Καλώς ορίσατε

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Καλημέρα και σήμερα...με το λιομάζωμα...

Ο γεωργός είναι άμεσα εξαρτημένος από τον καιρό...Έτσι και στο λιομάζωμα...Κάθε μισάωρο έξω αποβραδίς, να δούμε τι...καιρός μας ξημερώνει...Ο ουρανός πότε...κάλοψα...
...πότε κάκοψα...
...ευτυχώς όμως η επόμενη μέρα ήταν ευνοϊκή...
Ο ήλιος βγήκε λαμπερός,παρόλο που αρκετές φορές συννέφιασε ο ουρανός και μας έριξε λίγες μπόρες...
...η σοδειά πολύ καλή φέτος...μόνο που οι ελιές δεν μαύρισαν αρκετά-ήταν μάλλον πολύς ο καρπός...
...μαζέψαμε όλοι μαζί...περάσαμε...περιπέτειες πολλές..κάστρα...γεμάτα παγίδες και...όπλα...
...ανακαλύψαμε μανιτάρια περίεργα και πάλι λυπηθήκαμε που δεν ξέρουμε τίποτα γι αυτά...


...και το βράδυ καθάρισμα μέχρι αργά...κούραση μεγάλη βέβαια...αλλά η φωτιά απόλαυση ειδικά όταν τροφοδοτείται με κλαδιά και φύλλα ελιάς γεμάτα λάδι...η μυρωδιά θυμίζει χωριό αφού με κλαδιά γέμιζαν οι νοικοκυρές τους ξυλόφουρνους,να κάψουν ώστε να φτιάξουν το ψωμί ή τις πίτες...

...τα παιδιά,κουρασμένα κι αυτά,περιμένουν την...ανταμοιβή τους...φρέσκο ποπ-κορν...
...σε μια κατσαρόλα,με ελάχιστο λάδι...
...κι όταν τελειώσουν τα ...σκασίματα...
...έτοιμα,ζεστά ζεστά...απολαυστικά...
...και η δικιά μας ανταμοιβή...η σοδειά...φοβερή αίσθηση ικανοποίησης και ασφάλειας να έχεις μαζέψει τον καρπό,να τον αποθηκεύσεις και να ηρεμήσεις...Οι παλιότεροι θυμάμαι μετά το λιομάζωμα να σταματούν τις πολλές γεωργικές εργασίες και να χαίρονται οικογενειακά το Δωδεκαήμερο των εορτών που έρχεται...Μπορεί να ήταν σκληρή η ζωή τους,όμως έπαιρναν μεγάλη ικανοποίηση και πάντα ακολουθούσαν περίοδοι ανάπαυσης και αναψυχής...Το λιομάζωμα είναι από τις λίγες γεωργικές εργασίες που γίνονται όπως παλιά,χαρίζοντας και σήμερα στους ελαιοπαραγωγούς τη χαρά της προσωπικής επαφής με τη φύση...Διαβάστε πιο κάτω την περιγραφή μιας τυπικής  ημέρας λιομαζώματος πριν πολλά χρόνια έτσι όπως την περιγράφει ο Μ.Δερμιτζάκης στο βιβλίο του "Το χωριό μου:Από την αυτοκατανάλωση στην αγορά".Πολλές από τις πληροφορίες θα σας φανούν ιδιαίτερα χρήσιμες,ειδικά στους νέους ελαιοπαραγωγούς ή όσους σκοπεύουν να καλλιεργήσουν τα ξεχασμένα κτήματα των παππούδων τους...
"Ξεκινάμε πρωί πρωί με τους γονείς μου για το χωράφι,έχοντας το γάιδαρο φορτωμένο με τις "ανάπλες" και τα "πανιά",δηλαδή άσπρα σεντόνια,το σκαμνί ,αν πηγαίνουμε για πρώτη φορά σ' αυτό το χωράφι,κάμποσους "φάρδους",σακιά δηλαδή,τις "κατσούνες"(τα ραβδιά με το γαντζωτό άκρο με τα οποία ραβδίζουμε τις ελιές),το φαγητό και τα πιατικά με τα μαχαιροπήρουνα σε μια τσάντα,το λαΐνι γεμάτο νερό,και ίσως ένα παγούρι κρασί.
Φτάνουμε στο χωράφι,ξεφορτώνουμε και δένουμε το γάιδαρο σε μιαν άκρη να τρώει,αφού του βγάλουμε το σωμάρι.Είναι δεμένος με αλυσίδα,στην άκρη της οποίας είναι το "τζένιο",ένα χοντρό μεταλλικό παλούκι,καρφωμένο στο χώμα.
Στη συνέχεια στρώνουμε τις ανάπλες κάτω από ένα δέντρο.Ο πατέρας μου σκαρφαλώνει πάνω στο δέντρο,και η μητέρα μου ανεβαίνει πάνω στο σκαμνί,ένα τρίποδο.Εγώ θα ραβδίσω από χάμω,τα χαμηλά κλαδιά.Εύκολη δουλειά για μένα.Και όμως θέλει τέχνη!Ο πατέρας μου όταν κατέβει από το δέντρο θα μου βάλει τις φωνές,γιατί,καθώς χτυπάω κατάμουτρα τα κλαδιά,σπάζουν ένα σωρό "μάτια",τρυφερά ακρόκλαδα που "του χρόνου" θα ήταν γεμάτα ελιές.Η τέχνη είναι με το αριστερό χέρι να αναμερίζεις τα κλαδιά και να χτυπάς με το δεξί στο πλάι,σαν να χτενίζεις.
Με το ελαφρύ κλάδεμα που έχει κάνει ο πατέρας μου,το δέντρο είναι πυκνό,κάποιο κλαδί δεν το φτάνει,και θα χρησιμοποιήσει το γάντζο της κατσούνας για να το τραβήξει κοντά του,θα το συγκρατήσει με το αριστερό  χέρι και θα το ραβδίσει.Όμως και πάλι κάποια κλαδιά δεν τα φτάνει,ούτε αυτός ούτε η μητέρα μου από το σκαμνί.Τότε θα κατέβει η μητέρα μου και θα πιάσει την τέμπλα,ένα πολύ μακρύ ραβδί,χωρίς γάντζο,που συνήθως φτάνει και το πιο ψηλό κλαδί και θα το ραβδίσει.Ήμουν πολύ μικρός όταν την εγκαταλείψαμε την τέμπλα.Στο εξής,όποιο κλαδί δεν φτάνεται,κόβεται με το μπαλταδάκι.Αργότερα κόβεται όχι μόνο αυτό που δεν φτάνεται αλλά και αυτό που στο κλάδεμα θα κοβόταν έτσι κι αλλιώς.Μ' αυτόν τον τρόπο ένα μέρος του κλαδέματος γίνεται ήδη κατά το λιομάζωμα.Τα κομμένα κλαδιά τα ραβδίζω συνήθως εγώ από χάμω,πράγμα που είναι πανεύκολο,και μπορώ εδώ να σπάζω όσα μάτια θέλω.
Στις 12 η ώρα.....κάνουμε κι εμείς διάλειμμα για το μεσημεριανό μας φαγητό.Το φαγητό το έχει μαγειρέψει η μητέρα μου το πρωί.Συνήθως είναι κάτι κοκκινιστό,της κατσαρόλας,ή όσπρια.Παίρνουμε μαζί μας επίσης σαρδέλες και "φρίσες"(ρέγγες),που τις ψήνουμε ανάβοντας μια αχιμάδα(θυμάρι).Ύστερα βέβαια πίνουμε συνέχεια νερό και τρώμε μανταρίνια,για να μας φύγει η δίψα.Μετά το φαγητό συνεχίζουμε τη δουλειά.Αν μας πιάσει βροχή,ρίχνουμε μια ανάπλα πάνω στο σκαμνί και μπαίνουμε από κάτω.Τα φύλλα της ελιάς είναι πολύ αραιά για να μας προφυλάξουν. Έχουμε και την ομπρέλα.Αν πέσει αρκετή βροχή είναι αδύνατο να συνεχίσουμε,γιατί κάνουμε ζημιά στα "μουρέλα" αν τα ραβδίσουμε βρεγμένα.Αν όμως φυσάει λίγο αεράκι,μπορούμε να ελπίσουμε πως θα στεγνώσουν σύντομα,για να συνεχίσουμε,εφόσον βέβαια σταματήσει η βροχή.
Καθώς δεν έχουμε ρολόι υπολογίζουμε με τον ήλιο πότε πρέπει να "σκολάσουμε",για να μη νυχτωθούμε στο δρόμο.Κάποτε ρισκάρουμε λίγο,προκειμένου να "ποραβδίσουμε" ένα μουρέλο,να τελειώσουμε δηλαδή το ράβδισμά του,ή να τελειώσουμε το λίχνισμα.
Όταν τελειώσουμε τη μια πλευρά ενός μουρέλου,εγώ και η μητέρα μου γυρίζουμε τα πανιά,δηλαδή τα μαζεύουμε από τη ραβδισμένη πλευρά και τα στρώνουμε σε μια αράβδιστη.Ποτέ δεν έχουμε αρκετά πανιά για να στρώσουμε ολόκληρο το μουρέλο.Δεν είναι μόνο το κόστος,είναι και το βάρος για τον γάιδαρο.Οι ελιές καθώς μαζεύουμε το ένα πανί,χύνονται στο διπλανό,συνήθως σ' ένα απ' αυτά που είναι στη ρίζα.Σ' αυτό συγκεντρώνουμε τις ελιές και από τα υπόλοιπα πανιά όταν τελειώσουμε το ράβδισμα.Κατά το σάκιασμα φροντίζουμε να βγάλουμε τα μάτια,πράγμα που θα μας διευκολύνει στο λίχνισμα.Αυτό είναι το "ξεφύλλισμα".
Τα σακιά τα γεμίζουμε μέχρι τη μέση,για να τα μεταφέρουμε πιο εύκολα στον τόπο του λυχνίσματος.Όταν είναι άδεια τα χρησιμοποιούμε και στο στρώσιμο,εκεί που ενώνονται τα πανιά με τη ρίζα,και που όλο και κάποιο κενό θα άφηναν,ή για να σκεπάσουμε κάποιες "κουφάλες"του κορμού,μην πέσουνε μέσα ελιές και τις χάσουμε.Ενώ ο πατέρας μου σακιάζει,εγώ με τη μητέρα μου μαζεύουμε τις ελιές που έχουν πέσει κατά το ράβδισμα έξω από τα πανιά,κάτω στο έδαφος.
Για να είναι καλό το λύχνισμα,το μέρος όπου γίνεται πρέπει να είναι ξάγναντο,ώστε να φυσά αέρας και να βρίσκεται κοντά στο δρόμο.
Αφού συγκεντρώσουμε εκεί τα σακιά,απλώνουμε κάτω μιαν ανάπλα ή ένα πανί,και τις ρίχνουμε με έναν κουβά λίγες λίγες από ψηλά.Ο αέρας που φυσά παρασύρει τα φύλλα,ενώ οι ελιές,σαν πιο βαριές,πέφτουν ακριβώς από κάτω.Αν ο αέρας δεν φυσάει δυνατά,πράγμα που συμβαίνει συχνά,ανεβαίνουμε πάνω σε ένα σκαμνί.Αν δεν φυσάει καθόλου,τότε αναγκαστικά θα περιμένουμε μια άλλη μέρα,μέχρι να φυσήξει ούριος άνεμος.Παλιότερα έκαναν και τον λεγόμενο "ποταμό",που εγώ δεν τον πρόφτασα.Προφανώς εγκαταλείφθηκε γιατί ήταν κουραστικός.Έστρωναν μια σειρά πανιά.Από την μιαν άκρη πετούσαν τις ελιές στην άλλη.Τα φύλλα σαν πιο ελαφρά,δεν έφταναν ούτε στη μέση.Έτσι ξεχώριζαν τις ελιές από τα φύλλα.
Ενόσω οι γονείς μου θα λιχνίζουν τις ελιές,εγώ θα κοπανίζω με την κατσούνα πάνω σε ένα πανί τα μάτια.Οι ελιές θα κατακάτσουν και εγώ θα παραμερίσω με προσοχή από πάνω τους τα μάτια,που δεν θα περιέχουν πια παρά ελάχιστες ελιές.Στη συνέχεια θα τα βάλω σε ένα σακί,για να τα κουβαλήσουμε σπίτι να τα δώσουμε στην κατσίκα μας.Αποφεύγουμε να την φέρνουμε μαζί μας γιατί είναι φασαρία και ο καιρός είναι συνήθως κρύος.Τα υπόλοιπα μάτια θα τα δώσω του γαϊδάρου.Μετά θα βάλω τις ελιές που μάζεψα από τα μάτια σε ένα κουβά να τις δώσω στον πατέρα μου να τις λυχνίσει.

Αφού τελειώσει το λύχνισμα,ο πατέρας μου θα σακιάσει τις ελιές,με τα σακιά γεμάτα μέχρι πάνω.Δυο σακιά θα τα πάρουμε μαζί μας φεύγοντας από το χωράφι.Φέρνουμε τον γάιδαρο για να τον φορτώσουμε.Του ρίχνουμε λίγα μάτια μπροστά του,ώστε να είναι απασχολημένος με το φαΐ και να μην κινείται,και αρχίζουμε το φόρτωμα.Πιάνουμε το ένα σακί από τη μια μεριά εγώ και από την άλλη ο πατέρας μου και το φορτώνουμε.....Ξεκινάμε για το χωριό.Αν το ένα σακί έχει πιο λίγες ελιές,ο πατέρας μου θα κρεμάσει στη μεριά του το λαΐνι και την τσάντα με τα πιατικά για να ισορροπήσει το σωμάρι.Στο χωράφι θα αφήσουμε το σκαμνί,τα πανιά και τις κατσούνες.Το σκαμνί θα το ρίξουμε κάτω και τις κατσούνες θα τις κρεμάσουμε ανάμεσα στα κλαδιά ενός λιόδεντρου για να μη φαίνονται και μας τις κλέψουν.....
Στο χωριό θα φτάσουμε το σούρουπο αν όχι τη νύχτα.Μια μακριά σειρά από γαϊδουράκια περπατάνε κατά μήκος του αμαξητού,προς το χωριό,συρρέοντας από όλους τους χωματόδρομους.Λίγο πριν τη μεσοχωριά εγώ με τη μητέρα μου στρίβουμε αριστερά,στο μονοπάτι προς τα περιβόλια για το σπίτι μας.Ο πατέρας μου θα συνεχίσει προς την άλλη άκρη του χωριού όπου βρίσκεται το εργοστάσιο(ελαιοτριβείο)...
Όταν γυρίσει ο πατέρας μου από το εργοστάσιο,θα ποτίσει το γάιδαρο και θα του βάλει να φάει άχυρα ή μάτια στη "ματζαντούρα" του,ανακατεμένα με κοπανισμένα ή κομματιασμένα χαρούπια,για να είναι πιο νόστιμα και το φαγητό πιο δυναμωτικό.Εν τω μεταξύ η μητέρα μου θα φτιάχνει το βραδινό φαγητό,αν δεν έχει περισσέψει μεσημεριανό.Εγώ θα περιμένω καθισμένος δίπλα στο τζάκι,με τη γάτα...
Tίποτα σχεδόν δεν έχει αλλάξει από τότε...ακόμη και το τζάκι με τη γάτα...Άντε να εκσυγχρονίστηκαν λίγο τα μέσα,αλλά όχι τόσο ώστε να χάσει το λιομάζωμα τον...χαρακτήρα του... Κουραστική δουλειά,ιδιαίτερα για εμάς που μαζεύουμε από σαββατοκύριακο σε σαββατοκύριακο...Θα μας πάρει Χριστούγεννα και...βάλε...Πάντως ήδη πατήσαμε τις πρώτες ελιές...Η αναλογία δεν είναι πολύ καλή φέτος,αφού οι ελιές ήταν πολλές και δεν λαδώσανε...Τέλος πάντων,περισσότερη δουλειά και λιγότερο λάδι...αλλά σίγουρα καλύτερης ποιότητας...Και του χρόνου να είμαστε καλά όλοι,να μαζέψουμε και να πατήσουμε...Καλημέρα σας εύχομαι...

 

39 σχόλια:

  1. πω πωωωω τι μου θύμησες!!!! Έχω χρόνια να πάω στις ελιές, τώρα είμαι και μακριά...αλλά διάβαζα την ανάρτηση σου και τη ζούσα!!!
    Εμείς τις "κατσούνες" τις λέμε και "ντέμπλες" και τον "ποταμό" αν κατάλαβα καλά, εγώ τον πρόλαβα...και νομίζω ότι το κάνουν ακόμα στα μέρη μου!!
    Να 'σαι καλά που μου έφερες τέτοιες θύμισες...Και του χρόνου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστούμε...Μακάρι να είμαστε όλοι καλά να ξαναμαζέψουμε...Εμείς ξεχωρίζουμε τις ελιές από τα μάτια και τα φύλλα με τα χέρια,αλλά για ελαιοπαραγωγούς με πολλά δέντρα αυτό είναι χρονοβόρο και δύσκολο...Πάντως ο ποταμός δύσκολος μου φαίνεται...Καλό βράδυ,Κωνσταντίνα...

      Διαγραφή
  2. τι ομορφιες τι εικονες τι μυρωδιες!!!παρ ολο που ξερω οτι σιγουρα ολα αυτα εχουν πολυ κοπο , ειλικρινα σε ζηλευω!παντως μας μαθαινεις πολλα πραγματα τα οποια εμεις οι ανθρωποι της πολης αγνοουμε ,μεταξυ αυτων και αυτο που διαβασα αν καταλαβα καλα,οτι οταν εχει πολλες ελιες ειναι λιγη η παραγωγη σε λαδι!!!να εισαι καλα και να μας μεταφερεις παντα τετοιες ομορφες εικονες και πληροφοριες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα,Στέλλα μου και ευχαριστώ για τα καλά λόγια...Όταν οι ελιές είναι πολλές το δέντρο δυσκολεύεται να τις μαυρίσει νωρίς και πρέπει να τις μαζέψεις αργότερα...Επειδή όμως σε ορεινά μέρη που πέφτει χιόνι είναι αδύνατον να τις μαζέψεις τον Γενάρη όλοι τις μαζεύουν νωρίτερα παρόλο που το λάδι είναι λιγότερο(αλλά και καλύτερης ποιότητας)...Σε φιλώ και σου εύχομαι καλή νύχτα...

      Διαγραφή
  3. Να ΄στε γεροί και του χρόνου να μαζέψετε περισσότερα...Σ' ευχαριστώ που με βάζεις σ΄ αυτό το κλίμα...Δεν έζησα ποτέ σε χωριό...Με μαγεύουν όσα λες...Αν είχαμε σπίτι σε χωριό θα φεύγαμε με τη σύμφωνη γνώμη όλης μου της οικογένειας...Και σου δίνω το λόγο μου πως αν ήμασταν κοντά θα ερχόμουν να σε βοηθήσω (όχι πως θα έκανα σπουδαία δουλειά αλλά να! θα χαιρόμουν κι εγώ την ευλογημένη κούραση που σου δίνει η δουλειά που κάνεις για να βγάλεις το λάδι που προσφέρεις θυσία στο Θεό μέσα στο ταπεινό καντήλι...Αχ πολύ σ΄ ευχαριστώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι όντως πολύ όμορφη η δουλειά στη φύση,όσο και πολύ κουραστική...Πάντως η βοήθεια θα ήταν ευπρόσδεκτη,jenny μου,αφού φέτος απελπιστήκαμε...Τρία δέντρα τη μέρα τινάζουμε...Πολύς ο καρπός...Εύχομαι να είστε πάντα καλά...

      Διαγραφή
  4. Σου έχω ξαναγράψει πως νιώθω πολύ ζεστά κ' πολύ οικεία με τον τρόπο που μας βάζεις στη ζωή σου...
    Ένα γλυκό φιλί κ' ένα μεγάλο ευχαριστώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ κι εγώ για τα όμορφα συναισθήματα και λόγια...Φιλιά για καλημέρα...

      Διαγραφή
  5. Να ειστε όλοι καλά του χρόνου με ακόμα καλύτερη σοδειά!Η προσφορά σου μ' όλα αυτά τα λαογραφικά στοιχεία ειναι μεγάλη γιατί με τις δυσκολίες που περνάμε συνειδητοποιήσαμε ότι τελικά όλους η γη μας τρέφει.Το μέλλον και η ελπίδα της Ελλάδας είναι η επιστροφή στον πρωτογενή τομέα.Εμένα πάντως μου θύμισες τους θείους μου που ήταν αγρότες βαμβακιού εδώ στην πεδιάδα και ξημερώνονταν παρακολουθώντας τον καιρό για ν' αποφασίσουν τιν δουλειές θα έκαναν την επόμενη μέρα.
    Πάντα όμως με γοήτευε η ορεινή φύση, τα περιβόλια, τα χρώματα στα φθινοπωρινά δέντρα!καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτά με γοητεύουν κι εμένα...Η καλύτερη εποχή μου είναι το φθινόπωρο και γι αυτό ευθύνονται τα υπέροχα χρώματα των δέντρων που πέφτουν...Και συμφωνώ πως η μόνη ελπίδα είναι η παραγωγή για τους Έλληνες...Γι αυτό μου φαίνονται ανόητα όσα λέγονται και γίνονται,αφού βλέπω πως δεν πάνε προς τη σωστή κατεύθυνση...Πάντως στα παιδιά μου συχνά λέω να διαλέξουν τον πρωτογενή τομέα για να δουλέψουν...Έτσι δεν θα χάσουν ποτέ...από πολλές απόψεις...Φιλιά και αγάπη...

      Διαγραφή
    2. Η κόρη μου η μεγάλη σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας "Διοίκηση επιχειρήσεων αγροτικών προιοντων και τροφίμων", με πενταετή φοιτηση, της αρεσει πολυ και χαίρομαι πολύ γι αυτό γιατί το αντικείμενό της είναι η αγροτική οικονομια με γνωσεις γεωπονιας και μπορουμε να εχουμε ψηγματα ελπιδας και αισιοδοξίας για την επαγγελματική της ενασχοληση (κι' οχι αποκατασταση πια).

      Διαγραφή
    3. Νομίζω πως κάνατε μια πολύ σωστή επιλογή...Είναι επιστήμη που χρειάζεται η χώρα μας...

      Διαγραφή
  6. Να είστε καλά και του χρόνου. Και κυρίως καλή σοδειά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μαράκι μου, πάντα γεμίζει η ψυχή κι η ματιά μου ομορφιά όταν σε επισκέπτομαι!
    Πόσα έχω μάθει από σένα δε φαντάζεσαι...
    Ο κόπος για την ευλογημένη ελιά και το λάδι, ο τρόπος που περιγράφεις κάθε εργασία, οι ζωντανές εικόνες, όλες οι αναρτήσεις σου είναι υπέροχες!

    Δεν έχουμε χωριό, δεν είχαμε ποτέ καμία επαφή με τη φύση, εκτός από κάποιες εκδρομές και διακοπές. Τρελαίνομαι σα μικρό παιδάκι όταν βλέπω τα ζώα, τους καρπούς στα δέντρα που ποτέ δεν έχω κόψει, δεν έχω γευτεί τη φρεσκάδα τους...

    Η ευλογία του Θεού πάντα στο σπιτικό σας αγαπημένη μου Όστρια!

    Καλό ξημέρωμα, φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και στο δικό σας σπίτι κάθε ευτυχία,Μαίρη μου...Εύχομαι να δώσει ο Θεός να έρθεις πιο κοντά στη φύση που αγαπάς..Να είστε πάντα καλά...Φιλιά και αγάπη...

      Διαγραφή
  8. Καλά τελειώματα.Εμείς εδώ κάτα έχουμε εξελιχθεί περισσότερο από ότι βλέπω στις φωτό.Με τα ραβδιά σου φεύγουν τα χέρια να χτυπάς το δέντρο και τις ελιές.Χρησιμοποιούμε μηχανάκια ελαιοραβδιστικά που υπάρχουν σε διάφορους τύπους και τελειώνουμε τουλάχιστον 7 φορές γρηγορότερα από ότι να τις μαζεύαμε με τα χτενάκια και τα χέρια.Αξίζουν τα χρήματα που έχουν γιατί τα χρησιμοποιείς πολλά χρόνια και δεν χαλάνε εύκολα.Μιά άλλη συμβουλή που αντί να κάθεστε να λιχνίζετε τις ελιές βρές ένα παλιό κρεβάτι με σουμιέ(με ελατήρια και τρύπες).Ρίχνεις τις ελιές πάνω και πέφτουν από τις τρύπες ενώ οι φούντες μένουν πάνω στο σουμιέ και τις βάζεις κατ'ευθείαν στο τσουβάλι.
    Χίλια συγνώμη για τις παρατηρήσεις μου αλλά προσπαθώ να βοηθήσω με διάφορα κόλπα που κάνω για να κουράζομαι λιγότερο.
    Καλή συνέχεια και κουράγιο το έχω δεί το έργο αλλά αξίζει τον κόπο αφού ότι πολυτιμότερο και αναγκαιότερο σήμερα στην οικογένεια είναι το λάδι που βγάζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μάρκο,είσαι θησαυρός...Τα ελαιοραβδιστικά τα χρησιμοποιεί ένας γείτονας που έχει πολλά δέντρα και ήδη σκεφτόμαστε να πάρουμε...Αν έχεις λεπτομέρειες σχετικά με είδη ή μοντέλα θα θέλαμε να μας πεις...Το κόλπο με το κρεββάτι είναι πραγματικά ευφυές...Η δουλειά αυτή είναι πολύ κουραστική γιατί κάθεσαι ώρες στην καρέκλα και πιάνεται η πλάτη...Θα το εφαρμόσουμε...Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για τις συμβουλές...Να είσαι πάντα καλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλοφάγωτο το νέο λαδάκι!!! Μοναδικός θησαυρός ετούτος ο καρπός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα,Μαίρη μου...Ευχαριστούμε πολύ...Να είσαι πάντα καλά...

      Διαγραφή
  11. ενδιαφέροντα όλα..πριν λίγες μέρες μαζεψαν και οι γονεις μου τις ελιες και εκαναν το λαδακι τους...αυτη ειναι η ομορφια , η παραγωγη των δικων σου προίοντων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα,Δελφινάκι...Έχεις δίκιο,κουραστικό,μα όμορφο η παραγωγή ...Καλοφάγωτο το λαδάκι σας...Σε φιλώ...

      Διαγραφή
  12. Καλοφάγωτο και του χρόνου με καλύτερη σοδειά!
    Περιμένουμε να μας κεράσεις τηγανίτες ή λουκουμάδες. Έτσι συνηθίζουμε στα μέρη μου όταν βγάζουμε το φρέσκο λάδι.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωραία συνήθεια...Έχω καιρό να φτιάξω λουκουμάδες...Τηγανίτες φτιάχνει συχνά ο άντρας μου για να φιλέψει τα παιδιά όταν τελειώνουν μια δουλειά...΄Καλό απόγευμα,Ελένη μου...

      Διαγραφή
  13. Το λιομάζωμα το τελειώσαμε μέχρι τις 25 Νοέμβρη.Πράσινες είχαμε και το λάδι που βγήκε ήταν αγουρέλαιο.Πέρυσι το ΄χαμε βγάλει με 0,1 οξύτητα, αλλά φέτος με 0,2 και 0,3.Πάντως για τρεις οικογένειες ήταν αρκετό, αλλά για να "κατακάτσει" πρέπει να περάσουν πέντε μήνες.Καλά πήγαμε φέτος σε γενικές γραμμές και το μόνο που χαίρομαι στο μάζεμα ειν΄ ότι δουλεύομαι με τις ίδιες συνήθειες που περιγράφεις... κι αυτό που αξίζει περισσότερο ειν΄ η παρέα, τα πειράγματα και τ΄ αστεία της στιγμής.
    Άντε καλά τελειώματα σε σας και του χρόνου να ΄χουμε να ξαναμαζέψουμε!
    Πολλά φιλιά και μια ζεστή αγκαλιά!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά είναι έτσι...Εμείς βέβαια έχουμε και τις εντάσεις μας,με τα παιδιά που τους αρέσει να μαλώνουν,ενώ σε εμάς καθόλου...Καλοφάγωτο το λάδι σας,Σοφία μου...Και του χρόνου...

      Διαγραφή
  14. Συγνώμη για την ξαναγραφή.ΑΝ μπείς στο blog μου έχω e-mail.Στείλε μου το δικό σου για να σου στείλω φωτό.Αν "πιάνουν" τα χέρια του συζήγου είναι εύκολο να κάνει μιά καλύτερη κατασκευή από το κρεβάτι με τον ζουμιέ γιατί δεν είσαι γονατιστός δουλεύεις όρθιος και οι ελιές μπαίνουν κατ΄ευθείαν στο τσουβάλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 'Εστειλα αμέσως μήνυμα με το μέιλ μου...Ελπίζω να το πήρες,Μάρκο...Σε ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια...Καλό βράδυ...

      Διαγραφή
  15. Και του χρόνου πάλι με Υγεία και Δύναμη και σε τούτη την ασχολία σας, καλή μου Όστρια.
    Με περισσότερη λαδιά και με λιγότερη κούραση ενδεχομένως, χάρη στα σχόλια που διάβασα από τον κ. Αλιμπραντή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστούμε πολύ...Καταπληκτικές οι συμβουλές του κ.Αλιμπραντή...Καλό είναι να τις κάνει γνωστές σε όσους ενδιαφέρονται...Πολλά φιλιά,Πηνελόπη μου...

      Διαγραφή
  16. Αχ αυτές οι ελιές!! Με πήγες χρόνια πίσω!! Εχω να πάω για ελιές από το δημοτικό!!! Πηγαίναμε με τη σκαφτική μηχανή.. Εγώ κλασσικά έκανα τις βόλτες μου κοντά σε κάτι ρυάκια και μάζευα λουλουδάκια!! Φέτος ίσως πάμε, θα δούμε, δεν έχουν πολλούς καρπούς!! :) πολύ μου άρεσε η ιστορία!! :) Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμάς αντίθετα φέτος ήταν η χρονιά μας...Εβονίτα μου με το καλό να τις μαζέψετε και να καταναλώσετε το δικό σας λάδι...Φιλιά και αγάπη...

      Διαγραφή
    2. Νομίζω είμαστε πολύ τυχεροί γενικά που έχουμε ελιές, όσο λάδι και να κάνουν κάθε χρόνο!! Και πάντα δίνουμε σκέψου!!! Φέτος δεν ξέρω, δεν είναι η χρονιά μας!! Θα δούμε βέβαια.. :) φιλάκια!!

      Διαγραφή
  17. Πέρασα να αφήσω τις πιό θερμές μου ευχαριστίες για τη συμπαράσταση και τη βοήθειά σας σε αυτή τη προσπάθεια που κάνουμε εδώ,στο SpIrto Web Radio...
    Οπως το ίδιο ευχαριστώ και όλες τις φίλες και τους φίλους για τα καλά τους λόγια και τη δική τους προσπάθεια συμπαράστασης...Οσοι πιό πολλοί βάλουμε στα μπλογκς μας,προφίλ μας,σελίδες μας το μπάννερ του Ραδιομαραθωνίου,τόσο πιό πολύ θα βοηθήσουμε να γίνει γνωστό και να έχουμε περισσότερα SMS και τηλεφωνήματα...

    Επίσης να πω,πως όποιος/α φίλος/η βάλει το μπαννεράκι,παρακαλώ να με ενημερώσει να τους προσθέσω στους συνδιοργανωτές...
    σας πρόσθεσα ήδη και στο σάιτ του σταθμού
    www.spirtowebradio.com
    και στο μπλογκ μου κάτω από την ανάρτηση,όπου συμπληρώνονται συνεχώς ονόματα...
    ( Εδώ να πω,οτι δεν είναι υποχρεωτική η παρουσία στα στούντιο εκείνη την ημέρα,άλλωστε πολλοί φίλοι μένουν εκτός Αθηνών...
    Αρκεί η κοινοποίηση,η γνωστοποίηση και η συμμετοχή με τα SMS,τα τηλεφωνήματα ή η κατάθεση στους λογαριασμούς βοήθειας...)

    Ευχαριστίες από καρδιάς,όπως και σε όλους όσους βοηθήσουν...
    Είμαστε bloggers,είμαστε πολλοί,ΜΠΟΡΟΥΜΕ...-:))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να πάνε όλα κατ' ευχήν...Γνωρίζω για την ΚΙΒΩΤΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ και θεωρώ σημαντικό το έργο της.Να είστε πάντα καλά...

      Διαγραφή
  18. Την κατασκευή που είδες στο μέιλ που σου έστειλα την έφτιαξα σε ένα διάλυμμα που έκανα κανένα μισάωρο δλδ.Φτιάχνω πολύ καλές κατασκευές αλλά τη συγκεκριμένη την έφτιαξα αρπα-κόλα που λέμε και ντρέπομαι να την ανεβάσω στο μπλόκ μου.Αργότερα με την πρώτη ευκαιρία θα την φτιάξω όπως πρέπει και θα την ανεβάσω.Κάτι άλλο λέγομαι Αλιπράντης χαχαχα.Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάρκο,συγνώμη που σου άλλαξα το όνομα...Το μέιλ το πήρα και όπως σου έγραψα στην απάντηση την κατασκευή αυτή νομίζω πως πρέπει να την πατεντάρεις,γιατί είναι πολύ πρακτική...Χίλια ευχαριστώ για τη βοήθεια.Ο άντρας μου ασχολείται πολύ με κατασκευές και θα τη φτιάξει.Θα επικοινωνήσουμε...Και πάλι ευχαριστούμε...

      Διαγραφή
  19. Σπουδαία ανταμοιβή για την πιο ιερή δουλειά, το μάζεμα της ελιάς.
    Καλοφάγωτο με υγεία και χαρά.
    Πολύ όμορφες εικόνες!!!!!

    Φιλιά θαλασσένια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Τι όμορφα λαογραφικά στοιχεία!!!
    Να είσαι πάντα καλά, ευχόμαστε καλές σοδειές, υγεία και δύναμη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή