Καλημέρα και σήμερα...

...και καλώς ήλθατε στον γεμάτο χρώματα κόσμο μου...Πολλές φορές σκέφτομαι πως ο Θεός όρισε τούτο τον τόπο σαν τόπο μου γιατί είμαι από τη φύση μου άνθρωπος βαρύς,κλειστός και γεμάτος λογισμούς που θα μπορούσαν να με τρελάνουν...Όμως όλο το βάρος μέσα μου μπορεί γρήγορα να ελαφρώσει ρίχνοντας μια ματιά έξω από το παράθυρό μου....Η Άνοιξη ήρθε πρώιμα και φέτος....Παρόλο που ο λογισμός μου λέει πως αυτό είναι αφύσικο,η καρδιά μου την υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες....Στο ανθισμένο δεντρολίβανο που γέμισε μέλισσες κουρσάρους...να το τρυγούν...Και στα λουλούδια της αμυγδαλιάς που σκορπούν την ευωδιά τους απλόχερα...

 ...στους βολβούς που ξεπρόβαλαν το χρωματιστό κεφαλάκι τους μέσα από το χώμα...

 ...κι άρχισαν να κεντούν με χρώματα λαμπερά τα ρουχαλάκια τους...

...στο βαθύ φούξια της μολόχας...

...στο πρώτο τριανταφυλλάκι της γλάστρας μου...

...στην τελειότητα των λουλουδιών της τσιτόνιας....

...και στο βαθυκίτρινο των ταπεινών αγριολούλουδων...

...ουπς!!!Που βρέθηκε αυτός εδώ!!!!Και επί τη ευκαιρία...να σας συστήσω...Ο νέος γατούλης του σπιτιού...Ήρθε...μόνος του...Μπήκε κρυφά στο αυτοκίνητο ενώ περίμενα έξω από το σχολείο να παραλάβω τα παιδιά μου και βγήκε σαν κύριος που μας ήξερε χρόνια...Είναι γατούλης από...σπίτι αφού φορούσε λουράκι με κουδουνάκι!!!Όσο κι αν ρωτήσαμε όμως κανείς δεν ήξερε σε ποιον ανήκει...κι έτσι....

 ...στον κήπο τέτοια εποχή όλα τα λαχανικά έχουν πάρει τα πάνω τους....Μαρούλια,κουνουπίδια, μπρόκολα ...

 ...ρόκα,σπανάκια,πράσα και κρεμμυδάκια,άνηθος,μαϊντανός και σέλινο,λάχανα(στα τελευταία τους),ακόμη και λαχανάκια Βρυξελλών που ευδοκίμησαν για πρώτη χρονιά φέτος....Για να μην αναφέρουμε τα άγρια χόρτα με πρώτες τις παπαρούνες και τις τσουκνίδες που μας δίνουν φανταστικές χορτόπιτες....

 ...άρχισαν και οι πρώτες δουλειές για τον καλοκαιρινό λαχανόκηπο...Στήθηκε ένα μικρό θερμοκηπιάκι και μπήκαν οι πρώτοι σπόροι ντομάτας...Τώρα αρχίζει η δύσκολη περίοδος...τέρμα το ραχάτι του χειμώνα...

......και μιλώντας για δουλειά...θυμήθηκα και σας παραθέτω ένα πολύ ωραίο κείμενο από το ιστολόγιο( http://galaktokomika.blogspot.gr/2014/02/blog-post_13.html?spref=fb ) με τον τίτλο <<ΔΟΥΛΕΙΑ… ΔΟΥΛΕΙΑ..!!!>> το οποίο και προσυπογράφω ανεπιφύλακτα...

Οχι· «η δουλειά δεν έχει ντροπή»! Τουναντίον· ο τεμπέλης πρέπει να ντρέπεται…

     Από τούτη τη στήλη, προτείνουμε, στους φίλους Γονείς, να συνηθίσουν τα παιδιά τους στη δουλειά αφενός, και αφετέρου να τους μάθουν την αξία του χρήματος στα πλαίσια της εργασίας που εξασκούν…

  Έτσι, εμείς, μεγαλώσαμε, ταυτόχρονα και παράλληλα, μαθαίνοντας γράμματα και εργαζόμενοι…· εργαζόμενοι καλοκαίρια, Χριστούγεννα, Πάσχα και τ’ απογεύματα όλου του χρόνου… και, όχι, απλά, δε μετανιώσαμε και δε χάσαμε, αλλά βγήκαμε και νικητές!

  Δυστυχώς, η ξαφνική και αφύσικη πλουτοκρατία…, οδήγησε, τους Γονείς, στη νοοτροπία, του να έχουν τα παιδιά τους «μη βρέξει και μη στάξει»…. να μένουν δηλ. «μαμόθρευτα» και μόνο στην άθληση και στα σπορ να καταγίνονται, που, αυτά, αν και γυμνάζουν το σώμα, δε φέρνουν λεφτά όταν τα ‘χεις ανάγκη…·
 Πολύ μεγαλύτερο κακό είναι να βλέπεις τα παιδιά να ξελημεριάζουν σε καφετέριες και μπιλιάρδα… ή να κοιμούνται, μακαρίως,
 Οπότε, πρέπει να συνηθίσουν, τα παιδιά, και στις πνευματικές, μα, περισσότερο, στις χειρωνακτικές εργασίες…

    Άνετα και χωρίς λεφτά, στην αρχή ένα παιδί, μπορεί να εργαστεί σ’ ένα κουρείο αυτές τις δουλειές τις κάναμε, παλιά ή σ’ ένα βιβλιοπωλείο,  σ’ ένα πρατήριο καυσίμων ή σ’ ένα ξυλουργείο, σ’ ένα καφενείο ή κοντά σ’ έναν υδραυλικό ή ηλεκτρολόγο, δίπλα στον επιπλοποιό ή στον σκαλιστή επίπλων, υπαλληλάκος σ’ ένα εμπορικό κατάστημα αλλά και στο επάγγελμα του πατέρα αν αυτό έχει…· κι ακόμη ακόμη, σ’ αγροτικές δουλειές ή και σε εργαστηριακές…, πλασιέ, τεχνίτης ποδηλάτων και αυτοκινήτων, βοηθός του ζαχαροπλάστη και του φούρναρη…

Στην Αμερική και, γενικά, στο Εξωτερικό, αυτό γίνεται… Έτσι, τα παιδιά, δε φοβούνται τις δυσκολίες της ζωής, ψήνονται, και διαμορφώνουν ένα χαρακτήρα που έχει μάθει να σκέπτεται για το μέλλον του, που του είναι πιο εύκολο ν΄ ανοίξει αργότερα μια επιχείρηση…

  Εκείνα τα χρόνια τα παιδιά δούλευαν, και στη δουλειά του πατέρα αλλά και «στα ξένα, στο ξεδούλειο»… ως «παιδόπουλα» μαρμαράδων, χτιστών, μπακάληδων, εμπόρων… έκαναν θελήματα…

Τέρμα, λοιπόν, το ραχάτι και δουλειά… δουλειά… δουλειά… για όλους ξεκινώντας από παιδιά…! Τούτο το οικονομικό “κραχ” πρέπει να μας προσγείωσε…  οπότε δε θέλω αντιρρήσεις… αλλά δουλειά…

   Μία γιαγιά στο Χωριό έλεγε κάτι σοφά λόγια... "Παιδάκι μου μάθε τα παιδιά στη δουλειά να γίνουν χρήσιμα παιδιά στη κοινωνία,να τα βγάλουν πέρα στις δυσκολίες που θα έρθουν... και τη σοδειά αν δε τη πουλήσεις ρίχτει στο φούρνο να τον κάψεις για να βγάλεις ψωμί..!!"
Το γιο της αξιώθηκε και τον είδε πρόεδρο της κοινότητας μας,ένα χρήσιμο άνθρωπο για τη κοινωνία μας..!

Την άποψή μου για τη δουλειά που πρέπει να προσφέρουν τα παιδιά την έχω ήδη καταθέσει ( http://vasanakia.blogspot.gr/2012/09/blog-post.html ) και-όσος καιρός κι αν πέρασε-δεν θα άλλαζα ούτε κεραία από τα λόγια μου!!!...

...το κλείσιμο του χειμώνα και η βραδινή δουλειά δίπλα στη φωτιά γέννησε μια σειρά από σοφές,πολύχρωμες κουκουβάγιες...

...που πρέπει να πω πως είναι το αγαπημένο μου πουλί...Μου αρέσει η φωνή της έξω από το παράθυρό μου αυτή την εποχή...

...κι ας λένε γι αυτή ό,τι προλέγει το θάνατο...Φήμες χωρίς υπόσταση όπως θα φανεί σε επόμενη ανάρτηση αφιέρωμα στο χρήσιμο και μυστηριώδες πετούμενο...

...όπως σε επόμενη ανάρτηση θα σας παρουσιάσω και μια μαγευτική τέχνη,αυτή της μικρο υφαντικής...έτσι όπως την παρακολούθησα σε ένα σεμινάριο πριν λίγες ημέρες...

...κοσμήματα υφαντά πάνω σε αυτοσχέδιο αργαλειό με καρφίτσες...Πολύ μου άρεσε...

...γεμάτα χρώματα κι αυτά...σε αντιστάθμισμα του μουντού του χαρακτήρα μου...Με αυτά κι αυτά όμως πέρασε η ώρα...Ο καφές τελείωσε και οι δουλειές έμειναν-δυστυχώς-εκεί ακριβώς όπου τις άφησα...Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να ανθίζει πάντα η Άνοιξη στις ψυχές όλων μας... Καλημέρα και σήμερα...