Αλγεινή εντύπωση μου έκανε προχθές,κατά τη διάρκεια των Νεοελληνικών κειμένων, η ερώτηση που μου έκαναν οι μαθητές μου:" Κυρία, τι είναι το κυδώνι;"Αφορμή ένα νανούρισμα από την Κάρπαθο που διαβάζαμε:
"Κι αν την επάρεις,ύπνε μου,πάρ΄τη σε περιβόλια
σε κυπαρίσσια,σε δεντριά,σε μήλα,σε κυδώνια..."
Στην αρχή δεν ήθελα να καταλάβω τι άκουγα και θεώρησα πως δεν άκουσα καλά.Γρήγορα όμως κατάλαβα πως τα παιδιά πραγματικά δεν γνώριζαν το, απαραίτητο στην παραδοσιακή ζαχαροπλαστική,φρούτο,ούτε την κυδωνιά, από τα δέντρα που σπάνια έλειπαν από τους κήπους των σπιτιών μας.Την επόμενη μέρα, τρέχοντας, τους έφερα δύο κυδώνια που είχαν απομείνει στο καλάθι μου από τη φθινοπωρινή σοδειά,τα κόψαμε και τα φάγαμε( ώστε να καταλάβουν και τι είναι "στυφό",πράγμα για το οποίο επίσης δήλωσαν άγνοια).Τους άρεσε πολύ.....Το σχολείο μου(γυμνάσιο) βρίσκεται σε επαρχιακή πόλη.Δεν είμαι απαισιόδοξη, ούτε θεωρώ πως όλα τα περασμένα ήταν αυτοδικαίως και σωστά,όμως κατάλαβα πόσο μακριά από τα τρόφιμα και τις "στάσεις ζωής" που χρόνια τώρα μας κράτησαν ζωντανούς έχουμε φτάσει!!!Γιατί δεν είναι μόνο η γνώση για ένα παραδοσιακό δέντρο που χάσαμε,είναι και το λεπτό άρωμα του γλυκού του κουταλιού, το απαλό κόκκινο χρώμα του πελτέ που είχε στο ντουλάπι της κάθε νοικοκυρά (απόδειξη της νοικοκυροσύνης της),η αρωματισμένη με αμπαρόριζα μαρμελάδα αλειμμένη στο ζυμωτό ψωμί,το γρήγορο γλυκό από κυδώνια ψητά στο τζάκι
,είναι τελικά ένας τρόπος ζωής που αγαπούσε το σπιτικό, το "μερακλίδικο",το ωραίο.Δεν φταίνε τα παιδιά μας γι αυτό.Τη γνώση εμείς οι μεγάλοι πρέπει να τους τη μεταφέρουμε.Και ....όσο πιο γρήγορα γίνεται!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου