Καλημέρα και σήμερα...

 Νωρίς ήρθε φέτος η Άνοιξη στα μέρη μας...Δεν το περιμέναμε...κι όμως έκπληκτοι είδαμε στη μέση του Χειμώνα...τις ανεμώνες να δίνουν χρώμα στο γκρίζο του Χειμώνα...και τα μανουσάκια να σκορπούν το μεθυστικό(κυριολεκτικά)άρωμα τους...Στολίστηκαν πάλι τα ανθοδοχεία μας...

 ...δημιουργία παντού...Στο κτήμα καλοδεχτήκαμε τα πρώτα καινούργια μέλη της φετινής  χρονιάς...το πρώτο κοτοπουλάκι ...ζωηρό και φωνακλάδικο και καλτσονάτο(κοκοράκι θα είναι)...

...που γρήγορα απέκτησε αδελφάκια...

 ...το ένα καλύτερο από το άλλο...μη μου πείτε πως δεν είναι τα πιο όμορφα ,τα πιο έξυπνα και τα πιο χαριτωμένα κοτοπουλάκια που είδατε ποτέ(και μην ακούσω ιστορίες για κουκουβάγιες και πέρδικες...θα θυμώσω...)...

  ...προχθές πάλι έλαβα από φίλο διαδικτυακό σπόρους λαχανικών...που μας τους πρόσφερε με αγάπη και ανιδιοτέλεια... θέλω να σας διαβεβαιώσω πως κάποιες τέτοιες κινήσεις είναι που φέρνουν την Άνοιξη και στις καρδιές μας...Γιώργο σε ευχαριστώ πολύ...

 ...κι αυτό δεν το λέω τυχαία...Πιστεύω πως τέτοιες χειρονομίες κρύβουν μέσα τους την ανάγκη του λαού μας να επιβιώσει και να γυρίσει σε αξίες παλιές... αιώνων...όταν οι άνθρωποι θεωρούσαν πλούτο το να μοιράζονται και κεφάλαιο όχι το χρυσάφι (που δεν τρώγεται)αλλά τη δυνατότητα να ελέγχει την τροφή του δηλαδή τα ζώα του και τους σπόρους του...Και είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενη και αισιόδοξη όταν μαθαίνω-κι αυτά τα μηνύματα όλο και πυκνώνουν τελευταία-ότι πολλοί στρέφονται πια προς τα πίσω για να βρουν τα εργαλεία να προχωρήσουν μπροστά.Πολλοί ανταλλάσσουν σπόρους στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν ντόπιες ποικιλίες που θα τους επιτρέπουν να βάζουν κάθε χρόνο τα δικά τους φυτά και να μην στηρίζονται στα υβρίδια...Πολλοί προτιμούν να εκτρέφουν ντόπιες ράτσες ζώων που είναι σίγουρο ότι έχουν προσαρμοστεί στα μέρη μας και που για αιώνες έτρεφαν τους προγόνους μας...Δεν θα χαθούμε,είμαι σίγουρη...Γιατί ευτυχώς τα χρόνια του ευδαιμονισμού και της άκρατης κατανάλωσης που μας έκαναν μαλθακούς δεν ήταν τόσα ώστε να εξορίσουν από τη μνήμη του λαού μας την ιστορία του...

...κι αυτό είναι πραγματικά σημαντικό αφού λαός που ξεχνάει την Ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει...Όσα συμβαίνουν τώρα στη χώρα μας δεν είναι πρωτόγνωρα όπως πολλοί θα ήθελαν να πιστεύουν ώστε να νιώθουμε ανασφαλείς και να αποζητούμε την προστασία τους...Ο λαός μας έχει ζήσει πολλές ανάλογες καταστάσεις στο πέρασμα των αιώνων...Θυμηθείτε για παράδειγμα τι έλεγε ο Αριστοτέλης στα "Πολιτικά" του και βγάλτε τα συμπεράσματά σας...

«… Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες,

αφ’ ενός για να συντηρείται με τα χρήματά τους η φρουρά του καθεστώτος

κι αφ’ ετέρου να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές.

Σε αυτό αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων,

η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών,

όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά».

Αριστοτέλους, Πολιτικά

 Τώρα αν αυτό το συνδυάσετε με την κατάσταση της σχέσης κράτους και πολιτών στη χώρα μας σήμερα...ποιος θα σας κατηγορούσε αν πιστεύατε πως η δημοκρατία μας μόνο κατ' όνομα είναι τέτοια,ενώ με τυραννία μοιάζει και μάλιστα ανάλογη με αυτή που έζησαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας;Κι αν τώρα προσθέσετε την πρόθεση των ταγών του έθνους μας να καταργήσουν την διδαχή της Ιστορίας όπως την ξέραμε στο Γυμνάσιο-στο Λύκειο έχει ήδη γίνει-και να την αντικαταστήσουν με θεματική ιστορία...ποιος θα σας κατηγορούσε ότι η καχυποψία σας είναι που πλάθει σενάρια για προσπάθεια-βάσει σχεδίου-να μας στερήσουν την ταυτότητά μας,να ξεχάσουμε από που ερχόμαστε και που κινήσαμε να πάμε;Όμως στο χέρι μας είναι να τους χαλάσουμε τα σχέδια... Με προσπάθειες συλλογικές ,τέτοιες σαν αυτή της συγκέντρωσης,συντήρησης και διάδοσης των ντόπιων φυτών και ζώων...και άλλων όπως αυτές της διάδοσης και του σεβασμού των πατροπαράδοτων και δοκιμασμένων αξιών...

...των αξιών που θεωρούσαν πλούτο τη φτώχεια και φτώχεια τον πλούτο όπως πολύ όμορφα μας διηγείται η ιστορία που ακολουθεί:"Μια πλούσια οικογένεια ζει μ΄ όλες τις ανέσεις, απολαμβάνοντας καθημερινά ό,τι επιθυμεί, μόνο που όλα τα μέλη της δείχνουν να μην εκτιμούν τον πλούτο τους.Τ΄ αντίθετο μάλιστα!Είναι τις περισσότερες φορές αχάριστοι, δύσκολα ικανοποιούνται και πάντα ονειρεύονται κάτι παραπάνω απ΄ αυτό που ΄χουν.Ο πατέρας απογοητευμένος απ΄ την αχαριστία, αποφασίζει να ξεκινήσει τη διδαχή απ΄ το γιο του και να του δείξει στην πράξη τι σημαίνει πραγματική φτώχεια.Έτσι επιλέγει μια φτωχή οικογένεια που ζει σ΄ ένα ορεινό χωριό και τον παίρνει μαζί του να περάσουν λίγες μέρες μέσα στην απόλυτη φτώχεια.Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως ακριβώς θα ΄θελε!Το  αποτέλεσμα εκπλήσσει όχι μόνο τον ίδιο αλλά κι όλους εμάς.

Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στο χωριό.Στο δρόμο της επιστροφής ο πατέρας γεμάτος αγωνία ρώτησε το γιο του:

-Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;

-Ωραία, απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.

-Και τι έμαθες;Συνέχισε μ΄ επιμονή ο πατέρας.

Ο γιος αφού σκέφθηκε καλά, τότε τ΄ απάντησε:

-Εμείς έχουμε ένα σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις.Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί έχουν ένα ποτάμι δίχως τέλος με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω απ΄ τ΄ οποίο υπάρχουν κι άλλες ομορφιές.Εμείς εισάγουμε φαναράκια απ΄ την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται απ΄ τα αστέρια και το φεγγάρι.Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα.

Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας, ενώ αυτοί σπέρνουν και θερίζουν γι΄ αυτό.Εμείς ακούμε CDs, ενώ αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη "συμφωνία" από πουλιά, βατράχια κι άλλα ζώα.Κι όλ΄ αυτά διακόπτονται πού και πού απ΄ το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα, που εργάζεται στο χωράφι.Εμείς μαγειρεύουμε στην ηλεκτρική κουζίνα, ενώ αυτοί ψήνουν στα ξύλα κι ό,τι τρώνε έχει θεσπέσια γεύση.Εμείς για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι απ΄ έναν τοίχο με συναγερμό, ενώ αυτοί ζουν με τις πόρτες ορθάνοιχτες προστατευμένοι απ΄ τη φιλία των γειτόνων τους.Εμείς ζούμε "καλωδιωμένοι" με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση, ενώ αυτοί αντίθετα "συνδέονται" με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης, την οικογένειά τους.Όταν τέλειωσε ο γιος του, ο πατέρας έμεινε έκπληκτος απ΄ τις απαντήσεις του.Κι ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:-Σ΄ ευχαριστώ μπαμπά, που μου δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε..!"

...σας εύχομαι από καρδιάς...καλημέρα και σήμερα...