Καλημέρα και σήμερα...

 

Είδαμε επιτέλους μια...άσπρη μέρα... Νωρίς το πρωί άρχισε το χιόνι... και ευελπιστούμε να ρίξει αρκετό...Για εμάς το χιόνι είναι θέμα επιβίωσης αφού από εκεί προμηθευόμαστε το νερό για το σπίτι και το κτήμα...Επιπλέον το χιόνι είναι μια καλή ευκαιρία να μείνουμε μέσα,να τεμπελιάσουμε λίγο....παρόλο που μερικοί μερικοί είναι...επί ποδός...

 ...και ,φυσικά, να πούμε μια καλημέρα στους διαδικτυακούς φίλους... Πέρασαν και οι γιορτές του Δωδεκαημέρου,ήρθε ο καινούργιος χρόνος...Στέλνω τις ευχές μου σε όλους...εύχομαι μια χρονιά ανατρεπτική των παθών μας....δημιουργική...γεμάτη μικρές και μεγάλες νίκες...Ο εορτασμός του νέου χρόνου πάντα μου δημιουργούσε ερωτηματικά...Τι ακριβώς γιορτάζουμε;;

Η μέτρηση του χρόνου είναι ανθρώπινη επινόηση,δεν είναι μια πραγματικότητα...Έτσι,αφού το...συζήτησα με τον εαυτό μου αποφάσισα να γιορτάζω μια νέα αρχή...μια επανατοποθέτηση των στόχων μου...ετσι σα να κάνω μια στάση για ξεκούραση μετά από μια μεγάλη πορεία...

 ...ώστε και πάλι να ξεκινήσω..με την ελπίδα να κατακτήσω ίσως τις κορυφές που δεν κατάφερα μέχρι τώρα....Αυτό εύχομαι σε όλους...

...οι μέρες μας είναι σχεδόν πάντα γεμάτες στο κτήμα... πότε γεμάτες από ευχάριστα γεγονότα και πότε γεμάτες με θλιβερά...γεμάτες δηλαδή με ζωή...Δεν θυμάμαι αν σας είπα για την κατσικούλα μας ,την Πηνελόπη...

...μια πολύ όμορφη και τρυφερή κατσικούλα που ήταν έγκυος...Ε,λοιπόν γέννησε πριν λίγες ημέρες... Τρία πανέμορφα κατσικάκια...όλο τρέλα...

...και όλα αρσενικά...Επεισοδιακή η γέννα και η εξέλιξη του θηλασμού,αφού έκλεισε ο ένας θηλαίος πόρος κι έτσι τα μικρά θηλάζουν μόνο από τον ένα μαστό...και το υπόλοιπο το συμπληρώνουν με μπουκάλι....

...στάθηκαν αμέσως στα πόδια τους ... και είναι ζωηρά ζωηρά....Ελπίζουμε όλα να κυλήσουν ομαλά από εδώ και πέρα...Πάντως ο ζεστός καιρός δεν ευνοεί καθόλου τη φύση...τα ζώα και τα φυτά -και οι άνθρωποι επίσης-αρρωσταίνουν εύκολα και θεραπεύονται αργά,με δυσκολία...Στο κτήμα μας είναι ήδη άρρωστες οι γάτες (μηκυτιάσεις)και ένα από τα σκυλιά μας..Έχει ο Θεός...

...στιγμές ανάσας μου δίνουν-ευτυχώς για εμένα-τα εργόχειρα...Φέτος αποφασίσαμε να ανταλλάξουμε δώρα χειροποίητα,με ελάχιστο κόστος για την οικογένεια...Και πραγματικά δεν το μετανιώσαμε...Η φαντασία και τα χέρια δούλεψαν εντατικά...

Φτιάξαμε κασκόλ και λαιμούς...

 ...με βελόνες και βελονάκια...

...τσάντες πλεκτές...

 για τις δεσποινιδούλες της οικογένειας... Με την ευκαιρία να σας συστήσω ένα πολύ καλό άρθρο για τη..σημειολογία του πλεκτού...

"Πλέκοντας νιώθεις αχνά ότι ίσως και να εκτελείς μιαν αρχέγονη τελετουργία· ότι είσαι λίγο Μοίρα, λίγο Λάχεσις, λίγο Κλωθώ, λίγο Ατροπος. Αλλά και λίγο Αριάδνη και λίγο Πηνελόπη. Και κάπου στο βάθος θα ήθελες και η ζωή σου να ήταν σαν την εξουσία που ξετυλίγεται ανάμεσα στα δάχτυλά σου. Να τη χειρίζεσαι άνετα. Και να αρκεί ένας κόμπος για να ξορκίσει το τέλος της. Και να μπορούσες να τη διατρέχεις πίσω μπρος σαν το νήμα. Να κάνεις σωτήριες αναδρομές στο παρελθόν. Οπως η Αριάδνη με τον μίτο της που κατέγραψε ανελίξεις, στροφές και αδιέξοδα. Γιατί μόνο άμα πιάσεις το νήμα αντίστροφα, προς τα πίσω, βγαίνεις από τον Λαβύρινθο. 

 Και να έχεις άπειρες δυνατότητες συνδυασμών. Να διακινδυνεύεις πλέξεις, εμπλοκές και σκέρτσα. Και αν κάτι πάει στραβά, να ξηλώνεται. Να τραβάς την κλωστή, να ξαναμαζεύεις το κουβάρι και ο χρόνος που έτρεξε να σβήνει. Να ρίχνεις πάλι τους πόντους και να ξαναρχίζεις από την αρχή. Και η Πηνελόπη άλλωστε κάτι ανάλογο επιθυμούσε: να αναιρέσει τον οδυνηρό χρόνο απουσίας και μοναξιάς. Θα καθόταν τότε τη νύχτα μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο και κοιτώντας τη θάλασσα θα μάζευε αργά το κουβάρι ξηλώνοντας ό,τι είχε πλέξει την ημέρα. Για να δοκιμάσει την επομένη άλλες εκδοχές και άλλες δυνατότητες. " http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=94665 ...Αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε...

...ειδικά όσοι από εσάς αγαπάτε το πλέξιμο...

...μαζί με τα πλεκτά έχω ήδη αρχίσει έργα υφαντά που...- αρχίσαν βέβαια- αλλά...Κύριος είδε πότε θα τελειώσουν...ύφασμα για ένα μικρό τσαντάκι...

 ...τα χρώματα από τα αγαπημένα μου...

 ...και μια νέα προσπάθεια για ταπισερί...αργή η εξέλιξη αλλά...τι μας βιάζει;;

...και φυσικά δεν μας έλειψαν τα ταξίδια... είναι στη φύση μου η φυγή...και παρόλο το βάρος της ηλικίας,των υποχρεώσεων και της οικονομικής δυσπραγίας...πάντα βρίσκω χρόνο για ταξίδια...έστω σε κοντινούς προορισμούς...όπως αυτός στη λίμνη Πλαστήρα...

 ...τι ομορφιές κρύβει ο τόπος μας!!!!....

 ...συνδιάζοντας τα μεγάλα λιβάδια...

 ...με τα ψηλά βουνά...

...νιώθω πραγματικά πολύ τυχερή που γεννήθηκα σε τούτη τη χώρα...

 ...μπορεί πολλές φορές-τις περισσότερες ίσως- να νιώθουμε σα παιδιά μιας άπονης μάνας...ειδικά σε ό,τι αφορά την καθημερινότητα...

 ...αλλά άλλες τόσες φορές βρίσκω λόγους να ξεχνάω τα άσχημα...

 ...χάρη στην ομορφιά του τοπίου της...

 ...αλλά και των ανθρώπων της...

 ....εδώ τελειώνει και η ανταπόκριση από το...μέτωπο της ζωής μου...Παρόλο το χιόνι είναι πολλές δουλειές που δεν σηκώνουν αναβολή... Μέσα από την καρδιά μου ...σας εύχομαι...Καλημέρα και σήμερα...