Σαραϊλί του κάμπου...με "αλμύρα" ή αλλιώς...γλυκιά τυρόπιτα...

Μια πίτα ξεχασμένη...Ένα υπέροχο γλυκάκι που γεννήθηκε από την ανάγκη και χάθηκε μέσα στον κυκεώνα του ευδαιμονισμού και της καλοπέρασης...Γιατί ποιο σπίτι -ακόμη και αγροτικό-έχει πια στο κελάρι του βαρέλι με τυρί φέτα και γιαούρτι;Το έφτιαχναν οι παλιότεροι στις κάδες(ξύλινα βαρελάκια)τις οποίες γέμιζαν με τυρί φέτα μέχρι λίγο πιο κάτω από το χείλος και κατόπιν το συμπλήρωναν με γιαούρτι...Το έκλειναν καλά και το κυλούσαν ώστε τυρί και γιαούρτι να ενωθούν...Σε 10 μέρες ήταν έτοιμο...Το γιαούρτι με τη φέτα μέσα του το έλεγαν "αλμύρα"και -εκτός των άλλων- ήταν εκλεκτό έδεσμα αλειμμένο πάνω στις φέτες του ψωμιού των παιδιών...Χρησίμευε όμως και στο να σκαρώνουν οι νοικοκυρές το σαραϊλί,καταπληκτική πίτα με αλμύρα και σιρόπι,την οποία βάλαμε τη γιαγιά μας να τη φτιάξει,που ξέρει καλύτερα...Φυσικά αλμύρα δεν είχαμε... φτιάξαμε όμως για...κάθε ανάγκη...Και να πως...Σε μια λεκανίτσα βάλαμε 250 γραμμάρια τυρί φέτα τριμμένη...

...και 300 γραμμάρια γιαούρτι παραδοσιακό(με την πέτσα)...

...το ανακατέψαμε καλά...

...το βάλαμε σε ένα μπωλάκι...

...και το αφήσαμε κλειστό στο ψυγείο για λίγες μέρες(ανακατεύοντας από καιρό σε καιρό)..

...έτσι ήταν έτοιμο για την παρασκευή της πίτας...Για το ζυμάρι βάζουμε σε μια λεκάνη αλεύρι για όλες τις χρήσεις,,,

...με 1 κουταλιά της σούπας ξύδι...

...λίγο αλάτι...

...και μισό φλιτζάνι του καφέ λάδι...

...τα ζυμώνουμε καλά με χλιαρό νεράκι..

...μέχρι να γίνει μια μαλακή ζύμη,κατάλληλη για άνοιγμα φύλλου...

...την οποία χωρίζουμε σε όσα μπαλάκια θέλουμε...

...κατόπιν τα σκεπάζουμε με μεμβράνη ή σακούλα και τα αφήνουμε μισή ώρα πριν αρχίσουμε να ανοίγουμε φύλλο...

...και αφού περάσει λίγη ώρα συγκεντρώνουμε τα υλικά μας στο τραπέζι και αρχίζουμε...

...το άνοιγμα φύλλου...

...που όταν είναι έτοιμο το διπλώνουμε στα δύο... 

...και στα τέσσερα...

...ώσπου να γίνει....

...κάπως έτσι...

...και το τοποθετούμε σε μια καθαρή πετσέτα...

...με τη οποία το σκεπάζουμε για να μην στεγνώσει...

...με τον ίδιο τρόπο ανοίγουμε όλα τα φύλλα,και τα σκεπάζουμε με την πετσέτα(πάντως μπορείτε να γεμίζετε και κάθε φύλλο,αντί να τα ανοίξετε όλα μαζί)...

...κατόπιν παίρνουμε ένα φύλλο,το ανοίγουμε...

...το λαδώνουμε(η μητέρα μου χρησιμοποιεί ελάχιστο λάδι για λόγους υγείας)...

...απλώνουμε την αλμύρα στο μισό φύλλο...



...και κατόπιν τυλίγουμε σε ρολό το φύλλο...

...και το τοποθετούμε στο ταψί...

...με τον ίδιο τρόπο,γεμίζουμε και τοποθετούμε όλα τα φύλλα,λαδώνοντας καλά το σημείο στο οποίο ενώνονται,ώστε να μην κολλήσουν...

 ...κι όταν είναι έτοιμα...

 ...ρίχνουμε λάδι...

 ...το απλώνουμε με ένα πινέλο...

 ...φροντίζοντας και πάλι τα μέρη όπου ενώνονται...

 ...και το βάζουμε στο φούρνο(εκεί όπου ψήνετε τις πίτες),για μια ώρα περίπου ή ώσπου να ροδίσει από επάνω...

...λίγο δε πριν ψηθεί η πίτα,ετοιμάζουμε το σιρόπι(η μητέρα μου ετοιμάζει ένα ελαφρύ σιρόπι,για λόγους υγείας,όμως μπορείτε να το κάνετε όσο σιροπιαστό θέλετε-σε εμένα αρέσει το σιρόπι να είναι πολύ και καλά δεμένο,όπως στα γλυκά ταψιού).Έτσι σε μια κατσαρολίτσα...

...βάζουμε 2 κούπες του τσαγιού ζάχαρη...

... 2 κούπες του τσαγιού νερό...

...και μισό λεμόνι...

...τα βράζουμε για 7 λεπτά...

...πριν το σβήσουμε πατάμε το λεμόνι ώστε να βγάλει το χυμό του...

....και μόλις βγάλουμε από το φούρνο την πίτα,έτσι καυτή...

...την περιχύνουμε με το-επίσης καυτό -σιρόπι(επιμένω να το δοκιμάσετε και με βαρύτερο σιρόπι)...

...και την ξαναβάζουμε για δύο λεπτά στο φούρνο...

...κατόπιν τη βγάζουμε και τη σκεπάζουμε μέχρι να πιει το σιρόπι,να κρυώσει και να μαλακώσει...Αν θέλετε να το κάνετε πιο γλυκό,σας δίνω και το σιρόπι που φτιάχνει η εξαδέλφη μου,η Κερασία(σε εμένα έτσι αρέσει)...Για το ταψί της κουζίνας λοιπόν φτιάχνει σιρόπι από 3 1/2 κούπες του τσαγιού νερό και 3 1/2 κούπες του τσαγιού ζάχαρη.Αυτά τα βράζει με ένα λεμόνι για 15 λεπτά και το αφήνει να κρυώσει.Κατόπιν περιχύνει με αυτό την καυτή πίτα και τη βάζει στο φούρνο για 4-5 λεπτά.Το βγάζει από το φούρνο και το αφήνει ξεσκέπαστο να κρυώσει.Έτσι γίνεται και πιο τραγανό....

...πραγματικά ένα ξεχωριστό γλύκισμα που είναι κρίμα να ξεχαστεί...

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ...