Καλημέρα και σήμερα...με κουμπαράδες...

Προχθές ήταν όταν τον είδα...Ένας ξένος στον κήπο μας...Ψηλός,ακούνητος και απειλητικός...Τρομακτικός για όποιον τον αντικρίσει ξαφνικά,να ξεπροβάλει μέσα στην πρωινή μουντάδα ενός βροχερού καιρού...

...για όλα φταίει το...παγώνι...

Καθόλου δε νοιάζεται για τον κόπο του άντρα μου να φυτεύει μεθοδικά λίγα λίγα τα μαρούλια της χρονιάς,με κόπο και φροντίδα....Παίρνει εκβιαστικά ό,τι θεωρεί πως του ανήκει....Τσιμπάει τα μικρά φυτά που μαραίνονται και πρέπει να αντικατασταθούν...Για να μην γίνει λοιπόν...το έγκλημα...έφερε τον ξένο στον κήπο μας...

 ...για κεφάλι η μπάλα του Ανδρέα μας...το σκιάχτρο του κήπου...ο φύλακας των λαχανικών...ένας ιππότης στον αγώνα της διάσωσης της τροφής μας...

...που την επόμενη ημέρα έχασε ένα μέρος από την αίγλη του...μετά την τούλινη ζωνίτσα που πρόσθεσε η κόρη μου στην ενδυμασία του(όχι που δεν θα έβαζε την πινελιά της)... 

...και μια και είμαστε στον κήπο ας ρίξουμε μια ματιά στα λαχανικά που σπείραμε πριν λίγο καιρό...Οι μικροί σπόροι τώρα αρχίζουν να φαίνονται,τα κρεμμυδάκια όμως ήταν πιο γρήγορα...και τα μαρούλια αναπτύσσονται αν και όχι πολύ γρήγορα αφού-κατά τον παππού μας- "περιμένουν καιρό"...

...μαζί με τα φυτά και πολλά αγριόχορτα επωφελήθηκαν από τις βροχές των προηγούμενων ημερών και πάνε να τα πνίξουν...χρειάζονται κιόλας ξεβοτάνισμα...

 ...τα μαρουλάκια μεγάλωσαν και περιμένουν τη μεταφύτευσή τους στο έδαφος...

 ...και ο περσινός μαϊντανός ξαναφούντωσε,ζωηρός ζωηρός...

  ....μια βόλτα κι από την κυδωνιά,δυο κυδώνια

...ένα μήλο από αυτά που μου έδωσε η γειτόνισσα-σοδειά των γονιών της που κατοικούν στον Κισσό Πηλίου-και η ιδέα για το πιο απλό γλυκάκι αυτής της εποχής....ψητά μήλα και κυδώνια...

...που τα πλύναμε,τα καθαρίσαμε-στα μισά αφήσαμε και τη φλούδα- και τα κόψαμε φέτες...

 ...τα αραδιάσαμε σε ένα πυρέξ...

 ...ενώ τα υπόλοιπα του καθαρισμού(κοτσάνια,κουκούτσια και φλούδες)τα βάλαμε σε μια κατσαρολίτσα(αυτά έχουν την περισσότερη πηκτίνη που θα χρειαστεί για να δέσει η σάλτσα των κυδωνιών μετά το ψήσιμο)...

 ...προσθέσαμε νερό...

 ...και ζάχαρη καστανή(όσο θέλει ο καθένας...εγώ έβαλα μια κούπα γιατί μας αρέσουν γλυκά)...

 ...τα βράσαμε για 5-6 λεπτά...

 ...και το ζουμί τους το ρίξαμε στο πυρέξ....

 ...προσθέσαμε κανελίτσα...

 ...και το βάλαμε στο φούρνο να σιγοψήνεται...

 ...στη μέση περίπου του ψησίματος,προσθέσαμε κονιάκ...

 ...γαρύφαλλο σκόνη...

 ...αλλά και ολόκληρα γαρύφαλλα που αν τα καρφώσετε στα κυδώνια τους δίνουν μια πολύ όμορφη όψη...

...ενώ από καιρό σε καιρό περιχύναμε τα κυδώνια και τα μήλα με τη σάλτσα τους...

 ...και μόλις ψηθούν και η σάλτσα έχει δέσει τόσο όσο να στέκεται,το σερβίρετε περιχύνοντάς το με τη σάλτσα του...Κάποιοι βάζουν από πάνω και σαντιγύ αλλά αυτό το βαραίνει και το κάνει ανθυγιεινό...Είναι από τα αγαπημένα γλυκά του Φθινοπώρου που πιστεύω πως κάθε περιγραφή το αδικεί,αφού μιλάει κυρίως με τη μυρωδιά και τη γεύση του...

...μαγειρικής τέλος για την ώρα ...και σειρά του...εργόχειρου...Αφορμή το κάλεσμα των Ελληνίδων bloggers για την δημιουργία κουμπαράδων από υλικά ανακυκλώσιμα που θα διατεθούν προς πώληση για την ενίσχυση των χωριών SOS...Μου άρεσε πολύ σαν ιδέα...Βέβαια δεν απέφυγα να σκεφτώ πως καλά να τους φτιάξουμε,όμως πως θα τους γεμίσουμε;;;Επειδή όμως "όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια" άφησα αυτούς που θα τους αγοράσουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και βαλθήκαμε κι εμείς να φτιάξουμε ό,τι μπορούσαμε με τη λιγοστή φαντασία μας...Εγώ το έριξα στο...κέντημα...

...που έβγαλε-σαν αποτέλεσμα-το παρακάτω...

...και με τη βοήθεια ενός κουτιού από...λιχουδιές...

...αλλά και της μανούλας μου στη ραπτική...έγινε έτσι...

 ...φάρμα βέβαια...τι άλλο...

...φτιαγμένο σαν θήκη πάνω από το κουτί,που βγαίνει για να πλυθεί...

 και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν σακουλάκι...

 ...πάρτε όποια φωτογραφία σας αρέσει...

 ...η κόρη μου πάλι το έριξε στη ζωγραφική...

...πάνω σε λευκό πανί,με μαρκαδόρους...

...και έφτιαξε δύο κουμπαράδες...ο πρώτος...

...και ο δεύτερος...

...τόσο μάλιστα μας άρεσε η ιδέα που κι άλλα μέλη της οικογένειας εκδήλωσαν την επιθυμία να φτιάξουν κουμπαράδες,εγώ δε το...ξανάριξα στο κέντημα(ελπίζω να τελειώσει έγκαιρα)...έπεται συνέχεια λοιπόν...

 ...κι αφού τελειώσαμε και με τα...χειροτεχνικά θα σας αφήσω...πριν όμως θέλω να μοιραστώ μαζί σας την έκπληξή μου όταν προχθές άνοιξα το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου και έλαβα το παρακάτω μήνυμα από αγαπημένο άνθρωπο....Έκπληξη γιατί ανατράπηκε η παγιωμένη πλέον άποψή μου πως οι πολιτικοί,ο πλούτος,η διαφθορά και η ανηθικότητα πάνε μαζί,πακέτο...Δεν μπορεί-έλεγα-θα είναι θέμα γονιδίων...πως είναι πορτοκαλί τα καρότα και αγαθά τα πρόβατα...έτσι οι πολιτικοί είναι λαμόγια...Όμως υπάρχει και κάποιος που ξεφεύγει από τον κανόνα(ελπίζω να μην τον επιβεβαιώνει κιόλας),κάποιος που δίνει ελπίδα πως η κατάσταση μπορεί-δυνάμει-να αλλάξει...Ευτυχώς που υπάρχουν και οι εξαιρέσεις...ευτυχώς που υπάρχει ελπίδα...

ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΧΩΡΑΣ... ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΜΕ ΣΚΑΡΑΒΑΙΟ ΚΑΙ ΔΙΝΕΙ ΤΟ 90% ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ! 

Αφιερωμένο στους Έλληνες πολιτικούς... Ο κύριος που βλέπετε να βγαίνει με δυσκολία από τον παλιό «Σκαραβαίο» είναι ο πρόεδρος της Ουραγουάης, Χοσέ Μουχίκα. Και το παλιό αυτό σκαρί της Volkswagen, που η αξία του είναι, μόλις, 1.945 δολάρια, είναι η μοναδική «πολυτέλεια» που έχει επιτρέψει στον εαυτό του.

Ο 77χρονος πολιτικός, που δεν έχει τραπεζικό λογαριασμό αλλά ούτε και χρέη, απέκτησε πριν από λίγες ημέρες ακόμα έναν τίτλο τιμής, αυτόν του πιο φτωχού προέδρου στον κόσμο!

Το παρατσούκλι βγήκε μετά την αποκάλυψη ότι, ενώ ο μηνιαίος μισθός του είναι 12.500 δολάρια εκείνος κρατάει μόνον 1.250 δολάρια για τα έξοδά του και το υπόλοιπο ποσό, το 90%, το επιστρέφει στο κράτος προκείμενου να ενισχυθούν τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας!

Όπως ο ίδιος είπε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «El Mundo», με τα 1.250 δολάρια το μήνα μπορεί να τα βγάλει πέρα.

Δεν χρειάζεται νομίζω να προβούμε με λόγια στον αντίστοιχο ελληνικό παραλληλισμό. Είναι θέμα χώρας,ή θέμα εντιμότητας και νοοτροπίας;