Καλώς ορίσατε

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

ΚΗΦΗΝΕΙΟΝ "Η ωραία Ελλάς"

Αγαπώ πολύ τα παιδιά...Και δεν μιλάω μόνο για τα βιολογικά παιδιά μου...Μάλλον ισχύει το παρακάτω:στα μάτια κάθε παιδιού,όλων των μαθητών μου, βλέπω τα παιδιά μου...Τα βλέπω σαν πρόσωπα Θεού,το καθένα μοναδικό με δυνάμεις και ταλέντα...Αυτή η αγάπη λοιπόν με κάνει να προβληματίζομαι για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι νέοι της χώρας μας σήμερα...Τελματωμένοι,χωρίς κίνητρο,γεμάτοι βαρεμάρα,ανίκανοι να χαρούν πραγματικά τη ζωή,να δημιουργήσουν,να αξιοποιήσουν τα ταλέντα τους,χωρίς παιδεία και με ελάχιστη αυτοπειθαρχία,γεμάτοι αυταπάτες και λανθασμένες αξίες,χωρίς αυτοεκτίμηση αλλά με την πεποίθηση πως όλοι τους χρωστούν....Δεν τους κατακρίνω...τους συμπονώ...
Δεν είναι αυτοί οι κύριοι υπεύθυνοι για την κατάστασή τους...εμείς είμαστε...Όχι πως και οι νέοι είναι παντελώς ανεύθυνοι(o καθένας πρέπει να αναγνωρίζει τις-έστω μικρές-ευθύνες του),όμως η βάση του προβλήματος είναι ασφαλώς οι νοοτροπίες που τους κληροδοτήσαμε...Όταν λοιπόν ο φίλος μου,ο Γιώργος,μου έστειλε το παρακάτω άρθρο του Σαράντου Καργάκου,σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί σας γιατί ακριβώς αγαπάω τους νέους και πιστεύω πως μόνο όταν δούμε κατάματα ένα πρόβλημα-όχι όταν το κουκουλώνουμε ή το ωραιοποιούμε- θα μπορέσουμε να το λύσουμε...Δεν ξέρω πότε γράφτηκε το άρθρο,νομίζω όμως πως είναι ακόμη επίκαιρο αλλά και ότι καταδεικνύει τα αίτια της σημερινής κρίσης όχι μόνο οικονομικής αλλά-πρωτίστως-ηθικοπνευματικής που ταλανίζει τη χώρα μας...
(Τα graffitis τα δανείστηκα από τους δρόμους του Βόλου.)
Του Σαράντου Καργάκου [ιστορικός - συγγραφέας]
ΚΗΦΗΝΕΙΟΝ "Η ωραία Ελλάς"
(κηφηνείον - εκ του κηφήνα - αρσενική μέλισσα)
Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η ... εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά.Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδύθησαν σε μια χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία εξέθρεψε και διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων»...παιδιών δηλαδή που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμιά εργασία από αυτές που ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές.
       Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» που κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή που ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής που έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν. Γι' αυτό τουμπάραμε...Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, που δεν είναι πολιτικό με την ευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πως η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ' όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers».
Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη και στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη και διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, που πιστεύουν ότι τα παιδιά και μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά.Έτσι παράγονται επιστήμονες που είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής. Παρ' όλο που γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής και δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.
Τούτη η παιδεία, που όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ' ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα και το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσομε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία και την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πως να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πως να σκέπτονται αλλά με τι να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης και των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό και πιο μεγάλο.
Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής - βλάξ που καταπίνει σελίδες σαν χάπια και που θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό. Και το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό και ως λόγος και ως περιεχόμενο.
Και τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» που πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Πού πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική και τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά.
Ακούω πως δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πώς να πάει, όταν με τη ναυτιλία που προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα που προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τι είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε τη θάλασσα και στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί και μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια και οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα που μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου - και μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα - απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές και δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες που ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας - πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές - που προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά;
Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη και του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς και Ουκρανούς.
Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών που την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων που την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία που ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.
Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική και την αγροτική τάξη. Στην πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία - θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις και τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», όπου «μπαγιαντέρες» κάθε λογής και φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουΐσκυ βαπτίστηκε ... αγροτικό! Τώρα, όμως, που έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Και που να φθάσουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flentium (=κοιλάς κλαυθμώνων) και θα κινείται quasi osculaturium inter flentium et dolorum (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως και οδύνης).
Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας που θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως και την παιδεία που εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, που τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος αχρήστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη και η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη που τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά!
Είναι θλιβερή η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες και θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, που, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά που λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», που πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα που οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί - ακόμη στο Δημοτικό - μαθαίναμε απέξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» και οι νέοι κρύβο­νται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο... κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».
Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα από ξένους. Στις οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σε λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων που κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών που θυμίζουν... Ελλάδα. Ακόμη και τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, που δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν που προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» και πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, που πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κωνείου που χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα...
Λυπάμαι που θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές και τα ΜΜΕ σακάτεψαν και σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματά της - δικαιώματα στην τεμπελιά - και ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.
 

18 σχόλια:

  1. Αυτά που λέει ο Καργάκος ειν΄ ήδη γνωστά.Η δουλειά καλή μου φίλη Όστρια ξεκίνησε στραβά από εποχής "εθνάρχη" που ΄χε λυσσάξει να μας βάλλει στην τότε ΕΟΚ, περνώντας ταυτόχρονα το μήνυμα ότι θα τρώμε με χρυσά κουτάλια.Και το λάθος αυτό επαναλήφθηκε και με τους επόμενους.Από τότε εγκαταλείφθηκε η γεωργία μας σιγά-σιγά και μόλις σταμάτησαν κι οι επιδοτήσεις αποτελείωσε.Σκουπιδιάρικο δε δούλευε κανένας, γιατί ντρεπόταν, ενώ σήμερα σκοτώνονται ποιος θα πάει... ακόμα και γκαρσόνια με πτυχία...Δε μπορώ να ρίξω όμως ευθύνη στους γονείς, γιατί πέσανε κι αυτοί στην παγίδα του ευ ζην που τους έστησαν από τότε οι πολιτικάντηδες.Κάτι παρόμοιο σαν το χρηματιστήριο του κινέζου.Το παιχνίδι παιζόταν από τότε κι ήταν πολύ λίγοι εκείνοι που μπορούσαν να τ΄ αντιληφθούν.Όλοι όμως οι μασώνοι κυβερνήτες μας το γνώριζαν, για το που μας πήγαιναν!Μετά Χριστόν προφήτες γίναμε πολλοί, αλλά τώρα πια ειν΄ αργά γιατί το γνωρίζουμε όλοι μας!Συγνώμη αν κούρασα.Φιλιά!:)
    Σοφία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι,Σοφία μου...Η Ελλάδα καταστρέφεται "βάσει σχεδίου" έλεγε ο Τσόμσκι αλλά ποιος ήθελε να καταλάβει; Ας ελπίσουμε πως δεν είναι αργά να αλλάξουμε...Αν και βλέπω πως έχουμε σχεδόν ατροφήσει...Μας στέρησαν την ταυτότητά μας,ό,τι είχαμε και δεν είχαμε κι εμείς ακόμη δεν σηκωθήκαμε από τον καναπέ μας...Σε φιλώ...

      Διαγραφή
  2. Έχει δίκιο! Γι αυτό και είναι πολύ δύσκολο στον γονιό που έχει πάρει τον άλλον δρόμο, τον δημιουργικό και δύσκολο συνάμα, όπου τιμωρείται από το σύστημα γι αυτή του την επιλογή, να διδάξει στα παιδιά του έναν τρόπο ζωής που σε τίποτα δεν μοιάζει με των συνομηλίκων του.
    Με το ξέσπασμα της κρίσης έλπιζα πως θα μας βοηθήσει να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο της απραξίας. Ίσως κάτι έχει αλλάξει αλλά ακόμη δεν έχει φανεί. Σε αναμονή λοιπόν..

    Όστρια ευχαριστώ θερμά γι αυτή τη δημοσίευση.
    Να σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η κρίση σαν ευκαιρία....Από την αρχή το πίστευα και φάνταζα γραφική...Χαίρομαι που γίναμε περισσότεροι...Σε φιλώ,margo μου...Μην το βάζεις κάτω...το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει να είσαι σίγουρη...

      Διαγραφή
  3. Πολύ-πολύ ωραία ανάρτηση!...Όστρια τα γραφόμενά σου με εκφράζουν απόλυτα...Εμείς την κάναμε τη ζημιά....και δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε....Λάθος δρόμο πήραμε!...Πως θ`αλλάξει η κατάσταση αν δεν αλλάξουμε εμείς;...Στροφή 180 μοιρών πρέπει να κάνουμε Όστρια...Πρέπει ν`αλλάξουμε νοοτροπία!
    Όσα παιδιά γνωρίζω που ασχολήθηκαν με τέχνες...από μικρά όμως...παράλληλα με το σχολείο...και στη δουλειά με τον μπαμπά...και στο συνεργείο...όλα τώρα εργάζονται!...δεν έχει σημασία αν δουλεύουν πολύ για λίγα χρήματα...σημασία έχει ότι εργάζονται...παίρνουν αυτή την ικανοποίηση...και το σημαντικότερο...όταν τ`ακούς να μιλάνε...είναι αισιόδοξα...δεν την πολυφοβούνται την κρίση....
    Πόσο δίκιο είχαν παλιά που λέγανε ότι η τέχνη είναι ένα βραχιόλι στο χέρι....
    Καλό βράδυ σου εύχομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ ωραία ρήση με την οποια συμφωνώ απόλυτα...Οποιαδήποτε δουλειά είναι καλύτερη από την ανεργία αλλά και την αεργία...Σε φιλώ,Χρυσούλα μου...

      Διαγραφή
  4. "Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη"
    Τα είπες όλα με αυτή τη φράση...
    Δυστυχώς, έτσι είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποτέ δεν είναι αργα για αλλαγή....ελπίζω...Καλό απόγευμα...

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα! Μπορώ να αναρτήσω το κείμενο του Καργάκου όπως έχει στο ΜΑΖΙ ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ http://mazi-xeri-xeri.blogspot.gr/, με σύνδεσμο στο δικό σου ιστολόγιο;
    Θα το φωτοτυπήσω μάλιστα να το μοιράσω στους δασκάλους και καθηγητές που γνωρίζω.
    Όπως έλεγε ο π. Παΐσιος, την νεολαία σήμερα την έφαγε η κατάθλιψη λόγω της αεργίας και της μαλθακότητάς της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα,Ελένη μου...Εννοείται πως μπορείς να πάρεις ό,τι θέλεις...Μακάρι να ξυπνήσουμε έστω και αργά...Οι δάσκαλοι είναι παράγοντας καταλυτικός στην σημερινή κατάσταση αλλά και στην αντιμετώπισή της...Ο Γέροντας ήξερε τι έλεγε γιατί έβλεπε με μάτια καθαρά...Σε φιλώ...

      Διαγραφή
  6. Κοίτα εδώ
    http://mazi-xeri-xeri.blogspot.gr/2012/10/blog-post_8966.html

    και εδώ
    http://mazi-xeri-xeri.blogspot.gr/2012/10/blog-post_19.html

    στο δεύτερο δες όλη την ανάρτηση. Με αφορμή την αναφορά στο ιστολόγιό σου έκανα μια πολύ μεγάλη εισαγωγή. Μου θύμισες τα παλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ,Ελένη μου για την τιμή που μου κάνεις...Πέρασα και τα είδα...όλα όμορφα και κυρίως η αγάπη σου για τα σημαντικά...Σε φιλώ...

      Διαγραφή
  7. Γεια σου καλή μου Όστρια!!χάρηκα πολύ που σε βρήκα μέσα απο το ιστολογιο ΜΑΖΙ ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ!διάβασα την ανάρτηση σου ΄΄ΚΗΦΗΝΕΙΟΝ "Η ωραία Ελλάς"΄΄και ένιωσα έντονα την ανάγκη να το αναδημοσιεύσω και εγώ στο δικό μου blog, γιατί πιστεύω ότι τέτοια κείμενα πρέπει να διαβάζονται από όσο δυνατόν περισσότερα μάτια!!!αναφέρθηκα βέβαια στο δικό σου blog σαν ΠΗΓΗ.. ελπίζω να μην ενοχλήθηκες!!αν πάλι έχεις αντίρρηση πες το μου να το βγάλω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω...Μπορείς να πάρεις ό,τι θέλεις...Σπεύδω να σε επισκεφτώ κι εγώ...Θα επικοινωνούμε...Καλό απόγευμα...

      Διαγραφή
  8. Μαρία μου πόσο δίκιο, πόσες αλήθειες αναφέρει το κείμενο του Καργάκου!!!Δυστυχώς όλα αυτά τα γνωρίζουμε, συμφωνώ μαζί σου σε ότι ανέφερες προς το τέλος της ανάρτησής σου, για το ποιοι σακάτεψαν τη νεολαία και το χειρότερο είναι πως συνεχίζουν!Πρέπει να σταματήσει αυτό, πρέπει να ξυπνήσουμε γιατί έχουμε μεγάλο μερίδιο ευθύνης της κατάστασης!!!
    Καλό Σαββατοκύριακο, Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Για το καλό των παιδιών μας...Για το μέλλον τους που εμείς θα τους το στερήσουμε με τα λάθη μας...Φιλιά,Ελένη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πόσο σοφά όλα, κρίμα πως καταντήσαμε!! φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολυ σωστα ολα αυτα κ.Καργακο αλλα θα ηθελα να κανω μια ερωτηση,τα παιδια σου τι δουλεια κανουν

      Διαγραφή