Καλημέρα και σήμερα...

 Νωρίς ήρθε φέτος η Άνοιξη στα μέρη μας...Δεν το περιμέναμε...κι όμως έκπληκτοι είδαμε στη μέση του Χειμώνα...τις ανεμώνες να δίνουν χρώμα στο γκρίζο του Χειμώνα...και τα μανουσάκια να σκορπούν το μεθυστικό(κυριολεκτικά)άρωμα τους...Στολίστηκαν πάλι τα ανθοδοχεία μας...

 ...δημιουργία παντού...Στο κτήμα καλοδεχτήκαμε τα πρώτα καινούργια μέλη της φετινής  χρονιάς...το πρώτο κοτοπουλάκι ...ζωηρό και φωνακλάδικο και καλτσονάτο(κοκοράκι θα είναι)...

...που γρήγορα απέκτησε αδελφάκια...

 ...το ένα καλύτερο από το άλλο...μη μου πείτε πως δεν είναι τα πιο όμορφα ,τα πιο έξυπνα και τα πιο χαριτωμένα κοτοπουλάκια που είδατε ποτέ(και μην ακούσω ιστορίες για κουκουβάγιες και πέρδικες...θα θυμώσω...)...

  ...προχθές πάλι έλαβα από φίλο διαδικτυακό σπόρους λαχανικών...που μας τους πρόσφερε με αγάπη και ανιδιοτέλεια... θέλω να σας διαβεβαιώσω πως κάποιες τέτοιες κινήσεις είναι που φέρνουν την Άνοιξη και στις καρδιές μας...Γιώργο σε ευχαριστώ πολύ...

 ...κι αυτό δεν το λέω τυχαία...Πιστεύω πως τέτοιες χειρονομίες κρύβουν μέσα τους την ανάγκη του λαού μας να επιβιώσει και να γυρίσει σε αξίες παλιές... αιώνων...όταν οι άνθρωποι θεωρούσαν πλούτο το να μοιράζονται και κεφάλαιο όχι το χρυσάφι (που δεν τρώγεται)αλλά τη δυνατότητα να ελέγχει την τροφή του δηλαδή τα ζώα του και τους σπόρους του...Και είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενη και αισιόδοξη όταν μαθαίνω-κι αυτά τα μηνύματα όλο και πυκνώνουν τελευταία-ότι πολλοί στρέφονται πια προς τα πίσω για να βρουν τα εργαλεία να προχωρήσουν μπροστά.Πολλοί ανταλλάσσουν σπόρους στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν ντόπιες ποικιλίες που θα τους επιτρέπουν να βάζουν κάθε χρόνο τα δικά τους φυτά και να μην στηρίζονται στα υβρίδια...Πολλοί προτιμούν να εκτρέφουν ντόπιες ράτσες ζώων που είναι σίγουρο ότι έχουν προσαρμοστεί στα μέρη μας και που για αιώνες έτρεφαν τους προγόνους μας...Δεν θα χαθούμε,είμαι σίγουρη...Γιατί ευτυχώς τα χρόνια του ευδαιμονισμού και της άκρατης κατανάλωσης που μας έκαναν μαλθακούς δεν ήταν τόσα ώστε να εξορίσουν από τη μνήμη του λαού μας την ιστορία του...

...κι αυτό είναι πραγματικά σημαντικό αφού λαός που ξεχνάει την Ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει...Όσα συμβαίνουν τώρα στη χώρα μας δεν είναι πρωτόγνωρα όπως πολλοί θα ήθελαν να πιστεύουν ώστε να νιώθουμε ανασφαλείς και να αποζητούμε την προστασία τους...Ο λαός μας έχει ζήσει πολλές ανάλογες καταστάσεις στο πέρασμα των αιώνων...Θυμηθείτε για παράδειγμα τι έλεγε ο Αριστοτέλης στα "Πολιτικά" του και βγάλτε τα συμπεράσματά σας...

«… Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες,

αφ’ ενός για να συντηρείται με τα χρήματά τους η φρουρά του καθεστώτος

κι αφ’ ετέρου να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές.

Σε αυτό αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων,

η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών,

όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά».

Αριστοτέλους, Πολιτικά

 Τώρα αν αυτό το συνδυάσετε με την κατάσταση της σχέσης κράτους και πολιτών στη χώρα μας σήμερα...ποιος θα σας κατηγορούσε αν πιστεύατε πως η δημοκρατία μας μόνο κατ' όνομα είναι τέτοια,ενώ με τυραννία μοιάζει και μάλιστα ανάλογη με αυτή που έζησαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας;Κι αν τώρα προσθέσετε την πρόθεση των ταγών του έθνους μας να καταργήσουν την διδαχή της Ιστορίας όπως την ξέραμε στο Γυμνάσιο-στο Λύκειο έχει ήδη γίνει-και να την αντικαταστήσουν με θεματική ιστορία...ποιος θα σας κατηγορούσε ότι η καχυποψία σας είναι που πλάθει σενάρια για προσπάθεια-βάσει σχεδίου-να μας στερήσουν την ταυτότητά μας,να ξεχάσουμε από που ερχόμαστε και που κινήσαμε να πάμε;Όμως στο χέρι μας είναι να τους χαλάσουμε τα σχέδια... Με προσπάθειες συλλογικές ,τέτοιες σαν αυτή της συγκέντρωσης,συντήρησης και διάδοσης των ντόπιων φυτών και ζώων...και άλλων όπως αυτές της διάδοσης και του σεβασμού των πατροπαράδοτων και δοκιμασμένων αξιών...

...των αξιών που θεωρούσαν πλούτο τη φτώχεια και φτώχεια τον πλούτο όπως πολύ όμορφα μας διηγείται η ιστορία που ακολουθεί:"Μια πλούσια οικογένεια ζει μ΄ όλες τις ανέσεις, απολαμβάνοντας καθημερινά ό,τι επιθυμεί, μόνο που όλα τα μέλη της δείχνουν να μην εκτιμούν τον πλούτο τους.Τ΄ αντίθετο μάλιστα!Είναι τις περισσότερες φορές αχάριστοι, δύσκολα ικανοποιούνται και πάντα ονειρεύονται κάτι παραπάνω απ΄ αυτό που ΄χουν.Ο πατέρας απογοητευμένος απ΄ την αχαριστία, αποφασίζει να ξεκινήσει τη διδαχή απ΄ το γιο του και να του δείξει στην πράξη τι σημαίνει πραγματική φτώχεια.Έτσι επιλέγει μια φτωχή οικογένεια που ζει σ΄ ένα ορεινό χωριό και τον παίρνει μαζί του να περάσουν λίγες μέρες μέσα στην απόλυτη φτώχεια.Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως ακριβώς θα ΄θελε!Το  αποτέλεσμα εκπλήσσει όχι μόνο τον ίδιο αλλά κι όλους εμάς.

Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στο χωριό.Στο δρόμο της επιστροφής ο πατέρας γεμάτος αγωνία ρώτησε το γιο του:

-Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;

-Ωραία, απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.

-Και τι έμαθες;Συνέχισε μ΄ επιμονή ο πατέρας.

Ο γιος αφού σκέφθηκε καλά, τότε τ΄ απάντησε:

-Εμείς έχουμε ένα σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις.Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί έχουν ένα ποτάμι δίχως τέλος με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω απ΄ τ΄ οποίο υπάρχουν κι άλλες ομορφιές.Εμείς εισάγουμε φαναράκια απ΄ την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται απ΄ τα αστέρια και το φεγγάρι.Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα.

Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας, ενώ αυτοί σπέρνουν και θερίζουν γι΄ αυτό.Εμείς ακούμε CDs, ενώ αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη "συμφωνία" από πουλιά, βατράχια κι άλλα ζώα.Κι όλ΄ αυτά διακόπτονται πού και πού απ΄ το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα, που εργάζεται στο χωράφι.Εμείς μαγειρεύουμε στην ηλεκτρική κουζίνα, ενώ αυτοί ψήνουν στα ξύλα κι ό,τι τρώνε έχει θεσπέσια γεύση.Εμείς για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι απ΄ έναν τοίχο με συναγερμό, ενώ αυτοί ζουν με τις πόρτες ορθάνοιχτες προστατευμένοι απ΄ τη φιλία των γειτόνων τους.Εμείς ζούμε "καλωδιωμένοι" με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση, ενώ αυτοί αντίθετα "συνδέονται" με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης, την οικογένειά τους.Όταν τέλειωσε ο γιος του, ο πατέρας έμεινε έκπληκτος απ΄ τις απαντήσεις του.Κι ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:-Σ΄ ευχαριστώ μπαμπά, που μου δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε..!"

...σας εύχομαι από καρδιάς...καλημέρα και σήμερα...

Οι Τρεις Ιεράρχες γιατί...

Οι Τρείς Ιεράρχες,προστάτες της Παιδείας,πρότυπα Παιδείας...

...γιατί υπήρξαν από τους σοφότερους της εποχής τους,με τις καλύτερες σπουδές κι έτσι δικαιούνται να πουν στους μαθητές  ότι η μόρφωση είναι δύναμη,ανοίγει τους ορίζοντες,δεν εμποδίζει την αγιότητα....

...γιατί προέρχονταν από εύπορες οικογένειες και μπορούν γι αυτό να τους διδάξουν ότι ο πλούτος δεν διαφθείρει πάντα,όταν δεν γίνεται αυτοσκοπός αλλά εργαλείο......γιατί και τη μόρφωση και τον πλούτο τους δεν τα χρησιμοποίησαν για να γίνουν διάσημοι,να αποκτήσουν εξουσία,να χειραγωγήσουν ανθρώπους,να αδικήσουν πολλαπλασιάζοντας τα υπάρχοντά τους...αν και θα μπορούσαν...

 ...αλλά τα πρόσφεραν όλα στον αγώνα για τη διακονία του συνανθρώπου-και τον πλούτο και τις γνώσεις και τις δόξες-ζητώντας να γίνουν οι ίδιοι φτωχότεροι από τους φτωχούς που διακονούσαν...

...κι έτσι μπορούν να μιλήσουν στους νέους για τα σημαντικά της ζωής...που δεν είναι μια θέση στο Πανεπιστήμιο,ούτε ένα κοινωνικά αποδεκτό επάγγελμα...αλλά η παιδεία του ανθρώπου,ο βαθμός της αγιότητάς του,η δύναμη να ταπεινώνεται και να προσφέρει στους συνανθρώπους,αυτό που λέμε απλά "να είναι καλός άνθρωπος"...

...γιατί τα έβαλαν με τις εξουσίες του κόσμου τούτου και διώχθηκαν και υπέφεραν,χωρίς να συμβιβαστούν...

...κι έτσι δικαιούνται να μιλήσουν στις ψυχές των νέων που διψούν για δικαιοσύνη και υψηλές αξίες -και που όταν δεν τα βρίσκουν προτιμούν το περιθώριο γεμάτοι απελπισία-να τους οδηγήσουν στα ωραία και σημαντικά...

...γιατί μίλησαν για τους νέους με αγάπη τόση που ούτε οι γονείς δεν μπορούν να δείξουν,θεωρώντας τους πρόσωπα,δυνάμει αγίους...και όχι μέσα κοινωνικής καταξίωσης ή νούμερα σε στατιστικές της οικονομίας των κρατών...

...γιατί από όλους τους σοφούς του κόσμου αυτούς αξίζει περισσότερο να διαβάζουν και να επικαλούνται γονείς,δάσκαλοι και μαθητές...και αν όχι αυτούς τότε ποιους θα έχουν πρότυπα τα παιδιά μας;;;...

...ας μην αφήσουμε να μας τους πάρουν,να τους βάλουν στο περιθώριο,να μείνουν οι νέοι μας άδειοι...χωρίς οράματα...έρμαια των καιρών που μόνο σαν καταναλωτές τους θέλει... .Οι τρεις μέγιστοι φωστήρες της τρισηλίου θεότητος ας μας σκεπάζουν,ας μας φωτίζουν......

Καλημέρα και σήμερα...

Ίσως είναι ο "βαρύς" του τίτλος που με ώθησε-σίγουρα πάντως έπαιξαν ρόλο και η...περιρρέουσα ατμόσφαιρα...τα σχόλια και οι συζητήσεις-να μιλήσω για τους λόγους για τους οποίους στήθηκε και ενημερώνεται αυτό το ιστολόγιο...Για να βάλω κάποια πράγματα σε σειρά και να διαλύσω μύθους που ίσως άθελά μου δημιούργησα...Να αποκαταστήσω σε κάποια πράγματα την αλήθεια που-άθελά μου επαναλαμβάνω-σε κάποιες περιπτώσεις παρεξηγήθηκε...Μη ρωτήσετε γιατί τώρα...Ήταν απλώς η κατάλληλη στιγμή...Βαθιά μου πίστη είναι πως όλα ξεκινούν-κι αν δεν ξεκινούν δεν έχουν λόγο ύπαρξης-από κάποιες αναγκαιότητες και έχουν ένα στόχο σε άμεση σχέση με αυτές...Οι ανάγκες,λοιπόν,που γέννησαν αυτό το ιστολόγιο αφορούν κυρίως εμένα...

Ένιωθα την ανάγκη να μιλήσω πρωτίστως στον εαυτό μου σα να ήταν κάποιος τρίτος,να τον πείσω για πράγματα που θεωρούσα σημαντικά,να δω όσα πιστεύω σα να μου τα λέει άλλος ώστε να τα ξεκαθαρίσω...Δεν έχω καταλήξει σε πολλές βεβαιότητες στη ζωή μου(εκτός από το Θεό και την ανεκτίμητη αξία της απλότητας,της αγάπης και της σχέσης ανάμεσα στους ανθρώπους για τα οποία είμαι σίγουρη,όλα τα άλλα τα επεξεργάζομαι συνεχώς). Παράλληλα και εξαιτίας των παραπάνω ήθελα να κουβεντιάσω αυτές τις επιλογές με άλλους ανθρώπους που- είτε συμφωνούσαν είτε διαφωνούσαν- είχαν εντούτοις τη διάθεση να συζητήσουν ώστε να φτάσουμε στην αλήθεια,να μάθουμε καινούργια πράγματα και να διορθώσουμε στάσεις ζωής ή και απλά πράγματα...τεχνικής φύσεως...

Και πάντως σε καμιά περίπτωση δεν πέρασε από το μυαλό μου η διάθεση να σας διδάξω για κάτι ή να σας σώσω από κάτι...Οι σωτήρες στη ζωή δεν μου άρεσαν ποτέ...Πιστεύω πως ξεκινούν από μια θέση άκρως εγωιστική πως αυτοί ξέρουν την αλήθεια των πραγμάτων,πως έχουν φτάσει στην τελειότητα και επομένως έχουν να δώσουν οδηγίες για το πως θα πορευτούν οι άλλοι στη ζωή τους... Εγώ,φίλοι μου,το δηλώνω σε όλους τους τόνους:"Δεν έχω τίποτα καινούργιο να δώσω σε κανέναν"...Δεν έχω κατακτήσει έναν ιδανικό τρόπο ζωής ώστε να θελήσω να τον μεταλαμπαδεύσω και σε άλλους...

Ζω μια συμβατική ζωή όπως όλων των ανθρώπων...Δουλεύω για να ζήσω τα παιδιά μου,τρέχω ολημερίς από δραστηριότητα σε δραστηριότητα(παρόλο που δεν πιστεύω στην αναγκαιότητά τους),προσπαθώ να ισορροπήσω τις ίδιες ανασφάλειες, φοβάμαι για το μέλλον των παιδιών μου(παρόλο που ξέρω πως αυτό πρέπει να το αφήσω στα χέρια του Θεού) και γενικά αγωνίζομαι...Όταν,για παράδειγμα,ξεκινήσαμε να βγούμε έξω από την πόλη για να ζήσουμε,αυτό δεν έγινε με αισθήματα βεβαιότητας ότι θα τα καταφέρουμε ή ότι κάνουμε το σωστό(ακόμη και τώρα,πολλά χρόνια μετά υπάρχουν ανασφάλειες τέτοιου είδους για τη συγκεκριμένη επιλογή),αλλά με μια αίσθηση ότι ο άνθρωπος εκεί έχει περισσότερες πιθανότητες να ζει πιο ουσιαστικά,με υλική αυτάρκεια(όσο είναι δυνατόν)και επομένως πιο ελεύθερος...Όλα τα υπόλοιπα ήρθαν στην πορεία και φυσικά ακόμη αποτελούν(και θα αποτελούν)αντικείμενο διεργασίας και συζήτησης...

Κερδίσαμε βέβαια από αυτό τον αγώνα πολλά,αλλά τα κερδίσαμε με πολύ κόπο...Η ζωή στη φύση δεν είναι εύκολη...Αντίθετα απαιτεί ατελείωτο μόχθο...Δεν έχει τίποτα το ρομαντικό το να καθαρίζεις κοτέτσια και στάβλους,να ξεβοτανίζεις σκυφτός τον κήπο ή να χάνεις σε ένα βράδυ όλο τον πληθυσμό του κοτετσιού σου ταΐζοντας τα κουνάβια και της αλεπούδες της περιοχής...Είναι απίστευτα κουραστικό να κουβαλάς πέτρες και να φτιάχνεις πεζούλες και να τις γεμίζεις χώμα κοσκινισμένο με επιμέλεια ώστε να φύγουν τα ατελείωτα πετραδάκια...Να μαζεύεις κάθε μέρα κλαριά για να ταΐσεις τα ζώα,να αρμέγεις,να παρακολουθείς,να γιατροπορεύεις,να μην έχεις δυνατότητα να λείψεις ούτε μέρα από το αγρόκτημα,να φτιάχνεις τυρί το βράδυ με την πλάτη να πονάει από τον κάματο της ημέρας...

Αποζημιώνεσαι όμως γιατί όλα αυτά τα κάνεις με αγάπη και πίστη πως ο δρόμος του μόχθου είναι ο σωστός για τον άνθρωπο που επιθυμεί την ελευθερία του...Σε αποζημιώνει η αίσθηση του νυχτερινού αέρα που χαϊδεύει το πρόσωπό σου μετά από μια κουραστική μέρα και η θέα του καθαρού ουρανού που αντικρύζεις έξω από το παράθυρό σου όταν ξυπνάς το πρωί...Και αυτή η αγάπη είναι που φαίνεται στις αναρτήσεις τούτου του ιστολογίου,που δεν πρέπει όμως σε καμιά περίπτωση να συγχέεται με μια ζωή παραδείσια,χωρίς προβλήματα,θλίψεις και δυσκολίες...

Μια άλλη ανάγκη που δημιούργησε αυτό το ιστολόγιο έχει να κάνει με μια βαθιά πίστη ότι οι παλιότεροι άνθρωποι ζούσαν καλύτερα από εμάς από όλες τις απόψεις...Σαφώς και δεν παραγνωρίζω ότι και η δική τους ζωή είχε τα σκοτεινά της σημεία που είχαν να κάνουν με τα πάθη που βασάνιζαν και βασανίζουν τους ανθρώπους και την αδυναμία μας να τα ξεριζώσουμε...Όμως είχαν κατακτήσει την αυτάρκεια τόσο στα υλικά αγαθά(με την αυτοοργάνωση και τη λιτότητα) όσο και στον ψυχικό τομέα(η οργάνωση σε μικρές κοινωνίες ταιριάζουν περισσότερο στον άνθρωπο που μόνο όταν αισθάνεται Πρόσωπο μπορεί να νιώθει ευτυχισμένος)...Αυτή την αυτάρκεια την είχαν κατακτήσει με πολύ κόπο,με καθημερινή πάλη που όμως τους έδινε την αίσθηση της πληρότητας μια και ο άνθρωπος έτσι μαθαίνει να στέκεται στα πόδια του,να αποκτά ταυτότητα υγιή,να αισθάνεται ζωντανός...

Πολλά χρόνια πέρασαν και η πίστη μου αυτή μάλλον εδραιώνεται...Θέλησα λοιπόν μέσα από αυτό το βήμα να κουβεντιάσω μαζί σας ή και -γιατί όχι-να οργανώσουμε έναν τρόπο(βήμα-βήμα)με τον οποίο θα μπορούσαμε να ζήσουμε μια ανάλογη ζωή...Και είναι αλήθεια πως πολλά έμαθα από τα σχόλιά σας,τα τηλεφωνήματα και τις πρακτικές οδηγίες που μου δώσατε ώστε να βελτιωθώ...Γνώρισα πολλούς ανθρώπους με ήθος και φιλότιμο που με περιέβαλαν με ενδιαφέρον και αγάπη παρόλο που δεν με ήξεραν προσωπικά και τίποτα δεν είχαν να περιμένουν σαν ανταπόδοση...Γι αυτό,την ανιδιοτελή βοήθεια,τους χρωστώ διπλά ευγνωμοσύνη...Εννοείται πως σε καμία περίπτωση δεν έχω εγώ καταφέρει να ζήσω μια τέτοια ζωή...Πως θα ήταν άλλωστε δυνατόν;Αγωνίζομαι μόνο να κρατήσω ό,τι είναι δυνατόν να κρατηθεί,με μεράκι και αγάπη αλλά και πολλές αντιξοότητες...

Και μέσα από αυτό το ιστολόγιο γυρεύω συνοδοιπόρους σε αυτό τον αγώνα,ανθρώπους που έχουν την ίδια πίστη και το ίδιο μεράκι για να παλέψουμε μαζί,να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον να ανταλλάξουμε γνώσεις,εμπειρίες... Με μεγάλη χαρά βρήκα πολλούς....Η απόφαση να ζήσει κανείς με την πρότερη αυτάρκεια,να απαρνηθεί μια κουλτούρα καταναλωτισμού και ευμάρειας την οποία όμως για χρόνια συντηρούσε και με την οποία γαλουχήθηκαν τα παιδιά του(κι αν όχι από τον ίδιο,σίγουρα από το σχολείο και την υπόλοιπη κοινωνία)είναι απόφαση ζωής και χρειάζεται μια ζωή για να εφαρμοστεί...Οι νοοτροπίες αλλάζουν αργά και απαιτούν κόπο τόσο σε προσωπικό επίπεδο,όσο και σε κοινωνικό...Πολύ περισσότερο όταν η αλλαγή απαιτεί επανάσταση εσωτερική που είναι και η δυσκολότερη...

Αυτές οι ανάγκες ήταν που γέννησαν τούτο το ιστολόγιο...Και υπάρχουν ακόμη....Χαίρομαι την επικοινωνία μαζί σας και μαθαίνω πολλά πράγματα από τα σχόλια που αφήνετε αλλά και από τις συμβουλές που μου δίνετε...Δηλώνω απερίφραστα πως εγώ είμαι αυτή που πρωτίστως ωφελούμαι από αυτή την επικοινωνία σε όλα τα επίπεδα για τους λόγους που προανέφερα...Αν μάλιστα καταφέρνω να ωφελήσω κι εγώ λίγο είμαι παραπάνω από ευχαριστημένη...Δεν θέλω να θεωρήσετε όλα όσα είπα σαν...ταπεινολογίες αλλά σαν λόγια που αντικατοπτρίζουν την αλήθεια...Λυπάμαι αν απογοητεύω κάποιους που θέλησαν να πιστέψουν πως μιλώ από τη θέση του ειδήμονα,αλλά η αλήθεια είναι πως ένα ταξίδι άρχισα και ακόμη στο δρόμο είμαι...Επίσης είμαι σχεδόν σίγουρη πως αυτό το ταξίδι δεν θα μου φτάσει ολόκληρη  ζωή να το ολοκληρώσω...Άλλωστε ποτέ δεν πίστεψα πως η χαρά στη ζωή είναι το να φτάσω στην προσωπική μου Ιθάκη...Πάντα το ταξίδι ήταν ο στόχος μου....

Με αυτά κι αυτά σας αφήνω...Σας εύχομαι καλημέρα και σήμερα...

Καιρός για...κλωσσομηχανή!!!!

 Ούτε που κατάλαβα πως πέρασε ένας χρόνος...Σαν χθες μου φαίνεται που έβαλα την κλωσσομηχανή για τα περσινά πουλάκια...Και ήρθε ξανά ο καιρός...Η εποχή αυτή είναι κατάλληλη αφού και πολλά αυγά γεννούν οι κότες και τα πουλάκια που θα βγουν μεγαλώνουν γρήγορα όταν ο καιρός είναι κρύος(η ζέστη κανενός ζώου την ανάπτυξη δεν ευνοεί)...Επειδή όμως πέρυσι ήμουν άπειρη και δεν φρόντισα να παρακολουθήσω με τη φωτογραφική μηχανή από νωρίς τη διαδικασία...αποφάσισα να συμπληρώσω την περσινή ανάρτηση με υλικό που ίσως φανεί χρήσιμο σε όσους θέλουν να βάλουν κλωσσομηχανή...Για να αρχίσετε,λοιπόν,βγάλτε από την κλωσσομηχανή τα πλαίσια(η δική μου έχει δύο πλαίσια)και τοποθετήστε τα πάνω σε σταθερή επιφάνεια...

...κατόπιν αρχίστε να βάζετε τα αυγά με τη μύτη προς τα κάτω...

...το ένα κολλητά με το άλλο ώστε να κρατιούνται όρθια...

...αν τα αυγά είναι μικρά τότε σε κάθε σειρά χωράνε 8...αν όμως είναι μεγάλα χωράνε 7 και περισσεύει και λίγος χώρος ο οποίος όμως πρέπει να καλυφθεί ώστε να μη φύγουν από τη θέση τους τα αυγά....

...γι αυτό το λόγο παίρνουμε ένα χαρτί καλά διπλωμένο ...

...και το τοποθετούμε στην άκρη της σειράς ώστε να σφηνώσουν καλά τα αυγά στη θέση τους...

...συνεχίζουμε το γέμισμα των πλαισίων...

...πάντα με την ίδια λογική...

...έως ότου γεμίσουν και τα δυο πλαίσια...

...κατόπιν τα τοποθετούμε στην κλωσσομηχανή...

...μαζί και δύο κουπάκια με νερό,κλείνουμε την πόρτα και βάζουμε τη μηχανή σε λειτουργία...

...κρατώντας με επιμέλεια σε ένα ειδικό τετράδιο...

...ημερολόγιο όλων των ενεργειών μας για να κάνουμε στο τέλος τον απολογισμό,τις παρατηρήσεις μας και τις διορθώσεις όπου χρειάζονται...

...για τα υπόλοιπα μπορείτε να δείτε πιο κάτω την περυσινή ανάρτηση...Μερικά στη αρχή θα τα δείτε να επαναλαμβάνονται... Αγνοείστε τα και διαβάστε τη...συνέχεια... Μετά από 20 ημέρες θα σας πω τα αποτελέσματα από τη φετινή προσπάθεια...Σε όσους θελήσουν να μπουν φέτος σε αυτή τη διαδικασία εύχομαι...Καλή επιτυχία...

Γεννητούρια!!!!!!!! 

Αν πριν από δύο χρόνια κάποιος μου έλεγε να αγοράσω μια κλωσσομηχανή, θα του ανέλυα με πολλά επιχειρήματα  το γιατί δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο- με βασικότερο επιχείρημα  το ότι είμαι ενάντια σε κάθε μορφή επέμβασης στη φυσική ροή των πραγμάτων....Σήμερα μπορώ να πω με....κάθε βεβαιότητα: "Ποτέ μη λες ποτέ"....Επηρεασμένοι από όσα ακούγονται για την οικονομική κρίση αποφασίσαμε να ...μην αφήσουμε μόνο τη φύση να πολλαπλασιάσει τις κότες μας, αφού αυτό γίνεται αργά και η ..".σοδειά" δεν είναι πάντα η αναμενόμενη...Αγοράσαμε λοιπόν, πριν από ένα μήνα, μια κλωσσομηχανή, τη βάλαμε αμέσως σε λειτουργία και, πριν μια βδομάδα περίπου, είχαμε...50 υπέροχα ντόπια κοτοπουλάκια...

Η διαδικασία- για όποιον ενδιαφέρεται- είναι απλή.Πρέπει να εξασφαλίσετε αβγά αρκετά ώστε να γεμίσει η κλωσσομηχανή(η δικιά μας παίρνει 90 αβγά).Αυτό δεν είναι απαραίτητο-μπορείτε να βάλετε όσα αβγά θέλετε- είναι όμως συμφέρον,αφού δεν θα γίνουν όλα τα αβγά πουλάκια παρά μόνο τα γονιμοποιημένα και από αυτά σίγουρα θα υπάρχουν απώλειες.Καλύτερα τα αβγά να προέρχονται από ντόπιες κότες και όχι από τις καφέ του εμπορίου.Αν δεν έχετε αρκετά από τις δικές σας κότες δανειστείτε από φίλο ή γείτονα και επιστρέψτε τα όταν μπορέσετε.Τα αβγά τα τοποθετoύμε στην κλωσσομηχανή με τη μύτη προς τα κάτω.Για να μην μετακινηθούν τα σφηνώνουμε με χαρτί κουζίνας στην άκρη της κάθε σειράς.Κατόπιν τοποθετούμε τα τελάρα με τα αβγά στη μηχανή,γεμίζουμε δύο κουπάκια με νερό(με σχάρα από πάνω ώστε να μην πνιγούν τα πουλάκια όταν γεννηθούν)και τα εναποθέτουμε στο κέντρο,κλείνουμε την πόρτα και βάζουμε την κλωσσομηχανή σε λειτουργία...
Τις πρώτες 3 ημέρες δεν κάνουμε τίποτα.Από την τέταρτη και μετά πρέπει να γυρίζουμε τα αβγά πρωί-μεσημέρι-βράδυ(μην τρομάζετε,υπάρχει μηχανισμός) και να γεμίζουμε τα κουπάκια με νερό,ώστε να μη μένουν ποτέ άδεια(για να υπάρχει πάντα υγρασία στο εσωτερικό της κλωσσομηχανής).Η επώαση διαρκεί 20-21 ημέρες.Σε μας το πρώτο πουλάκι βγήκε σε 19 ημέρες....

Και τις επόμενες 2 ημέρες είχαν ξεμυτίσει και τα 50....

 Το ένα καλύτερο από το άλλο...Άσπρα,μαύρα,γκρίζα,μεγάλα και μικρότερα, άλλα γυμνολαίμικα και άλλα πολύχρωμα, το καθένα ξεχωριστό,όπως και οι άνθρωποι...

Τώρα θα μείνουν για 20 μέρες σε ένα ζεστό κλουβί,που αντικαθιστά τα ζεστά πούπουλα της κλώσσας, και κατόπιν στο κοτέτσι ολοταχώς....Μπορεί να μην πρόκειται για γέννηση ανθρώπου,όμως τα ...γεννητούρια,ακόμη κι αν πρόκειται για ζώα δημιουργούν πάντα ένα κλίμα ευφορίας στο σπίτι... Άντε, να μας ζήσουν...