Κολοκύθα γλυκό του κουταλιού...

Εκείνο το υπέροχο τραγανό γλυκάκι που με κερνούσε η θεία-Μαρία στην αυλή του σπιτιού της,κάτω από την πυκνή κληματαριά,κάθε φορά που την επισκεπτόμουν-παιδί ακόμα-...που με την πρώτη δαγκωνιά γέμιζε το στόμα μου σιρόπι και υπέροχες μυρωδιές...ποτέ δεν το ξέχασα και ήρθε η ώρα του...

 Αφορμή μια μεγάλη κολοκύθα λευκή που μου χάρισε ο εξάδελφός μου από τον κήπο του το Φθινόπωρο...Τόσο καιρό δεν μου πήγαινε η καρδιά να την κόψω...μου άρεσε μόνο να τη βλέπω...Όμως, προκειμένου να πάρω τους σπόρους για το ανοιξιάτικο σπορείο, πήρα την απόφαση να τη...θυσιάσω...

Την έκοψα λοιπόν στη μέση-με κάποια δυσκολία είναι αλήθεια-και καθάρισα το εσωτερικό από τους σπόρους...

...τους οποίους βέβαια φύλαξα αφού τους έπλυνα καλά...

...ύστερα έβγαλα την εξωτερική φλούδα(ξεφλούδισμα με το μαχαίρι με αρκετή δυσκολία λόγω του σκληρού περιβλήματος) και προσπάθησα να κόψω κομμάτια με το ειδικό εργαλείο που το λένε αρίδι...

...τα κατάφερα και πραγματικά ενθουσιάστηκα από την τελειότητα των ελατηρίων,όπως επίσης θαύμασα την υπομονή των παλιότερων γυναικών-μεταξύ των οποίων και της θείας μου-που έκοβαν όλη την κολοκύθα με το αρίδι...

...και κατόπιν το άφησα στην άκρη(δεν είναι για όλους τόση αξιοσύνη)και έκοψα την κολοκύθα κομμάτια μέτρια σαν πατάτες τηγανητές(εκ των υστέρων διαπίστωσα πως όσο πιο λεπτά είναι τα κομμάτια τόσο πιο τραγανό το γλυκό)...

...η συνταγή που ακολούθησα είναι σε γενικές γραμμές αυτή της γιαγιάς Δόμνας (http://grandmadomna.blogspot.gr/2013/02/blog-post.html) και μπορώ να σας βεβαιώσω πως είναι εκείνη η παλιά της θείας μου...Η ίδια αίσθηση στο στόμα,το ίδιο άρωμα και -κυρίως- το ίδιο τραγανό με εκείνο....Έβαλα λοιπόν τα κομμάτια σε ασβεστόνερο και τα άφησα λίγο περισσότερο από τις δύο ώρες της συνταγής,περίπου 4-5 ώρες(άλλοι με βεβαίωσαν πως αν τα άφηνα όλο το βράδυ θα ήταν ακόμη καλύτερα!!!)...

...ύστερα τα ξέπλυνα πολύ καλά με χλιαρό νερό...

...και τα έβαλα σε νερό όπου τα άφησα να πάρουν μια βράση...Κατόπιν πέταξα το νερό και επανέλαβα τη διαδικασία άλλη μια φορά(η συνταγή έλεγε τρεις φορές αλλά το φοβήθηκα γιατί μου φάνηκε πως η κολοκύθα μαλάκωσε)...

...και αφού τα στράγγιξα καλά...

...άρχισα να τα τρυπάω τρεις-τέσσερις φορές με μεγάλη σακοράφα...

...εδώ μάλλον πρέπει να επιστρατεύσετε όλη την οικογένεια...Αν τρυπούσα μόνη μου πέντε κιλά κολοκύθα θα χρειαζόμουν ένα μεροκάματο...

...κι ενώ το τρύπημα συνεχίζονταν,παράλληλα έβραζα το νερό με τη ζάχαρη(για πέντε κιλά καθαρισμένης κολοκύθας έβαλα πέντε κιλά ζάχαρη)έτσι ώστε να δέσει...

...κι όταν αυτό έγινε έριξα μέσα την κολοκύθα και την άφησα να πάρει μια βράση...Έσβησα τη φωτιά και άφησα το γλυκό μέσα στην κατσαρόλα τρεις ημέρες....

...κατόπιν πρόσθεσα τα μυρωδικά(κανέλα και αμπαρόριζα) και έδεσα το γλυκό κανονικά...

...το έβαλα σε καλά πλυμένα βάζα αφού κρύωσε (έτσι ελέγχω καλύτερα αν έδεσε καλά ώστε να μην είναι κομπόστα ή αν παραέδεσε ώστε να ζαχαρώσει).Επειδή το σιρόπι δεν έφτανε για να καλύψει όλο το γλυκό έβρασα κι άλλο σιρόπι που το προσθεσα στα βάζα.Ύστερα αποστείρωσα τα βάζα με το γλυκό βάζοντάς τα στο φούρνο μέσα σε ταψί στους 150 βαθμούς για μισή ώρα(το γλυκό να μην φτάνει μέχρι το χείλος του βάζου,τα καπάκια να μην είναι καλά βιδωμένα και τα βάζα να μην ακουμπούν μεταξύ τους).Όταν τα έβγαλα τα βίδωσα καλά και τα έβαλα ανάποδα να κρυώσουν...

...το χρώμα του γλυκού είναι το βαθύ κίτρινο....Η γεύση του καταπληκτική...Είναι ίσως το νοστιμότερο γλυκό του κουταλιού και αξίζει τον κόπο του ....

Η ανάρτηση αυτή ολοκληρώθηκε χθες αργά το βράδυ...Σήμερα το πρωί στην εκκλησία μας μαζί με τον καφέ μας κέρασε η κυρία-Πάτρα και γλυκό κολοκύθα...Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο!!!Ακόμη πιο τραγανό από το δικό μου!!!!Δεν έχασα την ευκαιρία...Άρπαξα χαρτί και μολύβι και σας μεταφέρω τη δική της εκδοχή...Έτσι το έφτιαχνε πάντα η μητέρα της,μου είπε...Καθαρίζει με τον ίδιο τρόπο την κολοκύθα και τη βάζει στο ασβεστόνερο όπου την αφήνει ένα ολόκληρο βράδυ...Το πρωί την ξεπλένει πολύ καλά και τη βάζει σε λεκάνη όπου ρίχνει μία κουταλιά της σούπας χυμό λεμονιού ή ξινό.Εκεί το αφήνει μια ώρα...Κατόπιν το ξεπλένει καλά και το βάζει στην κατσαρόλα μαζί με τη ζάχαρη(για 40 περίπου κομμάτια βάζει περίπου 1,5 κιλό ζάχαρη-περισσότερο με το μάτι).Το αφήνει εκεί όλη τη μέρα και το βράδυ το δένει...Η συνταγή μου φάνηκε ευκολότερη από τη δική μου και όλοι οι συνενορίτες μου με διαβεβαίωσαν πως έτσι ακριβώς τη θυμούνται από τις μανάδες και γιαγιάδες τους... Την επόμενη φορά αυτή τη συνταγή θα εφαρμόσω...Για όσους το τολμήσουν εύχομαι...ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!!!