Καλημέρα και σήμερα...

Με βαριά καρδιά ξεκίνησε η σημερινή μέρα...Όχι ότι είναι κάτι περίεργο,ειδικά τον τελευταίο καιρό...Απλώς κάθε φορά απογοητεύομαι όταν διαπιστώνω πόσα πάθη κρύβουμε εμείς οι άνθρωποι στην καρδιά μας...Πόση σκληρότητα,εγωκεντρισμό, ανυπομονησία,τεμπελιά,έλλειψη κατανόησης,τάση για το ψέμα,ανανδρεία...Και πόσο δύσκολο είναι να τα νικήσουμε...Τι αγώνας διαρκής χρειάζεται για να αποκτήσουμε ενσυναίσθηση,να καθίσουμε δηλαδή να ακούσουμε τους άλλους,να βάλουμε τους εαυτούς μας στη θέση τους...Και μιλάω- πρωτίστως-για τον εαυτό μου...Το χειρότερο είναι πως λείπει -ή τουλάχιστον δεν έχει καλλιεργηθεί- και η αγάπη... Γιατί με την αγάπη τα πάθη ξεριζώνονται ενώ χωρίς αυτή θεριεύουν...Ακόμη και οι αρετές χωρίς την αγάπη διαστρέφονται-το παρακάτω κειμενάκι-τόσο αληθινό-το βρήκα έτσι,χωρίς να αναγράφεται ο συντάκτης του(ας με συγχωρήσει όποιος το έγραψε)...

Η δύναμη χωρίς την αγάπη σε κάνει επιθετικό.

Η τιμή χωρίς την αγάπη σε κάνει ψηλομύτη.

Το καθήκον χωρίς την αγάπη σε κάνει κακόκεφο.

Η ευθύνη χωρίς την αγάπη σε κάνει αδίστακτο.

Η δικαιοσύνη χωρίς την αγάπη σε κάνει σκληρό.

Η αλήθεια χωρίς την αγάπη σε κάνει κριτικό.

Η ανατροφή χωρίς την αγάπη σε κάνει ατίθασο.

Η εξυπνάδα χωρίς την αγάπη σε κάνει πονηρό.

Η ευγένεια χωρίς την αγάπη σε κάνει υποκριτή.

Η τάξη χωρίς την αγάπη σε κάνει σχολαστικό.

Η γνώση χωρίς την αγάπη σε κάνει τυραννικό.

Η περιουσία χωρίς την αγάπη σε κάνει τσιγκούνη.

Η πίστη χωρίς την αγάπη σε κάνει φανατικό.

Δεν ξέρω γιατί τέτοια αθυμία σήμερα...Ίσως επειδή μεγάλωσα και δεν πιστεύω πια τόσο σε θαύματα,όπως όταν ήμουν παιδί, όταν όλα ήταν πιθανά...Δεν περιμένω θεαματικές αλλαγές όπως οι καθαρές ψυχές που όλα τα ελπίζουν...Αδύναμος ο άνθρωπος και μόνο στο έλεος του Θεού μπορεί να προσβλέπει..Τέλος πάντων...Δεν θέλω να σας μαυρίσω τη μέρα,γι αυτό βάζω τις φωτογραφίες από τη φύση,που είναι αληθινή ακόμη κι όταν είναι άσχημη...Και σας εύχομαι...ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ...