χάσει,ούτε τι έρχεται.Μήπως μας χρειάζονταν η κρίση;Μήπως ο Θεός επιτρέπει ότι είναι για καλό μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Kαιρό είχα να διαβάσω ένα τόσο καλογραμμένο και σαφέστατο κείμενο!!!!Μπορεί λόγω ηλικίας να μην τα έχω ζήσει όλα αυτά αλλά φρόντισαν οι γιαγιάδες μου και η μητέρα μου να μου τα συζητάνε κάθε μέρα, με αποτέλεσμα να είναι σα να τα έχω ζήσει!!!Και όχι μόνο αυτό φρόντιζαν να τα κάνουν και πράξη!!Στο σπίτι μας έχουμε αργαλειό που υφαίνει η μητέρα μου κουρελούδες και φλοκάτες,φτιάχνουμε χειροποίητα ζυμαρικά, χειροποίητα σαπούνια,φρόντισαν να μου μάθουν τις ομορφότερες τέχνες το κέντημα το πλέξιμο και το ράψιμο, σε μια εποχή που κάποιοι νεόπλουτοι και κομπλεξικοί άνθρωποι μας έλεγαν πόσο ξεπερασμένα και ανόητα ήταν ''όλα αυτά''!!Τι πείραζε δηλαδή που τα ήξερα ''όλα αυτά.''Η γιαγιά μου έλεγε ''μάθε τέχνη κι άστηνε κι αν πεινάσεις πιάστηνε''Που να ήξερε πως θα έρθει η εποχή που θα τα κάνουμε μόδα όλα αυτά τα ξεπερασμένα!!Ίσως τώρα με την κρίση να ξαναβρούμε το ήθος και τις αξίες που χάσαμε και να ζήσουμε πιο ανθρώπινα!!!Φιλιά και καλή σου μέρα!!Υ.Γ.Συγνώμη για την πολυλογία!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. sophie,είσαι από τους πολύ τυχερούς ανθρώπους,που έμαθες τέχνες παραδοσιακές και κυρίως που έζησες κοντά σε ανθρώπους με ήθος.Άξιες γυναίκες που ξέραν να ξεχωρίζουν το ουσιαστικό από το ανούσιο.Και κυρίως χαίρομαι που το εκτίμησες.Ακόμη καλύτερα που είσαι σε μικρή ηλικία γιατί αυτό σημαίνει πως αυτή η χώρα έχει ελπίδες να ανανήψει...καλό απόγευμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. θα ειχαμε ελπιδες να ανανηψουμε αν δεν μας ειχαν δεσει χειροποδαρα!!οσο ειμαστε μεσα στην ευρωπη και με νομισμα το ευρω δυστυχως δεν μπορουμε ουτε πισω στις παραδοσεις μας και στην αξιοπρεπη φτωχια μας να γυρισουμε !!απ την στιγμη που ειμαστε αναγκασμενοι πλεον να εισαγουμε ακομη και το σιταρι πως θα γινει αυτο???για εμενα η καλυτερη λυση θα ηταν να γυρνουσαμε στο νομισμα μας να βγαιναμε απο την εε και να αρχιζαμε ξανα απο την αρχη!θα πεινουσαμε??ισως ναι ισως οχι !!αλλα θα ειχαμε ανακτησει την εθνικη μας υπερηφανεια θα αρχιζαμε να χρησιμοποιουμε τα προιοντα που παραγει ο ευλογημενος αυτος τοπος χωρις να ειμαστε αναγκασμενοι να εισαγουμε ενω τα δικα μας σαπιζουν σε καποιες αποθηκες!!!καλο βραδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στέλλα,σίγουρα είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο.Αν,ας πούμε, εμείς προτιμούσαμε ελληνικά ή τίποτα κι ας μας έλειπαν κάποια πράγματα...Αν προτιμούσαμε να τραφούμε λιτότερα, αν οι επιλογές μας ήταν παραδοσιακότερες...Όσο για τη δραχμή,εγώ συμφωνώ,επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα με όποιο αντίτιμο...Επιστροφή στην εθνική μας περηφάνεια.Ο έλληνας δε μπορεί(ποτέ δεν μπόρεσε) να ζει ταπεινωμένος...Δεν του το επιτρέπει η Ιστορία του...Καληνύχτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σίγουρα αφήσαμε πολλά πράγματα να μας γλυστρήσουν από τα χέρια...ίσως γιατί έτσι μας πέρασαν καποια πράγματα....'ομως ποτέ δεν είναι αργά...θα προσαρμοστούμε..χρειάζεται λίγος χρόνος..καλησπέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλησπέρα,mia.Κι εγώ αισιόδοξη είμαι...Θα εκτιμήσουμε ό,τι χάσαμε,θα το συνδιάσουμε με ότι καλό κερδίσαμε και θα πάμε δυνατότεροι πιο κάτω...Καληνύχτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή