Kαλημέρα και σήμερα...

  Φτάσαμε και στη μέση του Νοέμβρη...Στη γιορτή της Παναγίας της Μισοσπορίτισσας(ή Παναγιάς Πολυσπορίτισσας ή Παναγιάς Μπουρμπουρελούς) δηλαδή στα Εισόδια της Θεοτόκου,στις 21 Νοεμβρίου...Εκτός από μεγάλη γιορτή είναι και η αφετηρία της χειμερινής σποράς...Γι αυτό το έθιμο(έχει τις ρίζες του στην αρχαία εποχή αυτή της πανσπερμίας)προστάζει να βράζουμε κάθε χρόνο αυτή τη μέρα πολυσπόρια πολλά όσπρια και δημητριακά μαζί ώστε να ευλογήσει η Παναγία τον καινούργιο σπόρο που θα πέσει στη γη και να βοηθήσει να έχουν οι καλλιεργητές καλή σοδειά.Τα ονόματα της Παναγίας προέρχονται από το γεγονός ότι την εποχή αυτή οι προμήθειες των αγροτικών νοικοκυριών σε σιτηρά ήταν ήδη μειωμένες στο μισό,αφού ένα μέρος του σταριού χρησιμοποιούνταν σαν σπόρος.Η ρήση του λαού για την ημέρα των Εισοδίων της Παναγίας λέει:  "Μισά 'φαγα, μισά 'σπειρα, μισά 'χω στη σεντούκα". Φτιάξαμε και τα δικά μας πολυσπόρια φέτος...Σε μια λεκάνη βάλαμε μια σέσουλα ρεβύθια...

 ...μια σέσουλα φασόλια άσπρα...

 ...μια σέσουλα φασόλια μαυρομάτικα...

 ...μια σέσουλα κουκιά...

 ...μια σέσουλα φακές...

 ...μια σέσουλα φάβα...

 μια σέσουλα ρύζι ανεπεξέργαστο...

 ...μια σέσουλα καλαμπόκι...

 ...και μια σέσουλα σιτάρι(μπορείτε να βάλετε και άλλα όπως μπιζέλια,κόκκινα φασόλια κ.α.)...

 ...τα οποία βάλαμε αποβραδίς στο νερό...

...και την επόμενη ημέρα(μια φίλη μου έγραψε πως στα μέρη της τα έφτιαχναν την παραμονή της γιορτής,εμείς το συνηθίζαμε ανήμερα)τα βάλαμε σε κατσαρόλα με νερό και μόλις πήραν βράση αδειάσαμε το πρώτο νερό και προσθέσαμε καθαρό που όμως ήταν(και πρέπει να είναι) καυτό...

...κατόπιν το βράσαμε σε σιγανή φωτιά...

...μόλις χύλωσε(το σύνηθες είναι να έχουν και λίγο ζουμί τα πολυσπόρια,αλλά εμείς τα προτιμούμε χυλωμένα)τα σερβίραμε σε πιάτα...

...και τα απολαύσαμε με μέλι...

...ή με ζάχαρη(μπορείτε να τα φάτε και ρίχνοντας λίγο λάδι αν δεν σας αρέσουν γλυκά)...

Ο καιρός εδώ,στα μέρη μας,άρχισε να δείχνει το...φθινοπωρινό του πρόσωπο...Περίεργο για εμάς τους μεγαλύτερους που δεν έχει έρθει ακόμη ο Χειμώνας...Άλλοτε θυμάμαι πως από τον Οκτώβριο στα Χάνια Πηλίου είχαμε χιόνια...Τέλος πάντων...Κάλλιο αργά,παρά ποτέ...

Μας έκλεισε στο σπίτι η βροχή...ασταμάτητη,αρκετές μέρες τώρα...Ευεργετική-δεν χωράει αμφιβολία-όμως δημιουργεί τα...προβλήματά της...Όταν τα παιδιά μου βρίσκονται μέσα στο σπίτι,μεταμορφώνονται σε θηρία...τρέχουν συνεχώς,μαλώνουν, πειράζονται...σκέτη... κόλαση...Όμως η πείρα με έχει διδάξει τρόπους να αντιμετωπίζω τέτοιες...έκτακτες καταστάσεις...ανάγκης...Μια δόση κουλουράκια με πετιμέζι μπορεί να με σώσει...Σας τη συνιστώ...

 Αν θέλετε,λοιπόν,να περάσετε ένα δημιουργικό απόγευμα παρέα με τα παιδιά σας,νομίζω πως τα μουστοκούλουρα θα...σας βοηθήσουν...Κι αυτό γιατί-εκτός από το ότι είναι πολύ υγιεινά,αφού περιέχουν ελάχιστη ζάχαρη- η ζύμη τους μοιάζει πολύ με πλαστελίνη,δεν ανοίγει κι έτσι τα παιδιά διασκεδάζουν τη διαδικασία του..."πλάθω κουλουράκια" αλλά και μπισκοτάκια...Για τα μουστοκούλουρα λοιπόν...

 ...θα χρειαστεί να βάλετε σε μια λεκάνη 1 ποτήρι πετιμέζι(μου έφερε ένα μεγάλο βάζο ο γείτονάς μας,ο κυρ-Κώστας-να είναι καλά)και μισό ποτήρι ζάχαρη...

...1 ποτήρι νερό και δύο ποτήρια λάδι...

 ...2 κουταλιές της σούπας σόδα και ένα κοφτό κουταλάκι γαρύφαλλο...

 ...και τέλος αλεύρι,όσο παρει...

 ...ώστε μετά από καλό ζύμωμα...

 ...να γίνει μια ζύμη...

 μαλακή,που να μην κολλάει στα χέρια...

 ...κι όταν είναι έτοιμη...αρχίζει το πανηγύρι...Χεράκια σε δράση και προσωπάκια όλο χαμόγελο...

 ...για κουλουράκια...

 ...αλλά και ό,τι άλλο η φαντασία δημιουργήσει...

 ...μπισκοτάκια χριστουγιεννιάτικα,της προσμονής...

 ...που με λίγη κανελίτσα(μας φάνηκε πως ταίριαζε και την προσθέσαμε μετά)απέκτησαν το δικό τους άρωμα...

 ...όπως και σχήμα...

 ...η συνταγή από το περιοδικό "Προς τη νίκη"...

 ...και η απόλαυση όλη δική μας...Τα μουστοκούλουρα δεν είναι πολύ γλυκά.Όπως διαβάζουμε στο βιβλίο της Ε.Βουτσινά "Γεύση ελληνική":"Τα αυθεντικά μουστοκούλουρα δεν είναι πάρα πολύ γλυκά.Έχουν μια φυσική γλύκα όπως η μουσταλευριά,το πετιμέζι κ.τ.λ.Αυτοί που τα προτιμούσαν γλυκύτερα έβραζαν μούστο ή πετιμέζι και τα βουτούσαν για λίγο,όπως μελώνουμε τα μελομακάρονα,και απορροφούσαν πετιμέζι,μαλάκωναν κάπως και γίνονταν πιο γλυκά."

...φυλάξτε τα σε μεταλικό κουτί...



 ...και μια πρακτική συμβουλή,όχι από εμένα αλλά από μια εξαιρετική κυρία,πρεσβυτέρα, υπερπολύτεκνη,αλλά κυρίως γλυκύτατο άνθρωπο,γεμάτο χαρά,που μου είπε έναν απλό τρόπο ώστε να καθαρίζεται γρήγορα και εύκολα το ρόδι...Πρεσβυτέρα μου,έχετε δίκιο...Πήρα το ρόδι,το γύρισα λίγο πάνω στον πάγκο(όπως κάνουμε με τα λεμόνια πριν τα στίψουμε)...

 ...το έκοψα στη μέση και το χτύπησα με ένα σφυράκι από την πίσω πλευρά...

 πραγματικά ευφυές...δοκιμάστε το...

Τέλος θα ήθελα πριν σας αφήσω να ευχαριστήσω για μια φορά ακόμη όλους τους φίλους που έσπευσαν να με βοηθήσουν όταν ζήτησα βοήθεια...είτε με τις συμβουλές τους(πολύτιμες),είτε με τη συμπαράστασή τους,είτε με τις ευχές τους,είτε απλά με τη  σκέψη τους που για μια στιγμή μου χάρισαν...Μου έδωσαν μεγάλη χαρά κι αυτό έχει ξεχωριστή αξία αφού στις εποχές μας η χαρά είναι...ακριβοθώρητη...Σας είμαι ευγνώμων...