Καλημέρα και σήμερα...

Καλημέρα και σήμερα...μια μέρα όμορφη,σχεδόν καλοκαιρινή παρόλο που το ημερολόγιο δείχνει προχωρημένο Φθινόπωρο... Απόδειξη η πανίδα της περιοχής μας που απέκτησε το ...βρόχινο φόρεμά της...Μανιτάρια...όχι φαγώσιμα...δυστυχώς...

...στον κήπο τα κρεμμυδάκια μεγαλώνουν...καιρός ήταν είχαμε ξεμείνει από σαλατικά...

...τα μαρούλια μεταφυτεύονται σταδιακά...ο σπόρος είναι δικός μας εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια...

...τα ζώα έχουν γίνει γονείς...

...νέο αίμα...πολύ χαριτωμένο...

...οι κοτούλες του Αντρέα προσαρμόστηκαν καλά στο καινούργιο τους κοτέτσι...

...αδηφάγες...όπως όλες οι κότες...

...το φως...φθινοπώριασε κι αυτό...Όλα έχουν την όψη του μεστώματος...

...οι κολοκύθες περιμένουν τις κρύες βραδιές που γίνονται ομορφότερες με αλατισμένο και ελαφρά ψημένο κολοκυθόσπορο...

 ...αλλά και γλυκιές κολοκυθόπιτες...

...οι ελιές ωρίμασαν...ήρθε η ώρα του λιομαζώματος....Επίπονη δουλειά αλλά και πανηγύρι...Πρωί πρωί ξεχυνόμαστε στο κτήμα και βράδυ μαζευόμαστε...Η σοδειά μέτρια φέτος... Δεν παραπονιόμαστε όμως...το λάδι της χρονιάς να βγει και για του χρόνου... "Έχει ο Θεός"...

...μικροί μεγάλοι...τα χέρια όλων είναι πολύτιμα...

Η φύση είναι τόσο όμορφη αυτό τον καιρό... Σε αποζημιώνει και σε διδάσκει παντοιοτρόπως... Κι αφού ήρθε ο λόγος σε τέτοιου είδους διδαχές παραθέτω ένα πολύ ωραίο κείμενο γεμάτο σοφία με πηγή της τη φύση...Το βρήκα στο διαδίκτυο με τον τίτλο"25 συμβουλές ζωής από ένα γεροβοσκό"και γράφτηκε από τον Γιώργο Γιώτη....

"Η διαδρομή προς τον προορισμό δεν είναι ποτέ ευθεία. Για να φτάσουμε στο χειμαδιό  περνάμε στροφές, κακοτράχαλα εδάφη, έχουμε απώλειες… Επιπλέον χρειάζεται να χεις προνοήσει, πάντα να έχεις μαζί σου και λίγο παστό κρέας.

Άσε πίσω το παρελθόν. Αν σου φάει ο λύκος την κατσίκα την έφαγε, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι αυτό. Απλά την επόμενη φορά φρόντισε να είσαι πιο προσεκτικός.

Μην κεφαλαιοποιείς πολλά, μην γίνεσαι σπαγγοραμένος. Μην αναβάλλεις την απόλαυση της χαράς για το μέλλον. Κάντο τώρα, όσο είσαι ακόμα νέος. Κάνε την σκληρή εργασία σου να αξίζει ακόμη περισσότερο.

 Αγωνίσου, πάλεψε. Εσύ είσαι ο μοναδικός υπεύθυνος για τον εαυτό σου. Μην είσαι φυγόπονος, μην περιμένεις να κάνουν στο κοπάδι σου όλη τη δουλειά τα σκυλιά.

 Διεκδίκησε τον σεβασμό που σου αξίζει, μην αφήνεις τους άλλους να σε πατάνε . Βάλε όρια, βάλε φράχτες, προστάτεψε τα ζώα σου.

Μακάριοι αυτοί που κάνουν λάθη. Σφάλε. Εμπειρίες ονομάζουμε τις καρπαζιές που έχουμε φάει στη ζωή μας, απλά τους δώσαμε ένα πιο εύηχο όνομα. Και μην ξεχνάς ότι δεν έχει μεγάλη σημασία ποιος ήσουν μέχρι χθες. Ξεκίνα σήμερα κι όρισε με τις πράξεις σου,  αυτό που θα γίνεις από δω και πέρα...

Μάθε να συγχωρείς .... τον  εαυτό σου πρώτα.  Άσε τις ενοχές, δεν έχεις χρόνο γι αυτές

Μακάριοι αυτοί που αμφισβητούν. Μην αφήνεις τη ζωή σου να καταδυναστεύεται από δόγματα. Θυμήσου ότι αν κάποιοι δεν αμφισβητούσαν παγιωμένες γνώσεις η ανθρωπότητα θα κατοικούσε ακόμη σε σπηλιές. Φίλτραρε την πληροφορία, γίνε σκεπτικιστής, σκέψου κριτικά, σκέψου ορθολογικά, αναθεώρησε. Δεν είδες νεράιδες και στοιχειά στο δάσος, μόνο λύκους.

 Να είσαι προσεκτικός. Να παρατηρείς τους άλλους . Κοίταζε τους στα μάτια. Αν δεν το δείχνει η γίδα, το δείχνει το κέρατό της.

Η ζωή είναι το ταξίδι, όχι ο προορισμός. Και είναι πολύτιμη. Η προηγούμενη λέξη που διάβασες είναι ήδη παρελθόν

Μη συμβουλεύεις διαρκώς τους νέους,  είναι χάσιμο χρόνου. Δεν υπάρχει τρόπος να τους διδάξεις τον πόνο και τη δυστυχία, μόνο η εμπειρία θα το κάνει βασανιστικά.

Ταξίδεψε! Τα ταξίδια είναι από τις εμπειρίες που μένουν. Βγες έξω Δοκίμασε! Γεύσου, ρούφηξε άπληστα εικόνες. Άφησε τις αισθήσεις σου ελεύθερες

Εκθέσου, αφέσου, τσαλακώσου, χάσε τον έλεγχο που και που. Κι όχι μόνο τον έλεγχο του εαυτού σου, αλλά και τον έλεγχο σε σχέση με άλλους. Αρκετά απομονώθηκες στην στην καλύβα σου στο χειμαδιό, φτάνει όμως, βγες έξω όταν γυρίσεις. Ξαναβρές τους φίλους και τη συντροφικότητα

Μην προσπαθείς να ελέγξεις τους άλλους. Έτσι θα καταδικάσεις στο άγχος και τη δυστυχία όχι μόνο τον εαυτό σου, αλλά κι αυτούς που προσπαθείς να ελέγξεις. Άσε τους άλλους να ζήσουν και ζήσε για τον εαυτό σου. Άσε τ άλλα κοπάδια στους βοσκούς τους, κοίτα το δικό σου.

Η ζωή δεν είναι δίκαιη - Το σύμπαν δεν σου οφείλει καμιά παρηγοριά και το σίγουρο είναι ότι στο τέλος της διαδρομής εσύ πεθαίνεις. Γρηγορήσαι 

Να έχεις ισορροπία. Ν απολαμβάνεις το φαγητό και το ποτό σου. Να μην ξεχνάς ότι οι φτωχοί του πλανήτη περπατούν χιλιόμετρα για την καθημερινή τους  τροφή,  ενώ οι πλούσιοι περπατούν χιλιόμετρα για να τη χωνέψουν.

Απ όλους έχεις να κερδίσεις κάτι. Μάθε από τους γύρω σου. Γίνε παιδί με τα παιδιά, παίξε μαζί τους αλλά πήγαινε και στο καφενείο να μιλήσεις με τους γέρους. Κάτι έχει να σου πει η συσσωρευμένη εμπειρία τους.

Μην τα παίρνεις όλα τοις μετρητοίς. Μην παίρνεις τα πάντα σοβαρά  Πιθανόν υπερβάλλεις στο σήμερα. Αυτό που σε ενοχλεί ή φοβάσαι τώρα, το πιο πιθανό είναι αύριο να το κρίνεις ανούσιο ή χλιαρό. Προσπάθησε να δεις τον εαυτό σου από απόσταση, ρίξε μια ματιά στη θέα του κοπαδιού σου από το λόφο

Έχε υπομονή. Οι κατσίκες δεν γεννούν κάθε μήνα. Αλλά όταν συμβεί πρέπει να σαι παρών και σε χρειάζονται

Μάλωσε καμιά φορά με τη σύντροφό σου αν χρειαστεί, δεν είναι τρομερό, άφησε τα συναισθήματα να εκτονωθούν. Κάνε αποσυμπίεση στο θυμό. Η φωτιά μερικές φορές είναι ευεργετική.  Αν καεί μια περιοχή με πουρνάρια ή ξερόχορτα , η άνοιξη πάλι θα δώσει νεαρή βλάστηση, εκλεκτή τροφή για τις γίδες και τα μικρά τους. Πρόσεχε όμως, τα λόγια που θα ειπωθούν δεν τα ξαναμαζεύεις. Πρόσεχε τι θα φάνε οι γίδες σου, δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν. Αν αυτά που θα φάνε είναι τα βλαστάρια δέντρων, το δάσος δεν ξαναγίνεται, ο τόπος θα μείνει χέρσος...

Πότε δεν θα υπάρξει ιδανική στιγμή, ποτέ οι συνθήκες και οι καταστάσεις δεν θα είναι ιδανικές. Ξεκίνα από εδώ που βρίσκεσαι τώρα! Μην αναβάλλεις.

 Να είσαι ευγενικός. Ένα πρόσωπο που χαμογελά καθρεφτίζει ανάλογη συμπεριφορά. Κάνε δώρα. Ακόμη και το δώρο ενός καλού λόγου είναι σημαντικό.  Να φέρεσαι καλά στους ηλικιωμένους, σε λίγο θα σαι σαν αυτούς. Να φέρεσαι καλά και στα ζώα, αυτά δεν κρατάνε κακία, δεν ζηλεύουν, δεν έχουν εμμονές ούτε εγωισμό. Συγχωρούν, και μάλιστα χωρίς όριο.

Αν ξέρεις γράμματα διάβασε! Αυτοί που διαβάζουν ζουν επιπλέον ζωές. Όχι μόνο τη δική τους αλλά κι όλων αυτών που μπήκαν στη θέση τους

Τόλμησε, ο φόβος σε κρατά δεμένο αλλά δεν είναι πραγματικός, απλά προέρχεται από το άγνωστο που δεν βρίσκεται στο κεφάλι σου.

Μην δένεσαι με τα πράγματα. Η ζωή είναι σαν τη διαδρομή του χειμαδιού και το ταγάρι. Όσο περισσότερο το γεμίζεις, τόσο πιο δύσκολα θα περπατάς. Πάρε τ απαραίτητα, το κοπάδι προχωρά, δεν θα σε περιμένει αν καθηλωθείς από πράγματα βαριά κι ασήκωτα. Πέτα τα , αποδεσμεύσου, νιώσε πιο ευέλικτος κι ελεύθερος."

...το λιομάζωμα λοιπόν...κόπος και γιορτή μαζί...

...απόλαυση να βλέπεις τους καρπούς της δουλειάς σου...

...όποιας δουλειάς...πολύ περισσότερο αν τα έργα των χεριών σου απαιτούν χρόνο και υπομονή...τότε η ικανοποίηση είναι ακόμη μεγαλύτερη...

...η πολυθρόνα μου...μια ζεστή αγκαλιά πάντα ανοιχτή για να με ξεκουράσει...

...με νήματα που είχαν περισσέψει από άλλα εργόχειρα...τα κομμάτια πλέχτηκαν τις ελάχιστες  ώρες της βραδινής ραστώνης...ένα καινούργιο φόρεμα...η αγάπη που της ανταποδίδω...τι κι αν είναι άψυχο αντικείμενο...ποιος ξέρει να μας πει αν όσα θεωρούμε άψυχα είναι όντως έτσι...

...πάντα μου άρεσε να διαβάζω το κείμενο του Φ.Κόντογλου για τις πέτρες...τις άψυχες και καταφρονημένες... "Πέτρες! Τί εἶναι οἱ πέτρες; Πέτρες! Δηλαδή, τίποτα! Ποιὸς δίνει σημασία σ᾿ αὐτές; Ποιὸς χάνει τὸν καιρό του μὲ τὶς πέτρες; Δὲν ἀξίζει τὸν κόπο μηδὲ νὰ μιλήσει κανένας γι᾿ αὐτές. Εἶναι τὰ πιὸ καταφρονεμένα πράγματα τῆς πλάσης.

Ὡστόσο, μοῦ φαίνεται, πὼς αὐτὲς οἱ τιποτένιες πέτρες θ᾿ ἀπομείνουνε μονάχα, ὅποτε χαλάσει ὁ κόσμος καὶ λείψει κάθε ζωὴ ἀπάνω στὴ γῆ. Αὐτὲς εἶναι ἡ πρώτη σύσταση τοῦ κόσμου, κι αὐτὲς θά ῾ναι τὸ τελευταῖο ἀπομεινάρι του. Δὲν κουνιοῦνται ἀπὸ τὸν τόπο τους, δὲν μιλᾶνε. Μὰ θαρρῶ πὼς ἀκοῦνε καὶ πὼς βλέπουνε. Μᾶς βλέπουνε ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους κι ὅσα κάνουμε, ἀκοῦνε ὅσα λέμε ἐμεῖς οἱ λιγόζωοι, οἱ ψευτο-κανωμένοι, καὶ μᾶς ἐλεεινολογᾶνε γιὰ τὴν ἀνοησία μας, πὼς τάχα θὰ κυριέψουμε τὸν κόσμο! Οἱ πέτρες ποὺ πατοῦσε ἀπάνω τους ὁ Ἀχιλλέας κι ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος θὰ κρυφογελούσανε μὲ τὴ ματαιοδοξία τους, γιατὶ ξέρανε πὼς θὰ σβήσουνε πολὺ γρήγορα, σὰν καπνός, κι αὐτοί, κι οἱ αὐτοκρατορίες τους, κ᾿ οἱ δόξες τους, σὲ καιρὸ ποὺ αὐτὲς θὰ στεκόντανε ἀκατάλυτες, ὅπως καὶ θὰ βρίσκουνται ὡς τὰ σήμερα σὲ κάποια μεριά. Ἀπὸ τότε τὶς πατήσανε χιλιάδες ἄνθρωποι, δίχως νὰ τὶς δώσουνε καμμιὰ προσοχή, κι ὅλοι τους γινήκανε κουρνιαχτός, σὰν νὰ μὴν ᾔρθανε ποτὲς στὸν κόσμο.

Πολλὲς φορὲς κάθουμαι καὶ κοιτάζω τὶς πέτρες ποὺ τυχαίνει νὰ βρίσκουνται μπροστά μου, καὶ μοῦ φαίνεται πὼς μὲ κοιτάζουνε καὶ κεῖνες μὲ κάποια μυστηριώδη μάτια ποὺ δὲν φαίνονται, καὶ πὼς κρυφοκουβεντιάζουνε μεταξύ τους καὶ πὼς κρυφογελοῦνε γιὰ τὴν κουταμάρα μας νὰ φανταζόμαστε μεγάλα καὶ τρανὰ πράγματα, νὰ βγάζουμε ὁ ἕνας τ᾿ ἀλλουνοῦ τὰ μάτια καὶ νὰ τὶς στοιβιάζουμε, αὐτὲς τὶς πέτρες ποὺ μᾶς περιγελᾶνε, τὴ μιὰ ἀπάνω στὴν ἄλλη, ἢ νὰ τὶς πελεκᾶμε γιὰ νὰ κάνουμε ἀγάλματα καὶ ταφόπετρες, γιὰ νὰ τὶς βάλουμε ἀπάνω στὴν κοιλιά μας ἅμα πεθάνουμε! Ἀνατριχιάζω ὧρες-ὧρες, γιατὶ νοιώθω καθαρὰ τὰ γέλια ποὺ κάνουνε κρυφὰ οἱ πέτρες γιὰ τὴν κουταμάρα μας."

...τα έργα των χεριών είναι ο τρόπος μας να ξεφεύγουμε από τη δύσκολη καθημερινότητα...δεν είναι προτεραιότητες ή απολύτως αναγκαία στη ζωή μας...όμως στη δική μου ζωή είναι σαν το αλάτι στο φαγητό μου...δεν κάνω χωρίς εργόχειρο...νιώθω πως κάτι σημαντικό μου λείπει...

...έτσι...από την ανάγκη της δημιουργίας και τη μεγάλη αγάπη που της έχω ξεκίνησα και την τσάντα της κόρης μου...Ύφασμα έψαξα πολύ να βρω...και το βρήκα ξεχασμένο στο πάνω ράφι ενός ψιλικατζίδικου που ετοιμάζεται να κλείσει λόγω συνταξιοδότησης του ιδιοκτήτη...

..."α,αυτό" μου είπε σχεδόν περιφρονητικά "έχει απομείνει εδώ από τότε που το έπαιρναν οι γυναίκες και κεντούσαν χριστουγεννιάτικα εργόχειρα(ένα τέτοιο ήρθε και σε εμένα σαν προίκα...πράσινο με κεντημένα πάνω του τραπουλόχαρτα...)...Το είχα ξεχάσει..."

...το κέντησα με κόπο-αφού τα μάτια μου με προδίδουν τελευταία- το γέμισα με μουσική,νότες...

...και όργανα....λουλούδια και πουλιά...

...ό,τι πρέπει για ένα κοριτσάκι που ξεκινάει φέτος το ταξίδι της μουσικής παιδείας...

...ελπίζοντας να εκτιμήσει το χειροποίητο τώρα που είναι μικρή...ώστε να μην το αφήσει να σβήσει όταν αργότερα θα περνάει από το χέρι της...

...και παράλληλα ο ερχομός του χειμώνα επιβάλλει την προετοιμασία για...ζεστά πόδια...τσουράπια τα λέμε στα μέρη μας...τερλίκια αλλού...

...όλες οι γυναίκες του σπιτιού επί τω έργω...

...δυσκολεύτηκα να καταλάβω πως ακριβώς θα γινόταν αυτό που έπλεκα τερλίκι...

...όμως τελικά το...εμπέδωσα...

...και το αποτέλεσμα...

...με αποζημίωσε με τη ζεστασιά του...τελικά βέβαια κατέληξαν στα πόδια του γιού μου αφού έχασα τις αναλογίες και έγιναν παπουτσάκια για πόδια γίγαντα-ευτυχώς διαθέτουμε έναν τέτοιο στο σπίτι μας...

...με αυτά και αυτά σας αφήνω, φίλοι μου... Η κούραση αυτών των ημερών μας αναγκάζει να πηγαίνουμε νωρίς για ύπνο...Αύριο ξημερώνει Κυριακή...Είναι η ημέρα που γιορτάζει η Φαίδρα μας... Του Αγίου Φαίδρου ξημερώνει...Μακάρι πάντα να πρεσβεύει για όλους μας...

Πολλοὺς πρὸς ἄλλα, πρὸς δὲ ῥητίνης ζέσιν,
Στερρῶς ἀθλοῦντα, Φαῖδρον ἔγνωμεν μόνον.

Εύχομαι σε όλους καλή και ευλογημένη νέα ημέρα...

Ένα χαλί... χειροποίητο...

Η τέχνη είναι μια...περίεργη ιστορία... Ο ορισμός ενός έργου σαν έργο τέχνης δεν ακολουθεί κανόνες συγκεκριμένους και ελέγξιμους...Είναι μάλλον μια γενική αίσθηση πληρότητας,αρμονίας, λύτρωσης και-ίσως-ενός εύληπτου μηνύματος που ένα έργο σου αφήνει αυτό που το κατατάσσει σε διαφορετική κατηγορία από τα άλλα...

Επίσης πιστεύω πως και ο χρόνος που κάποιος δαπανά για να φτιάξει ένα δημιούργημα, ο κόπος που καταβάλλει,τα υλικά ή η τεχνική που χρησιμοποιεί είναι κριτήρια που το κάνουν από χειροτέχνημα έργο τέχνης...Προσωπικά χρησιμοποιώ περισσότερο το συναίσθημα παρά τις γνώσεις για να θεωρήσω ένα έργο καλλιτέχνημα(ξέρω πως αυτό δεν είναι πάντα σωστό ,αλλά είναι ο δικός μου τρόπος...)..

Είναι πιστεύω παραπάνω από φανερό πως πολύ συχνά η κριτική είναι αυτή που αναδεικνύει ένα έργο τέχνης ως τέτοιο...όπως επίσης και έναν καλλιτέχνη ως τέτοιο... Υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα που μπορεί να φτιάξει ή να καταβαραθρώσει την εικόνα ενός καλλιτέχνη...Αυτό το ...εμπορικό σύστημα ποτέ δεν το συμπάθησα...

Παλιότερα η τέχνη ήταν σύντροφος στη ζωή όλων των ανθρώπων...Ήταν ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι μεταμόρφωναν την καθημερινότητά τους...Τέχνη έκανε ο ζωγράφος που διακοσμούσε το σπίτι του ή -από εσωτερική ανάγκη-ιστορούσε με τα πινέλα του τις λύπες και τις χαρές του...

...η υφάντρα που συνδύαζε τα χρώματα στα κιλίμια που έστρωνε στο σπίτι της ,η κεντήστρα που με βελόνι και κλωστή έφτιαχνε αριστουργήματα για να στολίσει το τραπέζι της...Η τέχνη τότε ήταν πιο κοντινή στην καθημερινότητα και πολύ συχνά τέχνη και χρηστικότητα συνέπιπταν στο ίδιο έργο...

Ο καλλιτέχνης, παλιότερα, σπάνια πλούτιζε ή ζούσε από την τέχνη του...περισσότερο την εξασκούσε από την ανάγκη του να ομορφύνει τον κόσμο γύρω του και να εκτονώσει τις δημιουργικές δυνάμεις που έκλεινε μέσα του...

Ένας τέτοιος καλλιτέχνης -βγαλμένος λες από παλιά- είναι και ο αγαπημένος μου ξάδελφος ,ο Αλέκος...Καλλιτέχνης σε όλα του...Πριν καιρό είχα κάνει μια ανάρτηση για το κτήμα στο οποίο ζει και όπου κανείς μπορεί να δει το καλλιτεχνικό του πνεύμα...( http://vasanakia.blogspot.gr/2012/04/blog-post_16.html ).Όλα φτιαγμένα και φροντισμένα με μεράκι και αγάπη...Την ίδια αγάπη με την οποία φτιάχνει και τα χαλιά του...

...παρόλο που έχει τόσα να νοιαστεί,τους μαθητές του στο σχολείο(μέχρι πρότινος),τα ζώα,τον κήπο του,τα μελίσσια ...παρόλο που ο χρόνος που του μένει είναι σχεδόν ανύπαρκτος...από βράδυ σε βράδυ,με υπομονή μεγάλη κεντάει,ζωγραφίζει ή φτιάχνει τα υπέροχα φλοκωτά χαλιά του,πραγματικά κομψοτεχνήματα...

 ...τα χαλιά αυτά κάνει συνήθως χρόνια να τα τελειώσει...είναι φτιαγμένα με μαλλιά ανεπεξέργαστα (όπως αυτά με τα οποία υφαίνουμε),τα χρησιμοποιεί στο σπίτι του χρόνια τώρα χωρίς να πάθουν το παραμικρό...

Ένα από αυτά τα χαλιά-δώρο σε αγαπημένο του πρόσωπο- άρχισε να φτιάχνει και σήμερα... Επειδή η τεχνική που χρησιμοποιεί είναι σχετικά εύκολη για όλους του ζήτησα να φωτογραφίσω το αρχικό στάδιο ώστε να αποτελέσει τον μπούσουλα για όσους τολμηρούς θελήσουν να φιλοτεχνήσουν ένα τέτοιο χαλί...

 ...το σχέδιο του χαλιού μπορείτε να το ζωγραφίσετε σε ένα μεγάλο χαρτί και να το μεταφέρετε πάνω στον καμβά με μαρκαδόρους ή κηρομπογιές...

 ...επίσης -για όσους έχουν περισσότερο χρόνο και συγχρόνως θέλουν να φτιάξουν κάτι απλό -υπάρχει και η λύση να μετρούν το σχέδιο ενώ το φτιάχνουν όπως κάνουν με τα κεντήματα...

 ...η τεχνική είναι αυτή των φλοκωτών χαλιών.Υπάρχει ένα ειδικό εργαλείο με το οποίο μπορείτε να περάσετε και να δέσετε κόμπο τα νήματα που πρέπει να κόψετε στο ίδιο μάκρος(5 έως 8 εκατοστά περίπου)...με το εργαλείο αυτό έφτιαξα κι εγώ πριν λίγο καιρό ένα μαξιλαράκι με υπόλοιπα νημάτων που είχα για πέταμα...

 ...όσοι μπορέσετε να το βρείτε πάρτε το να το έχετε για μελλοντική χρήση,αφού δύσκολα το βρίσκεις πλέον...

...το ζωγράφισμα του σχεδίου πάνω στον καμβά πρέπει να γίνει με προσοχή και υπομονή...Στρώστε τον καμβά σε χώρο όπου μπορείτε να τον αφήσετε μερικές ημέρες χωρίς να μετακινηθεί...Το σχέδιο μπορεί να είναι παραδοσιακό ή μοντέρνο,να το βρείτε από άλλα χαλιά ή κεντήματα...ή να το δημιουργήσετε μόνοι σας...

 ....όσοι αποφασίσετε να φτιάξετε το χαλί με ανεπεξέργαστα μαλλιά πρέπει να ξέρετε πως θα το καθαρίζετε με στεγνό καθάρισμα(δεν κοστίζει παραπάνω από ότι το πλύσιμο των χαλιών στην τριστέλα)ώστε να μην ξεβάψει...

 ...αν τα προσέξετε θα τα έχετε για μια ζωή...

 ...μπορεί να κοπιάσετε...αλλά σίγουρα αξίζει τον κόπο...Το αποτέλεσμα θα σας αποζημιώσει...

...εύχομαι σε όλους να βρίσκετε πάντα τρόπους να ξεπερνάτε την πεζή καθημερινότητα,να δημιουργείτε,να ντύνετε τη ζωή σας με ομορφιά και μεράκι... Πιστεύω πως ο καθένας από εμάς κλείνει μια καλλιτεχνική ψυχή μέσα του που απλώς περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία να αναδειχθεί...

...μη νομίζετε πως μετά το φόρτο της δύσκολης δουλειάς αυτό θα σας κουράσει περισσότερο...μάλλον θα σας δώσει τόση χαρά ώστε θα ξεκουραστεί και το σώμα και-κυρίως η ψυχή...