Εν εξάλλω καταστάσει...

Θλίψη μεγάλη ένιωσα και μαζί φόβο και πανικό όταν κατάλαβα -έστω και αργά- σε ποια κατάσταση έχουν φέρει τη χώρα μας τα, πάσης φύσεως, συμφέροντα...Όλα ξεκίνησαν από ένα ατύχημα του μικρού γιού μου που είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αιμάτωμα στο μάτι του.Ανησύχησα και έσπευσα -γεμάτη αισιοδοξία- να βρω γιατρό.Ήταν Τετάρτη απόγευμα και δεν υπήρχε ούτε ένα ανοιχτό ιατρείο σε μια πόλη...σεβαστών διαστάσεων όπως αυτή του Βόλου.Αποφάσισα λοιπόν να τρέξω στο νοσοκομείο της πόλης-ακόμη είναι αλήθεια ,αισιόδοξη.Εκεί,όμως,με φυσικότητα και ύφος κάπως αγριωπό μου ανακοίνωσαν πως δεν υπήρχε οφθαλμίατρος και πως έχουν πάρει διαταγές από τη διοίκηση να παραπέμπουν τα επείγοντα περιστατικά στο...πλησιέστερο νοσοκομείο δηλαδή της...Λάρισας.Αφού έκανα-χωρίς αποτέλεσμα- την απαραίτητη φασαρία,ζήτησα να με παραπέμψουν τουλάχιστον σε έναν παιδίατρο ώστε να βεβαιωθώ ότι το τραύμα μπορούσε να περιμένει.Έτσι και έγινε...
Σήμερα το πρωί,λοιπόν,προσπάθησα να κλείσω ραντεβού με έναν από τους δύο οφθαλμιάτρους που είναι συμβεβλημένοι με τον ΕΟΠΠΥ στηνπόλη μου.Όμως έμεινα άναυδη όταν άκουσα την ημερομηνία κατά την οποία μπορούσαν να εξετάσουν το....επείγον περιστατικό:Τον ΑΠΡΙΛΙΟ!!!!!!!!.Όταν δε με έπιασαν τα γέλια και τους είπα πως θεωρώ ότι αστειεύονται με διαβεβαίωσαν πως άδικα ενοχλώ αυτούς με τα παράπονά μου, τα οποία έπρεπε να απευθύνω στον ασφαλιστικό μου φορέα...Και όταν, εν εξάλλω πια καταστάσει, τηλεφώνησα στον ασφαλιστικό μου φορέα,βρέθηκα να κλαίω παρέα με τη συμπαθέστατη υπάλληλο που με διαβεβαίωσε πως έχω σε όλα δίκιο και πως τα ίδια παράπονα έχει κι αυτή και πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα που να γνωρίζει η ίδια αφού και οι υπάλληλοι του ΕΟΠΠΥ ενημερώνονται από την ιστοσελίδα του Οργανισμού όπως και οι πολίτες!!!!
Δεν είναι μόνο ότι αναγκάστηκα να κλείσω ραντεβού σε γιατρό που χρυσοπλήρωσα (παρόλο που τόσα χρόνια πληρώνω ανελλιπώς τις ασφαλιστικές μου εισφορές),αλλά κυρίως ότι δεν μου άφησαν την ικανοποίηση ότι υπάρχει σε αυτή τη χώρα πλέον κάποιος αρμόδιος να απευθύνω τα...παράπονά μου.Έτσι έμεινα με την αίσθηση της απελπισίας ότι όλα διαλύονται γύρω μας και δεν μπορούμε να κάνουμε σχεδόν τίποτα...
Τα έβαλα με όλους: Με το κράτος και τους αγύρτες που τόσα χρόνια μας κυβερνούν...Με τους γιατρούς που εκμεταλεύονται το γεγονός ότι περνάει από το χέρι τους το σημαντικότερο κοινωνικό αγαθό, της υγείας, και βάζουν τους πολίτες να πληρώνουν τις διαφορές τους με την εξουσία( ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να πληρώνονται τόσα χρήματα για το λειτούργημα που ασκούν).Τα έβαλα ακόμη και με μένα που τώρα κατάλαβα πόσο βαθιά είναι η διάλυση του κοινωνικού κράτους,που τόσο καιρό τρώω κουτόχορτο και κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου,που υπάρχω,βρε αδελφέ, και δεν φρόντισα να τους αδειάσω νωρίτερα τη γωνιά ώστε να μην είναι αναγκασμένοι να μου δίνουν εξηγήσεις...Και λυπήθηκα βαθιά για τα παιδιά μου,τους μαθητές μου,για το μέλλον τους που φαντάζει-δυστυχώς-ζοφερό...